خانم ها، آقایان، جلو نیایید

روزگارانی است که ما عابران پیاده در این تهران پر از شبهه در رفت و آمدیم بی آنکه به قانون های راهنمایی و رانندگی توجهی کنیم. قانون به گفته آقای ناصر کاتوزیان مجموعه یی از قواعد الزام آور و کلی است که به منظور ایجاد نظم و استقرار عدالت بر زندگی اجتماعی حکومت می کند و اجرای آن از طرف دولت متضمن می شود.
قانون نظم دهنده و نظام دهنده جوامع امروزی است. بدون قانون نمی توان در دنیای امروزی زندگی کرد چون هر کس هر چه بخواهد می تواند انجام دهد.پس با این وجود ما عابران پیاده چقدر در حق رانندگان بیچاره ظلم می کنیم. انگار عابران پیاده ما آشنا با ماده ۸۹ که می گوید؛ «چراغ سبز برای حرکت، چراغ زرد برای احتیاط، چراغ قرمز برای ایست کامل، چراغ چشمک زن زرد برای عبور با احتیاط و... نیستند یا همچنین طبق ماده ۱۹۱ آیین نامه راهنمایی و رانندگی در محیط هایی که پیاده رو وجود دارد عابران نباید از سواره رو حرکت کنند. عابران پیاده ناگهان از پیاده رو به سواره رو داخل نشوند و...»
انگار این رعایت نکردن قواعد راهنمایی و رانندگی از سوی عابران پیاده همه جا و بین همه معمول و خود یک قاعده و هنجار است، به عبارتی بی هنجاری خود تبدیل به یک هنجار شده است.
این عابران پیاده خود را عین قانون می خوانند و هنگامی که زیر سوال می روند، دیگران را متهم به انجام خلاف می کنند. آن تعداد معدود عابرانی که نمی خواهند قانونی را زیر پا بگذارند یاد این بیت شعر می افتند که؛«خواهی نشوی رسوا / همرنگ جماعت شو»
و بعد با نگاه کردن به رانندگان معصومی که به راحتی حق شان توسط عابران پیاده خورده می شود با خود می گویند؛«مر مرا تقلیدشان بر باد داد / که دو صد لعنت بر این تقلید باد»
مگر طبق ماده ۸ قانون نحوه رسیدگی به تخلفات واحد جرایم رانندگی اگر عابر پیاده در عبور از سواره رو و معابر و خیابان ها جز از نقاطی که خط کشی شده و مخصوص عابر پیاده است از محل دیگری عبور کند متخلف شناخته نمی شود؟،
آری ما قانون داریم اما جریمه نقض آن را نداریم، البته تا زمانی که سواره یی زیرمان نگرفته باشد، آن وقت قانون پررنگ می شود، واقعاً این چه قانونی است که تا صدمه یی جدی نبینی به جریان نمی افتد؟، تازه آن هم جریمه جانی می شوی نه مالی، در کشوری که ۳۸ درصد کشته شدگان وسایل نقلیه عابران هستند چرا این عابران به خودشان رحم نمی کنند؟، شاید هم قصد دارند از شر زندگی خلاص شوند؟
خود قضاوت کنید، اگر یکی از صاحبان وسایل نقلیه بخواهد از محل عابران پیاده استفاده کند چه اتفاقی می افتد؟ او هم از طرف قوانین راهنمایی و رانندگی هم از طرف عابران پیاده جریمه می شود.
ناگفته نماند که رسانه هایی از قبیل تلویزیون سعی کرده اند تا تبلیغات و آموزش فرهنگ عبور و مرور را برای عابران پیاده نهادینه کنند.
باید توجه داشت که این طرح ها می توانند بسیار تاثیرگذار عمل کنند اما نباید فاکتور زمان را نادیده انگاشت به این معنا که هر فرهنگی تنها با گذشت زمان و استمرار پیام مختص خود در باور عموم مردم شکل خواهد گرفت و ما نمی توانیم خوش بینانه امید به تاثیر زودهنگام آن داشته باشیم.
شاید اگر به طور همزمان اداره راهنمایی و رانندگی نیز در جهت برخورد با تخلفات عابران پیاده تمهیداتی اخذ کند، جامعه زودتر به نتیجه مطلوب خود دست یابد.در کل از همه عابران پیاده می خواهیم چندین ثانیه از شبانه روز را صرف ماندن پشت چراغ قرمز کنند. در این صورت رانندگان نیز به خود اجازه نمی دهند که حقوق عابران را نادیده بگیرند.

محمدجواد آسمانی

منبع : روزنامه اعتماد