اغما، ترویج نبودن حمایت خدا

اگر تا به حال پای نقد و تحلیل های سینمایی منتقدین سینما ماوراء نشسته باشید و فیلم های آن را دنبال کرده باشید، به طور حتم از شنیدن صحبت های دکتر فاطمی لذت برده اید. آنچه که نقدهای این کارشناسان را جذاب و شنیدنی می کند، آشنایی آنها با نمادها و نشانه هایی است که کارگردانان سعی می کنند از طریق آنها مفاهیم مورد نظرشان را به مخاطب منتقل کنند.
آن مرد جوان کانادایی که روزنامه فردا به دستش می رسید را حتماً به یاد دارید. یک انسان دوست داشتنی که با محبت و نوع دوستی اش سعی می کرد به مردم کمک کند و آنها را از حوادثی که تهدیدشان می کرد نجات دهد. پیام سریال بسیار ساده منتقل می شد و تأثیر بسیار مثبتی را در بیننده می گذاشت و ایمان به غیب را در مخاطبانش تقویت می کرد. بدون اینکه مقاصد سوء و انحرافی پشت فیلمنامه این سریال باشد، که اگر بود نمی توانست تا این حد در انتقال پیام های مثبت خود، موفق باشد.
اما اینجا نه تنها کانادا نیست، بلکه کشوری اسلامی است که در ماه مهمانی خدا میلیون ها نفر به دنبال ارتباط هر چه بیشتر با معبود و معشوق خود، خالق متعال هستند. اما درست در شرایطی که انتظار می رود رسانه ملی سنگ تمام بگذارد و تمام تلاش خود را برای خدمت به ملت مسلمان ایران انجام دهد، شمشیر به دست گرفته و به جنگ با خداجویان برخاسته اند و برای فرو ریختن باورهای دینی و مذهبی مردم از هیچ دغل بازی ای فروگذار نکرده اند ! بله، مدیران شبکه یک، گویا شبانه روزی تلاش کرده اند که حداقل در ماه مهمانی خدا، بندگان خدا را از خوان رنگین الهی بی نصیب کنند. روشن است که عده ای با کلی تحقیق و کارشناسی به این نتیجه رسیده اند که بیشترین تأثیرگذاری روی عقاید مذهبی و دیدگاه های باطنی مردم در این ماه مبارک به خوبی امکان پذیر است.
برای رسیدن به این نتیجه گیری، نیازی به حضور منتقدان سینمایی و نقد و تحلیل ها و اظهارنظرهایی که در مورد سریال اغماء شده است وجود ندارد. می دانم که خودتان خیلی زودتر این سریال خطرناک را نقد و بررسی و تحلیل کرده اید. چون آنقدر ناشیانه ساخته شده که به راحتی می توان دست سازندگان اصلی و فرعی(!) آن را خواند. حالم از دیدنش به هم می خورد.
پیام سریال سعی شده تا حدامکان در ابهام پیچیده شود، اما به سادگی قابل تشخیص است و باید گفت که متأسفانه پیام سریال اغماء کفر و ترویج آن است و ثمره آن بدبینی و تردید. هنوز چیزی نگذشته که عزیزانی به تردید افتاده اند؛ تردید در بدیهیات، تردید در روشنایی روز.
باید گفت که حق و باطل نشانه های خودشان را دارند. همه چیز که بی حساب و کتاب نیست. آنکه بر حق است، ابتدا به تو آنچه را که لازم داری می دهد، و بعد برای محک زدن تو، دست به آزمون می زند. اما کسی که بر باطل است، ابتدا به قصد تخریب، ایمان تو را نشانه می رود و بعد انواع دام ها را بر سر راه تو قرار می دهد.
اغما به طور موذیانه خود را خیرخواه مردم نشان می دهد و می گوید نکند گول شیطان را بخورید و زندگیتان را به تباهی بکشانید. ولی غیرمستقیم (و ناچاراً در خیلی از موارد مستقیماً) این را در ذهن مخاطب تزریق می کند که «آسه برو آسه بیا که گرگه شاخت نزنه». نکته ظریف این تلاش متأسفانه موثر آن است که تمرکز سازندگان سریال بر روی گرگه نیست، بلکه بر روی «آسه برو، آسه بیا» معطوف شده است. چون گرگ هاری که آنها از آن صحبت می کنند ظاهراً پیش از این خودشان را گاز گرفته است.
خطرناکترین جنبه این فیلم شیطانی این است که سازنده، به شیطان تجسد و تجسم انسانی داده. اما از الآن به شما می گویم که تا آخر سریال، مطمئن باشید که انسانی نخواهید دید که تجسم خداوند متعال بر روی زمین باشد، در حالی که تاریخ گواهی می دهد که بارها خداوند، تجسم انسانی داشته است. آیا نعوذ بالله در عصر ما خداوند ناتوان تر از شیطان شده است؟ این اولین نشانه بارز توطئه اغما است. مگر می شود خداوند بنده گانش را در آغوش شیطان رها سازد؟ اینها خدا را مرده پنداشته اند. همانطور که در فیلمهایشان خدا را کشته اند. اما خدا زنده است.
بهترین محک و میزان برای تشخیص حق و باطل قرآن است. قد تبین الرشد من الغی. با این وجود جای هیچ نگرانی نیست. خداوند هدایت شدگان را گمراه نمی کند.

زهرا میرناظم