چهارشنبه, ۲ خرداد, ۱۴۰۳ / 22 May, 2024
مجله ویستا
نقش پرهیز از معاصی در تحقق ضیافت الهی
در متون فرهنگ و معارف اسلامی ماه مبارک رمضان ماه « ضیافت الله » نام گرفته است یعنی ماه میهمانی خدا. براساس این توصیف و تعبیر زیبا در ماه مبارک و شریف رمضان « مهماندار » حضرت پروردگار است و « میهمان » بندگان خدا.
مفهوم اولیه ای که از ضیافت و مهمانی خدا در ذهن نقش می بندد این است که خداوند متعال در این ماه از بندگان روزه دار خویش با نعمت های مادی ـ از خوردنی های الوان و نوشیدنی های متنوع ـ پذیرایی می کند و روزه داران در زمان مشخص و تعیین شده شرعی از طعام های گوناگون اجتناب می نمایند تا به وقت افطار در میهمان سرای الهی وارد شوند و از رزق و نعمت های خداوند تناول نمایند. ولی برخلاف آنچه در ظاهر تصور می شود و سریع به اذهان منتقل می گردد ـ و متاسفانه برخی از افراد اینگونه می اندیشند ـ ضیافت و مهمانی خدا « جسمانی » نیست و مربوط به « نعمت های مادی » از قبیل غذاها و طعام های لذت بخش نمی باشد زیرا این بهره وری در تمام ماه های سال وجود دارد و همه بندگان از نعمت های آب و نان و میوه و غذاهای متنوع استفاده می کنند و نمی توان تصور نمود که آنچه در « سحر » و « افطار » تناول می شود نعمت ها و خوردنی های خاص میهمان سرای الهی است که در ماه رمضان با عنوان « مهمانداری خدا » و « میهمانی مردم » به بهره وری می رسد.
تردیدی وجود ندارد که ضیافت و میهمانی خداوند مربوط به « جسم » و خوردنی ها و آشامیدنی ها نیست بلکه مربوط به « روح » است که موجودی مجرد است و ضیافت و میهمانی خاص دارد و آثار و ثمرات مختص به خود را در شخصیت آدمی متجلی می سازد.
در رمضان و در میهمانسرای الهی از روزه داران خالص و راستین با نعمت های « معنوی » پذیرایی می شود که هرگز قابل قیاس با نعم الوان و گوناگون مادی و جسمی نمی باشد. نعمت های شریف و گرانقدر و روحانی و معنوی رمضان با « پرهیز » از گناهان و « خود نگهداری » در برابر شهوات و آلودگی های گوناگون به دست می آید و « روزه » عبادت بسیار بزرگی برای دست یابی به این نعمت های والای معنوی می باشد.
در تعالیم اخلاقی و عرفانی حضرت امام زین العابدین (ع ) وقتی به موضوع رمضان و ضیافت الهی می رسیم در « مفهوم » و « اهمیت » این میهمانی بزرگ معارف و نکته های ژرفی می یابیم که در شناخت نسبت به عظمت رمضان و ارزش و فضیلت والای روزه داری بسیار راهگشا می باشد.
از تعالیم امام سجاد(ع ) به این نتیجه می توان رسید که میهمانی خدا برخلاف همه مهمانی های معمول دنیایی و مادی که مربوط به جسم است و بهره وری از خوردنی ها و آشامیدنی ها و غرقه شدن در تشریفات با پرهیز و اجتناب از معاصی صورت می گیرد و از این طریق می تواند در میهمانسرای الهی وارد شد.
حضرت امام زین العابدین (ع ) در یکی از مناجات های خویش درباره ماه رمضان این گونه با حضرت پروردگار زمزمه می کند و تقاضای ورود صحیح در میهمانسرای الهی و روزه داری راستین و واقعی که روح و روان را از همه آلایش ها و غفلت و معاصی پاک می کند می نماید :
« خداوندا شناخت فضیلت ماه رمضان و بزرگداشت حرمت آن و « پرهیز » از هر چه در این ماه از آن منع کرده ای را به ما الهام کن . و ما را به روزه داشتن یاری فرما آن سان که اعضای بدن خویش را از معاصی تو باز داریم و آنچه را که سبب خشنودی توست به کار داریم تا به هیچ سخن بیهوده گوش نسپاریم و به هیچ لهو و بازیچه ننگریم و به هیچ ممنوع و خلاف دست نگشائیم و به سوی هیچ حرامی گام برنداریم و چیزی جز آنچه تو حلال کرده ای در شکم های خود جای ندهیم و زبانمان جز سخن تو نگوید و رنجی بر خود هموار نکنیم جز آن که ما را به ثواب تو نزدیک سازد و کاری نکنیم جز آنچه ما را از مجازات تو در امان دارد. ای خداوند از تو می خواهیم که همه اعمالمان را از ریای ریاکاران و آوازه در افکندن آوازه افکنان دور نگه داری و چنین باد که کسی را در عبادت با تو شریک نسازیم و جز تو برای خود مرادی نجوییم . » (۱ )
دقت در این مناجات خالص و ناب و مفاهیم ژرف آن به صراحت این پیام و درس را به ما انتقال می دهد که حقیقت روزه پرهیز از امیال و خواهشهای نفسانی و معاصی و گناهان گوناگونی است که آدمی را از قرب الهی بازمی دارد. هر معصیت و گناهی حجاب و مانع بین انسان و حضرت معبود است و تا این حجاب ها دریده نشوند و موانع مرتفع نگردند راهی به سوی تقرب گشوده نمی شود و انسان همچنان محجوب و مهجور باقی می ماند که او آنگونه که شایسته است در میهمانسرای الهی وارد نشده و آئینه دل و جانش را از زنگارهای گناه و تباهی پاک نکرده است تا انوار الهی بر آن تابش آغازد.
