بله - YES

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : انگلستان و آمریکا
محصول : اندر فیربرگ و کریستوفر شپارد
کارگردان : سلی پاتر
فیلمنامه‌نویس : سلی پاتر
فیلمبردار : الکسی رودیونوف
آهنگساز(موسیقی متن) : پاتر
هنرپیشگان : سام نیل، سایمن آبکاریان، ویل جانسن، گری لوییس و استفانی لئونیداس
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۰ دقیقه


یک زن داشنمند آمریکائی ایرلندی‌الاصل (آلن) که بسیار باهوش و بااستعداد است و در زمینهٔ ژنتیک تحقیق می‌کند، از زندگی خود با سیاستمداری بریتانیائی (نیل) راضی نیست. یک شب در جریان مهمانی شامی در خانهٔ یکی از دوستان، زن با یک مرد مهاجر لبنانی (آبکاریان) آشنا می‌شود که در میهن خودش جراح معتبری بوده ولی حالا در تبعید، زندگی خود را با آشپزی در یک رستوران تأمین می‌کند. چند هفتهٔ بعد زن با مرد تماس می‌گیرد و رابطه‌ای بین آن دو برقرار می‌شود. اما با وجود علاقه‌ای که بین آن دو به وجود آمده، نمی‌توانند اختلاف عقیدهٔ خود را در زمینه‌های سیاسی و ملی کنار بگذارند و از این‌رو جنگی پنهانی نیز علیه وجدان و بیداری فکری‌شان در لایه‌های زیرین رابطه‌شان به جریان می‌افتد.
● این ساختهٔ غریب و به ظاهر نامعمولِ پاترِ بریتانیائی، موزیکالی غریب و ملودرامی عاشقانه است که پس‌زمینه‌ای سیاسی دارد: چگونه شرقی‌ها می‌توانند کنار غربی‌ها زندگی کنند و به مشکل برنخورند. در این مورد، کاملاً مشخص است که پاتر به حادثهٔ یازده سپتامبر ۲۰۰۱ و تبعات آن نظر داشته است که جراحی لبنانی را به غرب کشانده و به جای چاقوی جراحی، چاقوی آشپز ی را به دستش داده است. دو شخصیت اصلی فیلم، نامی ندارند و صرفاً ̎زن̎ و ̎مرد̎ هستند. جدا از این، پاتر، شیوهٔ ̎برشت̎ی فاصله‌گذاری را هم داخل فیلمش کرده و یکی از شخصیت‌های فرعی فیلم با تماشاگران سخن می‌گوید. تصویرهای فیلم، گاهی به‌عمد کند می‌شوند و قاب‌ها، معمولی و متداول نیستند و به نظر می‌رسد قرار بوده خبر از درون متلاطم و ناآرام شخصیت‌ها را بدهند. غریب‌ترین نکتهٔ فیلم، گفت‌وگوهایش هستند و شخصیت‌ها، عملاً به زبان شعر حرف می‌زنند. خود پاتر گفته است که دوست داشتن فیلمش مستلزم پیش‌زمینه‌هائی است که همهٔ تماشاگران از آن بهره‌مند نیستند و یکی از آنها علاقه به شعر در وهلهٔ اول، و آشنائی به شیوهٔ شعر بریتانیائی در وهلهٔ بعد است.