بهترین های تاریخ رم

رم، یکی از پرافتخارترین باشگاه های ایتالیا و حتی اروپا است. تیمی که طی سالیان گذشته فرازونشیب های زیادی را تجربه کرده است.
اکنون به معرفی ۱۱ بازیکن برتر تاریخ این باشگاه می پردازیم:
● گویدو مازتی (۱۹۴۳- ۱۹۲۹)
رم هیچگاه واقعاً دروازه بانی در سطح جهانی نداشته است، بنابراین بهترین انتخابی که می توانیم از میان مازتی و فرانکو تانکردی داشته باشیم، مازتی است که عنوان بهترین دروازه بان را در رقابت های سری A در سال ۱۹۸۳ از آن خود کرد. مازتی تمام دوران حرفه ای خود را در رم گذراند و در ۳۳۹ بازی لیگ به میدان رفت. وی یکی از عناصر مهم پیروزی قرمز و زردها در رقابت های ۱۹۴۲ بود و در همین حال برنده نیمکت نشین سال طی بازی های جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ شد!
● کافو (۲۰۰۳- ۱۹۹۷)
یکی از بهترین هافبک های برزیلی که به خاطر توانایی خستگی ناپذیرش در دویدن تمام ۹۰ دقیقه بازی به پندولینو (قطار سریع السیر) مشهور است کافو نام دارد. کافو در بیش از ۱۰۰ بازی برای رم طی رقابت های سری A شرکت داشت و یکی از فاکتورهای مهم در قهرمانی تیم در سال ۲۰۰۱ بود. وی همچنین یکی از ستارگان بین المللی دنیا محسوب می شود که در ۴ جام جهانی شرکت داشته و در ۳ تای آنها به فینال رقابت ها رسیده است. در واقع او تا به حال بیشترین بازی ملی را برای برزیل انجام داده است. وی همچنین همه عنوان های قهرمانی باشگاه ها را کسب کرده است.
● جیاکومو لوسی (۱۹۶۹- ۱۹۵۴)
یکی از اولین قهرمانان رم لوسی بود. لوسی لقب خود کوردروما (قلب رم) را در بازی مقابل سامپادورا در سال ۱۹۶۱ زمانی که با وجود مصدومیت شدید، در ۱۰ دقیقه آخر بازی یک گل سرنوشت ساز به ثمر رساند و نتیجه بازی را ۳ بر ۲ به نفع رم کرد، به دست آورد. وی یکی از بهترین مدافعان این تیم است و ۱۱ عنوان قهرمانی برای ایتالیا به ارمغان آورد و او در جام جهانی ۱۹۶۲ برای ایتالیا به میدان رفت و تا ۳۸ سال بعد از خداحافظی از زمین فوتبال همچنان در خاطره ها باقی ماند.
● آلدایر (۲۰۰۳- ۱۹۹۰)
طی سال های گذشته هافبک دفاعی خوبی در میان برزیلی ها مشاهده نمی شد با این حال آلدایر یکی از استثناها در این زمینه است. او طی ۱۳ فصل، ۴۱۵ بازی برای رم انجام داد و سال ۲۰۰۱ همراه تیم فابیو کاپلو قهرمان سری A شد. او قد بلند، قوی و خوش بنیه است و تا به حال ۹۳ بازی ملی برای برزیل انجام داده است و در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، ۱۹۹۴ آمریکا و ۱۹۹۸ فرانسه حضور داشته است. وی زمانی که رم را در سن ۳۷ سالگی ترک کرد، باشگاه پیراهن شماره ۶ را که او همیشه به تن می کرد به افتخار وی کنار گذاشت.
● سباستیانو نلا (۱۹۹۲- ۱۹۸۱)
این مدافع چپ با استعداد که ۳۹۵ بازی طی ۱۱ سال برای رم انجام داده یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ این باشگاه است. او یکی از اعضای تیم منتخب نیلز لیدهلم در اوایل دهه ۸۰ بود، ترکیبی که قهرمان لیگ سال ۱۹۸۳ شد و جام باشگاه های اروپا را در ضربات پنالتی به لیورپول واگذار کرد. متأسفانه در آن زمان مدافعان ایتالیایی با کلاس جهانی، فراوان بودند به همین دلیل تنها ۵ بار موفق شد برای لاجوردی پوشان بازی کند، گرچه او عضو تیم ملی در جام جهانی ۱۹۸۶ بود.
