کاسه داغ تر از آش

این مثل را در حق كسی ایراد كنند كه در انجام كاری دقت داشته و پافشاری و جد و جهد بیش از صاحب و مسئول آن كار مبذول دارد و دایهٔ دلسوز تر از مادر است .
آورده اند كه ...
ناصرالدین شاه قاجار سالی یك روز جشن آشپزان می گرفت . در این روز هر یك از اعیان و اشراف مملكت و امرا در پختن آش كاری بر عهده داشتند ، شاه سبزی آش را پاك می كرد و اتابك نخود آنرا ، دیگری پیاز داغش را آماده می ساخت . و یكی دیگر هیزم زیر دیگ می گذاشت و خلاصه در این جشن آشپزان هر یك از اركان دولت كاری می كردند . پس از آنكه آش پخته می شد آنرا در كاسه های بزرگ و كوچك به تناسب مقام و منزلت اشخاص ریخته و برای هر یك می فرستادند و رسم چنین بود كه آن شخص ، پس از خوردن آش ، كاسه خود را پر از اشرفی كرده نزد شاه بفرستند . با آنكه طبع بلند پرواز بشر زیادت طلب است و به هر جاه و مقامی باشد ، آرمان جلال و جبروت بیشتری دارد اما در این روز آنان كه مقام شامخی داشتند آرزو می كردند پست ترین مقام را داشته باشند تا كمتر اشرفی بدهند و چون كاسهٔ هر كس بزرگتر بود در این معامله زیادتر پول داغتر می شد و می گفتند ( كاسه از آش داغتر است ) .

منبع : شمیم