معرفی آرژنین آمینواسید مشروط

ال‌آرژنین یک آمینواسید ضروری مشروط است. بدین معنا که تحت شرایط خاصی در بدن این آمینواسید ضروری جلوه می‌کند که از این میان می‌توان به دوره رشد سریع بدن، بارداری و دوران پس از آسیب‌دیدگی اشاره کرد. آرژنین در سیکل‌اوره توسط کبد سنتز می‌شود که استخراج پسماندها حاصله از متابولیسم پروتئین را نیز شامل می‌شود. آرژنین محصولی که بدین طریق پروسه شده. با این‌وجود برای سایر بخش‌های بدن قابل دسترس نیست. در عوض متابولیت یا همان ماحصل این متابولیسم (تجزیه) آمینواسید به نام L-Citrullinc در جریان خون به گردش درآمد و به کبد فرستاده می‌شود و آنجا دوباره به ال‌ـ‌آرژنین برگردان می‌شود.
ال‌ـ‌آرژنین در بیشتر موادغذائی پروتیئنی وجود دارد و افراد به‌طور معمول روزانه ۵ گرم از آن را دریافت می‌کنند. تقریباً ۲۵ سال پیش بود که این مکمل بین بدنسازها محبوبیت پیدا کرد. در یک‌سری از کتب و مقالات علمی این‌طور نقل شده که آرژنین یک محرک قوی آزادسازی هورمون رشد به حساب می‌آید.
در یک تحقیق که توسط دانشمندان ایتالیائی انجام گرفت مشخص شد که مکمل‌کردن ۱۲۰۰ میلی‌گرم آرژنین با ال‌ـ‌لیسین موجب افزایش ۶۰۰ درصدی ترشح هورمون رشد در ۱۴ مرد جوان شد. با این تفاسیر یک چنین نتیجه هرگز تکرار نشد. اکثر دانشمندان مصرف آرژنین خوراکی را به‌عنوان یک افزایش دهنده هورمون رشد تخفیف داده‌اند. به‌دلیل اینکه اکثر مطالعات صورت گرفته در خصوص افزایش ترشح هورمون رشد از طریق تزریق وریدی آرژنین صورت گرفته است.
اخیراً نوعی از مکمل آرژنین به‌عنوان ارتقاءدهنده اکسیدنیتریک بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این میان به‌عنوان یک متسع‌کننده (گشاد‌کننده) رگ‌های خونی عمل می‌کند. گشادترشدن رگ‌ها به تسهیل پمپ خون عضلانی بیشتر و در عین‌حال انتقال اکسیژن و موادغذائی بیشتر به‌داخل عضلات در حین تمرین کمک می‌کند.
جذب ال‌ـ‌آرژنین در بدن چندان سرراست نمی‌باشد. با این‌وجود یک آنزیم در کبد به نام L-arginase که موجب تنزیل دوز بالائی از آرژنین به‌صورت خوراکی می‌شود و همین امر گواهی بر این مدعا است که چرا نوع تزریقی آن در آزادسازی هورمون رشد مؤثر از نوع خوراکی آن است. مشکل دیگر که مستقیماً ربط دارد به سنتز اکسید نیتریک. شامل حضور فرم mety lated آرژنین است که واقعاً از سنتز اکسید نیتریک ممانعت به‌عمل می‌آورد. بنابراین برای این‌که آرژنین بتواند به‌نحو مؤثری سنتز اکسیدنیتریک را افزایش دهد، می‌بایست دوز کافی از آرژنین به منظور عبور از سدهای ضخیم ممانعت‌کننده از جذب آن دریافت گردد.
آزمایشی جدیداً صورت گرفت که هدف از آن تعیین دوز خوراکی کافی ال‌ـ‌آرژنین به منظور سنتز اکسید نیتریک بود. در این آزمایش از ۱۲ مرد سالم و تندرست خواسته شد تا از فرم خالص ال‌ـ‌آرژنین برای مدت ۴ هفته استفاده کنند. نحوه مصرف ال‌ـ‌آرژنین در این افراد به‌صورت صعودی بود یعنی با ۳ گرم در روز شروع کرده و به ۲۱،۹ و تا ۳۰ گرم در روز نیز رسیدند. دانشمندان نه تنها سطح آرژنین را اندازه‌گیری کردند بلکه سطح انسولین کراتینین و چندین عنصر دیگر را اندازه‌گیری کردند. در این میان ۵ نفر از عوارض جانبی همچون اسهال، تهوع و خون‌دماغ شدن در دوز مصرفی ۲۱ گرم در روز شکایت کردند.
وقتی میزان مصرف به دوز ۳۰ میلی‌گرم در روز رسید دو نفر از داوطلبان از خوردن آن امتناع کردند و ۹ نفر دیگر که آن را مصرف کردند با اسهال مواجه شدند و مواردی همچون سردرد، خشکی دهان نیز گزارش شد. در دوزهای پائین هیچ نوع عوارض جانبی مشاهده نگردید. سطح آرژنین به‌صورت خوراکی در بدن پس از ۶۰ دقیقه به اوج می‌رسد و این شرایط به مدت ۸ ساعت باقی می‌ماند. بسته به میزان آرژنین دریافتی تفاوت حاصله قابل ملاحظه خواهد بود. برپایه یافته‌های به‌دست آمده، نویسنده پیشنهاد می‌کند که بهترین دوز مصرفی به‌منظور سنتز اکسید نیتریک ۹ گرم در روز است که البته بسته به هر فرد تا فرد دیگر این میزان نیز می‌بایست با دقت انتخاب شود.
یکی از راه‌های انجام این‌کار توجه به میزانی از آرژنین است که منجر به عوارض جانبی و سپس کاهش آن تا زمانی‌که این تأثیرات سوء برطرف شوند. برخلاف آزمایش پیشین در یک آزمایش دیگر مشخص شد که آرژنین در هر دوز آن نه در افزایش ترشح انسولین اثری دارد و نه در تأثیر آن بر روی متابولیزه شدن گلوکز. تنها آمینواسیدی که آرژنین باعث کاهش آن شد گلیسین (glycine) بود. تفکر نویسنده بر این است که این موضوع از آنجا نشأت می‌گیرد که آرژنین و گلیسین هر دو پیش ماده سنتز کراتین هستند. این امکان هست که آرژنین موجب افزایش آن شود.
(کراتین به ساخت عضلات کمک کرده و برای سیستن تنفسی و عصبی مفید می‌باشد) از سوی دیگر عدم تأثیر آن بر روی سطح کراتینین (Creatinine) که یک پسماند متابولیک تولید شده از سنتز کراتین است که به‌وسیله کلیه‌ها و از راه ادرار از بدن خارج می‌شود. به‌نظر می‌رسد این تئوری را کم‌رنگ کرده است.

منبع : مجله دانش ورزش