در دعای امام سجاد(ع ) « پرهیز » و « ترک » برای درک ضیافت الهی و حضور در محفل انس و قرب حضرت محبوب یک اصل مبنایی محسوب می شود. امام (ع ) به صفات زشت و نکوهیده ای اشاره می کند که روح و روان را در محاصره خود درمی آورند و باید به وسیله روزه داری واقعی ترک شوند تا رضوان و قرب الهی جلب گردد.
به لهو و بازیچه گرایش پیدا نکردن زبان را فقط برای خدا و براساس تعالیم و ارزش های والای اخلاقی دین مبین او به گردش و سخن درآوردن و در نتیجه از دروغ و تهمت و دشنام و غیبت فاصله گرفتن پرهیز از استماع هر سخن باطل دست نگشودن بر هر عمل خلاف گام نسپردن در مسیرهای حرام خودداری از حرامخواری و اجتناب از ریا از جمله پرهیزهایی است که امام سجاد(ع ) از آنها یاد می کند و روزه داران را به دوری از این معاصی ترغیب می نماید.
این « پرهیز » ها و سایر پرهیزها در ابعاد مختلف حیات فردی و اجتماعی روزه داران را به بهره وری از فضایل و ارزش های معنوی نهفته در ماه رمضان ـ که هر کدام از آنها « مائده معنوی » محسوب می شوند و « غذای روح » به شمار می روند ـ نائل می گرداند و ضیافت الهی را به تحقق و عینیت در می آورد و روزه داران با زدودن زنگارهای غفلت و معصیت و صاف و زلال و خالص کردن همه افکار و رفتار و اعمال و حرکات و سکنات خویش برای خدا به آنجا می رسند که به تعبیر حضرت امام زین العابدین (ع ) جز خدا را مراد خود قرار نمی دهند و در این جاست که جاذبه عشق الهی تمام تار و پود روزه دارانی را که در طی این مسیر توفیق حاصل کرده اند فرامی گیرد و این عشق به وصل یار می انجامد و حیات پایدار.
پاورقی :
۱ ـ صحیفه سجادیه ترجمه عبدالمحمد آیتی انتشارات سروش ص ۲۶۶ دعای ۴۴
هر معصیت و گناهی حجاب و مانع بین انسان و حضرت معبود است و تا این حجاب ها دریده نشوند و موانع مرتفع نگردند راهی به سوی تقرب گشوده نمی شود و انسان همچنان محجوب و مهجور باقی می ماند که او آنگونه که شایسته است در میهمانسرای الهی وارد نشده و آئینه دل و جانش را از زنگارهای گناه و تباهی پاک نکرده است تا انوار الهی بر آن تابش آغازد
روزه داران واقعی و راستین با صاف و خالص کردن همه افکار و رفتار و اعمال و حرکات و سکنات خویش برای خدا به آنجا می رسند که به تعبیر حضرت امام زین العابدین (ع ) جز خدا را مراد خود قرار نمی دهند و در این جاست که جاذبه عشق الهی تمام تاروپود وجود آنان را فرا می گیرد و این عشق به وصل یار می انجامد و حیات پایدار
۱ ـ صحیفه سجادیه ترجمه عبدالمحمد آیتی انتشارات سروش ص ۲۶۶ دعای ۴۴
هر معصیت و گناهی حجاب و مانع بین انسان و حضرت معبود است و تا این حجاب ها دریده نشوند و موانع مرتفع نگردند راهی به سوی تقرب گشوده نمی شود و انسان همچنان محجوب و مهجور باقی می ماند که او آنگونه که شایسته است در میهمانسرای الهی وارد نشده و آئینه دل و جانش را از زنگارهای گناه و تباهی پاک نکرده است تا انوار الهی بر آن تابش آغازد
روزه داران واقعی و راستین با صاف و خالص کردن همه افکار و رفتار و اعمال و حرکات و سکنات خویش برای خدا به آنجا می رسند که به تعبیر حضرت امام زین العابدین (ع ) جز خدا را مراد خود قرار نمی دهند و در این جاست که جاذبه عشق الهی تمام تاروپود وجود آنان را فرا می گیرد و این عشق به وصل یار می انجامد و حیات پایدار
منبع : روزنامه جمهوری اسلامی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
رئیس جمهور شهدای خدمت سقوط بالگرد رئیسی شهید جمهور ابراهیم رئیسی رئیسی سیدابراهیم رئیسی شهادت ایران سید ابراهیم رئیسی سقوط بالگرد بالگرد
هواشناسی پیام تسلیت امتحانات نهایی تهران کنکور شهرداری تهران هلال احمر سانحه بالگرد رئیسی بارش باران سیل قوه قضاییه پلیس
قیمت دلار خودرو قیمت خودرو قیمت طلا بورس بازار خودرو یارانه دلار یارانه نقدی حقوق بازنشستگان سایپا بازنشستگان
سینمای ایران سینما ژیلا صادقی تلویزیون جشنواره کن ازدواج آیت الله سید ابراهیم رئیسی هنرمندان شعر رسانه ملی لیلا حاتمی سریال
کنکور ۱۴۰۳ دانش بنیان
رژیم صهیونیستی روسیه اسرائیل غزه امیرعبداللهیان فلسطین ترکیه جنگ غزه آمریکا چین ولادیمیر پوتین اوکراین
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید لیگ برتر والیبال لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس فدراسیون فوتبال لیگ برتر انگلیس باشگاه استقلال منچسترسیتی
هوش مصنوعی اپل مایکروسافت گوگل سامسونگ ناسا تبلیغات موبایل آیفون
سلامت سرطان مغز کاهش وزن سلامت روان آلزایمر طول عمر افسردگی مغز انسان دیابت فشار خون