دختران با دنیای کار آشنا می‌شوند

سال ۲۰۰۷، آخرین سالی است که بنیاد زنان، برنامهء ابداعی‌اش یعنی «روز آشنایی دختران و پسران با محیط کار» را به اجرا درمی‌آورد. این برنامه که امسال ۳۵ میلیون نفر در آن شرکت کردند، طی ۱۵ سال از برنامه‌ای جنجال‌برانگیز به برنامه‌ای تاثیرگذار تبدیل شده است.
از هر ۱۰ نفر آمریکایی، هشت نفر برنامهء ابداعی بنیاد زنان، یعنی روز آشنایی دختران و پسران با محیط کار را می‌شناسند.
این بنیاد که در نیویورک واقع شده در سال ۱۹۹۳ برای اولین بار این برنامه را اجرا کرد و تاکنون نیز هر ساله در چهارمین پنجشنبهء ماه آوریل این برنامه را برگزار کرده تا سطح آگاهی عمومی را نسبت به نقش زنان در محیط‌های کاری افزایش دهد و از سوی دیگر شرایطی را برای دختران فراهم کند که بتوانند محیط کاری آیندهء خود را از نزدیک لمس کنند. این برنامه از سال ۲۰۰۳ شامل حال پسران نیز شد.
امسال آخرین سالی است که بنیاد زنان به این برنامه که یکی از موفق‌ترین برنامه‌های ملی است نظارت دارد. زیرا قرار است بنیاد، این مسوولیت را به مشاوران با تجربهء این برنامه بسپارد.
سارا گاد، مدیر عامل بنیاد زنان می‌گوید: «تاکنون حمایت‌های گسترده‌ای از برنامهء آشنایی دختران و پسران با محیط‌های کاری شده به‌طوری که این برنامه دیگر بدون کمک بنیاد هم می‌تواند به کار خود ادامه دهد.»
کارولین مک‌ککوین، از مشاوان با‌تجربهء این برنامه و مدیر موسسهء غیردولتی توسعهء منابع انسانی از این پس قرار است مسوولیت اجرای این برنامه را به عهده بگیرد.
هم اکنون بودجهء ۵۰۰ هزار دلاری این برنامه صرف توسعهء برنامه‌های آموزشی برای شرکت‌کنندگان و کارکنان، ترمیم حقوق و دستمزد کارکنان، تدوین برنامهء بازاریابی و آشنا کردن کودکان بی‌سرپرست و بی‌سرپناه با کارفرمایان در جهت آیندهء شغلی آن‌ها می‌شود.
● تاثیر متقابل شرکت‌های تجاری _و جوانان بر هم
ماریا ویلسون از بنیانگذاران این پروژه می‌گوید: «این برنامه همان‌طور که بر جوانانی که از شرکت‌ها بازدید می‌کنند، تاثیر می‌گذارد برای شرکت‌ها هم مفید است.»
او می‌گوید: «یک گروه از دختران اهل هاییتی به دفتر تحریریهء روزنامهء معروفی آمدند. آن‌ها پرسیدند که چرا فقط مردان سفیدپوست به تهیهء خبر مشغولند. در واقع، این سوال توجه همه را به خود جلب کرد.»
ویلسون که در سال ۱۹۹۸ نیز سازمانی را برای تشویق فعالیت‌های سیاسی زنان تاسیس کرده می‌گوید: «تعداد اندک زنان در موقعیت‌های برتر شغلی به ویژه در حوزهء سیاست و تجارت در آمریکا نشان می‌دهد که این برنامهء ابداعی هنوز به هدفش دست نیافته است.»
او می‌گوید: «هنوز موقعیت‌های زیادی هست که دخترانمان باید به آن موقعیت‌ها دست پیدا کنند.»
کیم هوریهان ۴۱ ساله اهل نیویورک معتقد است این تجربه که در سال‌های اولیهء اجرای این برنامه توانست از محل کار مادرش، مدیر یکی از سازمان‌های بهداشتی- درمانی، دیدن کند، او را تشویق کرده که تحصیلاتش را در رشتهء مدیریت اجرایی ادامه دهد.
هوریهان که در آن زمان ۲۶ سال داشت، می‌گوید: «دیدن مادرم در جلسهء هیات مدیره در کنار همکارانش و درک این که یک زن هم می‌تواند در چنین موقعیتی باشد و کارش را خوب انجام دهد، تاثیر مثبتی بر من گذاشت.»
هوریهان اکنون مدیر مالی شرکت استاروود کپیتال گروپ است و در حال حاضر دو زن دیگر برای کارآموزی نزد او می‌آیند.
● پر کردن شکاف جنسیتی
