بدنه‌ای قوی برای حمایت از صنعت

در حالی به رقابت با قطر پرداخته ایم كه سهم اندكی را تاكنون به تدارك زیرساخت‌ها برای ایجاد زمینه بهره‌برداری از منابع این میدان داده‌ایم. منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس دقیقا زمانی شكل گرفت كه واحدهای صنعتی در منطقه شكل گرفته بودند و به عبارتی پیش از كندن چاه، منار را دزدیده بودیم. در حالی كه حتی استقرار یك نظام جامع برای فعالیت‌های عمرانی می‌توانست نقش راهبردی در هدایت برنامه‌های منطقه داشته باشد. بدیهی است كه وقتی یك شهر، یك آبادی، یك منطقه و... شكل می‌گیرد در طراحی نظام امروزینه شهری نخست اهداف ایجاد آن لحاظ می‌شود و پس از آن با در نظر گرفتن امكان‌های توسعه، ظرفیت رشد و توسعه آن پیش بینی می‌شود و در نهایت با تدوین برنامه‌های كوتاه، میان و درازمدت شكل و محتوای كار تعیین می‌شود. در منطقه ویژه، اما چنین نشده است. ابتدا واحدهای صنعتی شكل گرفته‌اند و پس از آن با توجه به نیازهای عمرانی و ابتدایی، برای ساختن زیرساخت‌ها اقدام شده است. البته مبرهن است كه نگاه به این جریان، نگاهی سنتی نبوده است و ایجاد سازمانی برای شكل دادن خدمات و ضابطه‌مند كردن اقدامات در منطقه با این نگاه بوده است كه باید رفتار در قبال منطقه، تابع مدیریت علمی‌باشد. اكنون جمعیت ساكن در منطقه به سرعت در حال گسترش است. بیش از سی هزار نفر اكنون در منطقه‌ای كار و زندگی می‌كنند كه تا دیروز نیازهای یك جمعیت دو تا سه هزار نفره روستایی را به زحمت پاسخ می‌داد. این امر نظام رفتاری جدیدی را ایجاب می‌كند. سرعت در انجام پروژه‌های خدماتی و توسعه شهری، همراه با مطالعه پی آمدهای تحولات از ضرورت‌های دورانی است كه منطقه ویژه می‌گذراند.
آمدن یكی از مدیران سختكوش اجرایی بر سر اداره این منطقه حاكی از آن است كه دست‌اندركاران امور این منطقه از سرعت عملیاتی راضی نبوده‌اند. مدیریت جدید منطقه ابتدا باید نگاهی را كه بر سازمان تحت امر اوست، تغییر دهد. تدوین مقررات جامع‌تری برای ساماندهی فعالیت مجموعه شركت‌ها و سازمان‌های مستقر در منطقه از اولویت‌هاست . برای رسیدن به چنین امر مهمی ‌داشتن بدنه ستادی توانمند و انعطاف‌پذیر از ضروری‌ترین نیازهاست.
آنقدر فرصت از كف داده‌ایم كه بیش از این خود را در پیله سخت بی‌سامانی گرفتار نكنیم. منطقه ویژه باید با تشكیلاتی با ظرفیت رشد منطقه اداره شود. آنها كه مدیریت منطقه را می‌شناسند در او این ظرفیت و بضاعت را می‌بینند و معتقدند كه او اگر فرصت كافی را در اختیار داشته باشد می‌تواند این تحول را در منطقه ایجاد كند. مشروط بر آن كه در این راه خود گرفتار سازمان اداری كم بنیه منطقه و شركت‌های مستقر در منطقه نشود. براساس برآوردها بیش از ۳۶۰۰میلیارد ریال تاكنون برای احداث ساختمان‌های خدماتی و تاسیسات زیربنایی در منطقه ویژه انجام گرفته است و مبلغی بیش از این هم هزینه خواهد شد تا منطقه بتواند امكانات لازم را برای رشد و توسعه فراهم كند. این بدنه را باید ارتقا دهیم و سرعت بهره‌برداری از پروژه‌ها را دوچندان كنیم تا عقب‌ماندگی‌ها جبران شود و با دستیابی به امكانات زیربنایی بتوانیم سرعت پروژه‌های صنعتی را هم افزایش دهیم. سرعت پروژه‌های صنعتی تابعی است از فراهم آمدن امكانات و خدمات عمومی‌. بدون بندرگاه مناسب، جاده، حصاركشی منطقه، برق، آب، مخابرات و... چگونه می‌توان پروژه‌های صنعتی منطقه را به نحو مطلوب پیش برد؟
با بودجه‌ای كه تاكنون هزینه شده و آنچه در جریان است سیمای منطقه را باید خیلی درخشانتر از آن چیزی ببینیم كه امروز می‌بینیم!
امیدواریم عزم مدیریت جدید با پیگیری جدی‌تر بدنه سازمان منطقه ویژه راه توسعه آن را بهتر از پیش هموار كند.
منبع: دنیای اقتصاد، ویژه نامه عسلویه، یكشنبه ۴ بهمن ۱۳۸۳

منبع : نمایشگاه بین‌المللی