پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

دیپلماسی عبودیت


دیپلماسی عبودیت
▪ یکم، هنگامه‌ی بدر، پیشگامان عقل معاش بالاتفاق شکست مسلمین را مسلم می دانستند. کما اینکه پیش از آن نیز نتیجه سال ها محاصره همه جانبه در شعب ابی طالب را نابودی مطلق ایشان پنداشته بودند. خداوند اما گونه‌ی دیگری اراده فرمود. جنود حق با تجهیزات کمتر و نفرات اندک، مستکبرین قریش را در هم کوبید؛ "ان تنصرو الله ینصرکم و یثبت اقدامکم" خداوند بر قولش ثابت ماند.
قصه، قصه‌ی تازه ای نیست. حکایت سنن الهی است: لن تجد لسنه الله تبدیلاً. تمام تاریخ، شاهد صدق این مدعاست. در میان همه حکایات اما داستان حمراءالاسد حلاوت دیگری دارد:
احد به اتمام رسیده و مسلمین داغدار نافرمانی خویشند. لشگریان قریش در بازگشت به مکه تصمیم به رجعت به میدان جنگ و نابودی باقی مانده مسلمین می گیرند. خبر که می رسد پیامبر بی‌درنگ سامان سپاه را طلب می کند. حتی مجروحین نیز فراخوان می شوند و باز مصلحت اندیشی‌های عاقلان: بعد از این شکست سخت و روحیه ضعیف چگونه عزم جنگ کرده‌اید؟ آیا نابودی اسلام را می‌طلبید؟ آیا قدرت دشمن را ندیده‌اید؟ مگر از نعمت عقل بی‌بهره‌اید؟ کودکان و زنان را به یاد آورید. خدا هم به این تصمیم راضی نیست.
پیامبر مثل همیشه می‌شنود. آنچنان به سخن همگان گوش فرا می‌دهد که به تمسخر او را "گوش" لقب داده‌اند: "یقولون هو اذن" اما تصمیم یکی است: فاذا عزمت فتوکل علی الله.
مؤمنین عزم جهادی دیگر کرده و راهی میدان جنگ می‌شوند. در این حال، کسی خبر حرکت لشگر اسلام را به قریش می‌رساند با این تعبیر که محمد لشگریان انبوهی برای انتقام گرد آورده است. رعب و وحشت سپاه کفر را دربر می‌گیرد. قریش از تصمیم جنگ منصرف می‌شود اما پیکی را به سوی مسلمین روانه می‌کند تا خبر آمادگی قریش برای جنگ را به مسلمین که در حمراء الاسد خیمه زده‌اند برساند:
الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَاناً وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ «۱۷۳»
فَانقَلَبُواْ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُواْ رِضْوَانَ اللّهِ وَاللّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ «۱۷۴» إِنَّمَا ذَلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیَاءهُ فَلاَ تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ «۱۷۵» وَلاَ یَحْزُنکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَن یَضُرُّواْ اللّهَ شَیْئاً یُرِیدُ اللّهُ أَلاَّ یَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِی الآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ «۱۷۶» إِنَّ الَّذِینَ اشْتَرَوُاْ الْکُفْرَ بِالإِیمَانِ لَن یَضُرُّواْ اللّهَ شَیْئًا وَلهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ «۱۷۷» وَلاَ یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدَادُواْ إِثْمًا وَلَهْمُ عَذَابٌ مُّهِینٌ «۱۷۸» مَّا کَانَ اللّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَی مَآ أَنتُمْ عَلَیْهِ حَتَّیَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَمَا کَانَ اللّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ وَلَکِنَّ اللّهَ یَجْتَبِی مِن رُّسُلِهِ مَن یَشَاء فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَرُسُلِهِ وَإِن تُؤْمِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ «۱۷۹»
(آل عمران، ۱۷۳-۱۷۹)
آنها که دعوت خدا و پیامبر (ص) را پس از آن همه جراحاتی که به ایشان رسید، اجابت کردند. برای کسانی از آنها که نیکی کردند و تقوا پیش گرفتند، پاداش بزرگی است. اینها کسانی بودند که بعضی از مردم به آنها گفتند: «مردم برای حمله به شما اجتماع کرده اند؛ از آنها بترسید» اما این سخن بر ایمانشان افزود و گفتند: «خدا ما را کافی است و او بهترین حامی ماست» به همین جهت آنها از این میدان با نعمت و فضل پروردگار بازگشتند در حالی که هیچ ناراحتی به آنان نرسید و از رضای خدا پیروی کردند و خداوند دارای فضل و بخشش و بزرگی است. این فقط شیطان است که پیروان خود را با سخنان و شایعات بی‌اساس می‌ترساند. از آنان نترسید و از من بترسید اگر ایمان دارید. کسانی که در راه کفر شتاب می‌کنند، تو را غمگین نسازند. به یقین آنها هرگز زیانی به خداوند نمی‌رسانند و خدا می‌خواهد بهره ای برای آنها در آخرت قرار ندهد و برای آنها مجازات بزرگی است. آری کسانی که ایمان را دادند و کفر را خریداری کردند، هرگز به خدا زیانی نمی‌رسانند و برای آنها مجازات دردناکی است. آنها که کافر شدند، تصور نکنند اگر به آنان مهلت می‌دهیم به سودشان است. ما به آنان مهلت می‌دهیم، فقط برای اینکه بر گناهان خود بیفزایند و برای آنها عذاب خوار کننده‌ای است. چنین نبود که خداوند مؤمنان را همان گونه که شما هستید، واگذارد مگر آنکه ناپاک را از پاک جداسازد و نیز چنین نبود که خاوند شما را از اسرار غیب آگاه کند ولی خداوند از میان رسولان خود هرکس را بخواهد برمی گزیند پس به خدا و رسول او ایمان بیاورید و اگر ایمان بیاورید و تقوا پیشه کنید پاداش بزرگی برای شماست.