نتیجهء دو تحقیق سبب تقویت این پروژه شد. یکی از این تحقیقات نشان می‌داد که دختران در دوران نوجوانی، اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند. نتیجهء تحقیق دیگر هم این بود که برنامه‌هایی که برای دختران آمریکایی طراحی شده در جهتی است که بیش‌تر قصد جلوگیری از رفتارهای پرخطر آن‌ها را دارد تا این که دختران را تشویق کند که جایگاه خود را در جامعه پیدا کنند.
پس از این که یکی از مجلات در اولین سال اجرای برنامه ۱۹۹۳۳)، گزارشی دربارهء این برنامه نوشت، سیل فکس‌ها به دفتر بنیاد زنان سرازیر شد. دستگاه فکس مدام اشغال بود طوری که کارکنان در آن چند روز نتوانستند فکسی به خارج از مرکز بفرستند. پس از این بود که بنیاد متوجه شد برنامهء آشنایی دختران با محیط‌های کاری باید یک برنامهء ملی شود. در این برنامه، جوانان تنها با فعالیت یک فرد در شرکت آشنا نمی‌شوند بلکه بنیاد، شرکت‌ها را تشویق می‌کند که جوانان را در جریان همهء فعالیت‌های کاری شرکت بگذارند. بنیاد همچنین از شرکت‌ها می‌خواهد که جزوه‌هایی هم برای جوانان تهیه کنند تا آن‌ها متوجه ارتباط بین تحصیلات و شغل بشوند و در جریان روند کاری کل شرکت قرار گیرند.مک ککوین که در دومین سال اجرای برنامه با هدف توسعهء برنامه، عضو هیات مدیرهء بنیاد شد، می‌گوید: «آن روزها هنوز استفاده از ایمیل متداول نبود. ۱۲ نفر تلفنچی داشتیم و آن‌ها بی‌وقفه به تماس‌های تلفنی جواب می‌دادند. شرکت‌ها تماس می‌گرفتند و می‌پرسیدند که چطور باید برای بازدید آماده شوند و کارکنان بنیاد هم به آن‌ها توضیح می‌دادند که بازدیدکننده‌ها در چه ردهء سنی هستند و آن‌ها چه جزوه‌هایی را باید آماده کنند.
● جنجال‌های آغاز کار
در سال‌های اول اجرای این برنامه، علاوه بر تماس‌های شرکت‌کنندگان، تماس‌های دیگری هم با بنیاد گرفته می‌شد.
مک ککوین می‌گوید: «بعضی از مردان پیغام‌های تهدیدکننده‌ای می‌گذاشتند. با این مضمون که شما باید به زنان، خانه‌داری، آشپزی و تمیز کردن خانه را یاد بدهید. یک نفر هم چند بار تهدید کرده بود که بنیاد را نابود می‌کند که مجبور شدم شماره‌اش را به پلیس فدرال بدهم.»
این برنامه، به ویژه به خاطر شرکت دختران در آن، جنجال‌هایی را به دنبال داشت.او که معتقد است افزودن کلمهء «وپسران» به عنوان این برنامه در سال ۲۰۰۳ تغییر بزرگی بوده می‌گوید: «با این کار، برنامهء جدیدی آغاز شد با این اعتقاد که زنان و مردان هر دو باید کار کنند تا بتوانند به تعادل بین شغل و خانواده برسند.»
مک ککوین با استناد به گزارش‌ها می‌گوید: «پسرانی که در این برنامه شرکت کردند، برای اولین بار نسبت به حضور و نقش زنان در محیط‌های کاری آگاه شدند.»
در سال‌های بعدی، مک ککوین تلاش کرد تا برنامه را به سمتی هدایت کند که نیازهای پسران جوان را جوابگو باشد به ویژه پسرانی که در خانواده‌های زن سرپرست هستند یا از تحصیلات خود عقب مانده‌اند.
برنامه‌های دختران هم هنوز روی این موضوع متمرکز شده که دختران بدانند که می‌توانند در آینده مهندس شوند. مک ککوین می‌گوید: «تماس‌های جنجالی و تهدیدآمیزی که با ما گرفته می‌شود و خواستار توقف برنامهء آشنایی دختران با محیط‌های کاری است، نشان می‌دهد که برنامه تا چه اندازه تاثیرگذار بوده است.»
او در ادامه می‌گوید: «از نظر من، این حرکت، یک حرکت تاریخی است پیام‌های افراد به ما می‌فهماند که طرز فکر مردم چگونه است و این برنامه چگونه ذهنیت مردم را تغییر می‌دهد.»

کارا الایمو
ترجمه: مهرزاد غنی‌پور
منبع:
www.womensenews.org

منبع : روزنامه سرمایه