دخترهای بالای شهر

● کارگردان: بواز یاکین. فیلم‌نامه: جولیا دال؛ برگرفته از داستانی از آلیسون جاکوبز. بازیگران: بریتانی مورفی، داکوتا فانینگ، دونالد فایسون، مارلی شلتون، هتر لاک‌لیر. مدت: ۹۲ دقیقه.
امتیاز فیلم‌های قبلی یاکین، بازی فوق‌العادهٔ بازیگران جوان آنها بود. در این فیلم، او داکوتا فانینگ هشت ساله را کارگردانی کرده که در نقش دختری استثنائی و ثروتمند است و پس از اینکه پدرش به حال اغما رفت و جزء شبحی از او باقی نماند، دنیای کودکی را پشت سر می‌گذارد. فانینگ، شرلی تمپل معاصر است، ولی اینجا متأسفانه کاریکاتوری یک‌ بُعدی از او ساخته و استعداد شگفت‌انگیزش را دست کم گرفته‌اند. در مورد بریتانی مورفی، بازیگر با ذوق و جوان نیز، همین اتفاق تکرار شده است. در این فیلم، او نقش مولی گان، دختر نازپروردهٔ یک خوانندهٔ راک معروف را به‌عهده دارد. او که پدرش مرده، در آپارتمانی اعیانی زندگی می‌کند و دست چینی از مردان نخبهٔ منهتن را در اختیار دارد.
او در دنیائی پر زرق و برق و برخوردار از همهٔ امکانات مادی زندگی می‌کند، مدام مورد توجه است و با چنین شکل و قیافه و ثروتی، البته دوستان زیادی هم دارد. اما یک‌روز می‌فهمد که وکیل خانوادگی‌شان، تمام پس‌اندازش را برداشته و فرار کرده و برای اولین بار در زندگی مالی مجبور است دنبال کار بگردد. چون احتیاج مبرمی به پول دارد، اجباراً به‌عنوان پرستار بچه استخدام می‌شود و این بچهٔ نازپرورده هم ری (فانینگ) است. واضح است که این دو دختر، خیلی چیزها باید از یکدیگر یاد بگیرند. اما مسیر طولانی و کند استحاله هر یک از آنها، با فیلمنامه‌ای تصنعی و ریاکارانه و یک نتیجه‌گیری خودنمایانه، دنبال شده است. برای رعایت انصاف، باید گفت یکی دو نکتهٔ خوب هم در فیلم وجود دارد. ولی کارگردانی ناشیانهٔ یاکین و نوسانات مضحک منطق فیلم و تمایل او به کمدی بزن بکوب ساده‌لوحانه، این تلاش‌ها را نیز کمرنگ جلوه می‌دهند.

منبع : مجله دنیای تصویر