▪ دوم؛ "انما ذلکم الشیطان یخوف اولیاءه فلا تخافوهم و خافون ان کنتم مومنین". آری ایجاد رعب و وحشت از دشمن استراتژی شیطانی منافقین است. همان‌ها که به تبع اسلافشان از همان ابتدای انقلاب نتیجه پایمردی بر اصول را سقوط به ناکجا آباد می‌دانستند، همان‌ها که در ظاهر از ترس امام جرأت مخالف خوانی نداشتند اما در خفا مدام ناله می‌کردند و با بهانه نبود تجهیزات و مشکلات اقتصادی جام زهر آماده کردند، همان‌ها که در لباس خط امام دانسته و نادانسته، ریشه انقلاب را بی‌نصیب تیشه‌هایشان نگذاشتند، حاکمیت دیپلماسی ذلت در سال‌های پس از جنگ کرد، آنچه کرد و شد آنچه شد.
آخرین تجلی عظیم رسوایی مصلحت زدگان و سرافرازی پایمردان انقلاب اما در پرونده هسته‌ای ظهور یافت. ۲ سال جاسوسی و وطن فروشی، ۲ سال مصالحه و مسامحه، ۲ سال ذلت و بدتر از آن تئوریزه کردن ذلت نتیجه دیپلماسی کسانی است که کلام الهی خدا را باور ندارند؛ پس ِ ظاهر الصلاحی حضرات، اسلام گندیده‌ای است که حقیقتاً شایسته صفت امریکایی است.
▪ سوم؛ هر چند انتقاداتی به دیپلماسی دولت نهم -و شاید بهتر است بگوییم دیپلمات‌های به ارث مانده برای دولت- وارد است اما "دیپلماسی مقاومت"، "دیپلماسی پایمردی"، "دیپلماسی عزت‌مندی"، "دیپلماسی ولایت‌مداری"، "دیپلماسی استکبار ستیزی" و... عناوینی است که رویکرد دولت و به خصوص شخص احمدی‌نژاد در پرونده هسته‌ای را توصیف می کند.
کمی که به باطن برویم تمامی این عناوین را ذیل یک حقیقت واحد می یابیم: عبودیت. انسان اگر خود را بنده حق متعال بیابد، راهی جز یافتن تکلیف و انجام آن نمی یابد چرا که استلزام فهم گوهر عبودیت، تکلیف محوری است و این تکلیف به تناسب افراد، لباس های گوناگون بر تن می‌کند. پیامد درک جوهر عبودیت، تن دادن به تمام گزاره‌هایی است که در قرآن و احادیث ائمه معصومین وارد شده است: "ان تنصرو الله ینصرکم و یثبت اقدامکم"، "انما ذلکم الشیطان یخوف اولیاءه فلا تخافوهم و خافون ان کنتم مومنین"، " لن ترضی عنک الیهود و لا النصاری حتی تتبع ملتهم"، "و ان تصبروا و تتقوا لا یضرکم کیدهم شیئا" ، "بلی ان تصبروا و تتقوا و یاتوکم من فورهم هذا یمددکم ربکم بخمسه آلاف من الملائکه مسومین" ، "و ما النصر الا من عند الله العزیز الحکیم" ،"لتبلون فی اموالکم و انفسکم و لتسمعن من الذین اوتوا الکتاب من قبلکم و من الذین اشرکوا اذی کثیرا و ان تصبروا و تتقوا فان ذلک من عزم الامور" و...
حسین همازاده
منبع : رجا نیوز