● آگوستینو دی بارتولومی (۱۹۸۴- ۱۹۷۲)
یکی از بزرگترین اتفاقات تاریخ کالچو، بازی نکردن دی بارتولومی برای تیم ملی ایتالیا بود. او از ماهرترین بازیسازهایی بود که تا به حال ایتالیا به خود دیده بود با قدی بلند و استعداد فوق العاده ای که در دید و تکنیک بازی داشت. او معمولاً از ۶۰ یاردی به سمت دروازه شوت می کرد و در اکثر مواقع به گل می رسید. دی بارتولومی ۳۰۸ بازی برای رم انجام داد و ۶۶ گل به ثمر رساند و هنگام فتح جام در سال ۱۹۸۲ کاپیتان این تیم بود، او در سال ۱۹۹۴ در سن ۳۹ سالگی خودکشی کرد.
● فالکائو (۱۹۸۵- ۱۹۸۰)
سال ،۱۹۸۰ رم شانس امضای قرارداد با زیکو را از دست داد و تمام دنیا به آنها خندیدند اما پس از آنکه فالکائو خود را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان میانه زمین در جهان فوتبال نشان داد، خنده آنها قطع شد. این اتفاق در اوایل دهه ۸۰ افتاد، فالکائو در زمین یک بازیکن تکنیکی و تاکتیکی فوق العاده بود و به همین دلیل لقب «پادشاه هشتم رم» را از آن خود کرد. او به همراه تیمش قهرمان سری A ایتالیا ۱۹۸۳ شد و در همان دوران به همراه برزیل در جام جهانی ۱۹۸۲ شرکت کرد.با این حال طی رقابت های اسپانیا با نتیجه ۳ بر ۲ از ایتالیا شکست خوردند.
● جوزپه جیانی نی (۱۹۹۶- ۱۹۸۲)
پیش از آمدن فرانچسکو توتی (سمبل رم) جیانی نی بود و مانند توتی، این بازیکن خط میانی برای ماندن در باشگاه زادگاهش از پول زیادی چشم پوشید.
او یک بازیساز فوق العاده با تکنیکی استثنایی بود که بیش از ۴۰۰ بازی برای رم انجام داد و در همان دوره ۷۵ گل برای این تیم به ثمر رساند. او ۴۷ بار برای تیم ملی ایتالیا بازی کرده و یکی از بازیکنان کلیدی تیم ایتالیا در دهه ۹۰ بود.
● برونو کونتی (۱۹۹۰- ۱۹۷۳)
بی شک بهترین هافبک در طول تاریخ فوتبال ایتالیا برونو کونتی است. او تقریباً تمام دوران حرفه خود را در رم گذراند و بیش از ۳۰۰ بازی در سری A برای باشگاه به زمین رفت و قهرمان سری A در سال ۱۹۸۳ شد. دوران اوج وی در طول جام جهانی ۱۹۸۲ بود که گل نهایی مقابل آلمان غربی را به ثمر رساند.
● روبرتو پروتزو (۱۹۸۸- ۱۹۷۸)
گلزنی بالفطره، که با گل های خود فوتبال را در دهه ۸۰ استثنایی و هیجان انگیز می کرد او در ۲۴۰ بازی لیگی، ۱۰۶ گل برای رم به ثمر رساند که ۱۲ تای آن در رقابت های سری A ایتالیا بود.
● فرانچسکو توتی (۱۹۹۳)
سمبل قهرمان رم، کسی که از ۱۶ سالگی وارد زمین رم شد و تاکنون ۱۵ سال برای این باشگاه توپ زده است و به همین دلیل رم برای هوادارانش بدون توتی، غیرقابل تصور است. او اکنون در ۳۱ سالگی بیشترین گل را برای رم به ثمر رسانده و کاپیتان این تیم است. او یکی از بازیکنان کلیدی رم طی رقابت های سری A سال ۲۰۰۱ بوده و زمانی که با فوتبال خداحافظی کند احتمالاً از او به عنوان بزرگترین بازیکن این تیم یاد می شود.
● سیستم بازی ۲-۴-۴
مازتی نلاآلدایرلوسی کافو فالکائو دی بارتولومی کونتی جیانی نی پروزو توتی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی