ملت ایران بی اعتنا به سیگنال ها

ضرب الاجل ۶۰ روزه مندرج در متن قطعنامه ۱۷۳۷ به ایران برای تعلیق تمامی فعالیت های هسته ای پایان یافت. در طول این مدت عملیات روانی سنگینی با هدف مرعوب سازی ملت و دولت ایران از سوی آمریكایی ها و متحدین آنها اجرایی گشت. درحالی كه ایالات متحده به دلیل مشكلات فراوان در موقعیت بازگشایی یك جبهه جدید قرار ندارد، هراز چندی موضوع حمله قریب الوقوع به ایران در صدر اخبار جهان قرار گرفت. روز چهارشنبه گذشته، تلویزیون «ان اچ كی» ژاپن خبر از حمله آمریكا طی ۲۴ ساعت آینده داد. لاوروف وزیر خارجه روسیه با این موضع كه «جامعه بین المللی از جنگ علیه ایران جلوگیری كند»، طوری سخن گفت كه گویا آمریكایی ها در آستانه حمله قریب الوقوع به ایران قرار دارند.
● در بحث هسته ای ایران
۱) تثبیت ایران هسته ای، یعنی پایان رویای قرن ۲۱ آمریكایی و آغاز دوران نظام
چند جانبه گرایی و قطب بندی های جدید قدرت.
۲) آمریكایی ها برای جلوگیری از هسته ای شدن ایران تاكنون هر اقدامی كه در توان آنها بوده، انجام داده اند و اگر از گزینه ای، چون گزینه نظامی استفاده نكرده اند، دلیل اصلی آن ناتوانی آمریكایی ها و عدم اطمینان از نتیجه رویارویی با ایران است.
۳) از میان تمامی گزینه ها و راهبردهای ممكن برای جلوگیری از استمرار فعالیت های هسته ای ایران، بهترین، مناسب ترین و كم هزینه ترین گزینه از نظر آمریكایی ها، رساندن ملت و دولت ایران به این نقطه است كه آنان حفظ منافع و امنیت خود را در گرو توقف و پایان دادن به فعالیت های هسته ای ارزیابی كنند.
بنابراین تمامی تهدیدات، فشارهای اقتصادی، صدور قطعنامه ها و انجام عملیات روانی و طرح موضوع حمله نظامی به ایران، با هدف رساندن دولت و ملت ایران به نقطه مذكور است.
فشارها و عملیات روانی غرب با محوریت آمریكا به طور مشخص سه هدف را در راستای هدف كلی ذكر شده تعقیب می كند.
الف) ایجاد اختلاف و دوگانگی بین مسئولان نظام در پیگیری سیاست های هسته ای.
ب) ایجاد شكاف اجتماعی و وضعیت
چند صدایی در جامعه ایران در موضوع هسته ای.
ج) ایجاد اختلاف بین ملت و دولت نسبت به سیاست های هسته ای.
جمع بندی كمیته خطر جاری در آمریكا نسبت به مهار جمهوری اسلامی این است كه ایالات متحده تنها با مشاركت خود ایرانیان می تواند به این هدف دست یابد. بر همین اساس، جورج بوش چندی قبل در گفتگو با روزنامه «یواس.ای.تودی»، ضمن اشاره به قطعنامه ۱۷۳۷ می گوید: «پیام من توسط دیگران به ایرانی ها منتقل شده است.
البته فقط آمریكا نیست كه در این باره صحبت می كند و این سیگنال واضحی به مردم ایران ارسال می كند كه دولت آنها در روند منزوی كردن كشورشان قرار دارد. سیگنال واضح یا درواقع همان پیام بوش، این است كه باید خود ملت ایران دست به كار شود و مسیر نظام و دولت را در بحث هسته ای تغییر دهد.
جالب است پس از گذشت یك سال از ارجاع پرونده هسته ای به شورای امنیت و صدور یك بیانیه و دو قطعنامه و فشارهای سیاسی- اقتصادی آمریكا و چند كشور همراه و راه انداختن جنگ روانی، چند گروه سیاسی و چند نشریه با صدور بیانیه و نوشتن چند یادداشت شروع كردند به طرح این موضوع كه شرایط غیرعادی است و اوضاع فوق العاده و باید در سیاست های هسته ای با هدف جلوگیری از وقوع رخدادهای خطرناك تجدیدنظر كرد.
به دنبال این قبیل موضعگیری ها و به ویژه پس از صدور بیانیه سازمان مجاهدین كه طی آن از یكسو سیاست های هسته ای نظام به چالش كشیده شده بود و از دیگر سوی، مردم به عدم توجه به پیامدهای سردادن شعار «انرژی هسته ای حق مسلم ماست»، متهم شده بودند، آمریكایی ها مسرور گشتند كه راهبرد فشار بر ایران درحال پاسخ دادن است و سیگنال های آنان، با سیگنال هایی كه از داخل ایران ارسال می شود، روند امیدواركننده ای را برایشان شكل داده است. در همین راستا خانم رایس وزیر خارجه آمریكا و برخی دیگر از مقامات آمریكایی در روزهای اخیر با اشاره به این سیگنال ها، اظهار داشتند، فشارهای وارده به ایران با تصویب قطعنامه ۱۷۳۷ درحال جواب دادن است و این سیگنال ها نشان می دهد چنانچه فشارها بر ایران افزایش یابد، ایرانی ها در رفتار هسته ای خود تجدیدنظر خواهند كرد.
این نوع تحلیل نسبت به رفتار ایرانیان و آینده مسایل هسته ای كشور درحالی صورت می گیرد كه ملت ایران در طی سال های اخیر به طور كامل بی اعتنایی خود را نسبت به این سیگنال ها نشان داده است. ملت ایران راه خود را انتخاب كرده و با سرعت این راه را، كه مسیر رشد و تعالی است طی می كند و هر مانعی را هم به راحتی از سر راه برمی دارد.بنابراین بهتر است:
۱) آمریكایی ها و یا هر كشور دیگری، با اتخاذ سیاست های صحیح و به رسمیت شناختن حق ملت ایران به ویژه در موضوع هسته ای از تكرار اشتباهات ۲۸ ساله خود در قبال ملت ایران جلوگیری كنند. دل بستن به یك بیانیه و یا تیتر و سرمقاله چند روزنامه، چیزی به جز دویدن به دنبال سراب نخواهد بود. آمریكایی ها باید به خوبی به این نكته توجه كنند كه این نوع موضعگیری ها در داخل ایران، نتیجه قطعنامه ۱۷۳۷ و فشارهای آنان نیست.
در گذشته هم برخی از این گروه ها و جریان ها به دلایل مختلف چنین مواضعی را در قبال سیاست های نظام و از جمله سیاست های هسته ای اتخاذ می كردند. مردم هم با این مواضع آشنا هستند. ولی ملت ایران در بی نظیرترین راهپیمایی خود در ۲۲ بهمن سال جاری در یك رفراندوم و همه پرسی هسته ای، نظر قاطع خود را به جهانیان اعلام كرد.
۲) اشخاص و گروه های سیاسی داخلی به این موضوع توجه كنند كه ملت ایران عزم خود را در پیمودن مسیر هسته ای شدن جزم كرده و به طور قطع این راه طی خواهد شد. تاریخ ۲۸ ساله انقلاب نشان داده كه هر گروهی كه مسیر خود را از مسیر ملت جدا كند، فرجامی جز انزوا نخواهد داشت. بنابراین بهتر است این اشخاص و یا گروه ها، به جای ارسال سیگنال به خارج، در كنار ملت قرار گیرند و همانند ملت ایران بی اعتنا به تهدیدات خارجی باشند و در مسیر حفظ وحدت و انسجام داخلی تلاش نمایند.

یدالله جوانی
منبع: سایت بصیرت

منبع : روزنامه کیهان