سیارهٔ گنج - TREASURE PLANET

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : والت دیزنی
کارگردان : کلمنتس و ماسکر
فیلمنامه‌نویس : راب ادواردز ،کلمنتس و ماسکر از داستان تد الیوت، تری روسیو، کن هارشا، کلمنتس و ماسکر از رمانی نوشتهٔ رابرت لوئیس استیونسن
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز نیوتن هوارد
نوع فیلم : رنگی ،۹۵ دقیقه
صدا : جوزف گوردون لویت، اما تامپسن، دیوید هاید پیرس، برایان مورای، راسکو لی براون، کوری برتن، مارتین شورت و مایکل وینکات


̎جیم̎ (گوردون ـ لویت)، جوانی است که با خواندن قصهٔ ماجراجوها و دزدان دریائی بزرگ شده و آرزوی تجربه کردن همان ماجراها را در زندگی خودش دارد. یک روز، ̎جیم̎ به مردی در شرفِ مرگ برمی‌خورد که نقشه‌ای را در اختیارش می‌گذارد و درست پیش از مرگ به او هشدار می‌دهد: ̎از روبات بزرگ برحذر باش!̎. ̎جیم̎ پس از بررسی دقیق نقشه، متوجه می‌شود که نقشه، مسیر رسیدن به سیّارهٔ گنج را ترسیم کرده ـ دنیائی دوردست که صدها دزد فضائی، غنایم خود را در آن‌جا پنهان کرده‌اند. ̎جیم̎ اطمینان دارد که این همان ماجرائی است که خوابش را می‌دیده و بنابراین به خدمهٔ سفینهٔ فضائی ̎ر. ل. ا. لگسی̎ و ̎کاپیتان آملیا̎ (تامپسن) که در صدد دست یافتن به سیارهٔ گنج هستند، می‌پیوندد. در حالی‌که ̎جیم̎ به اتفاق دوستش، ̎دکتر داپلر̎ (پیرس) به دیگر سرنشینان سفینه پیوسته، خیلی زود با ̎جان سیلور̎ (مورای) دوست می‌شود که اگرچه در آشپزخانهٔ سفینه کار می‌کند ولی نقشه‌های بزرگی در سر دارد. ̎جیم̎ وقتی به بزرگی و اهمیتِ نقشه‌های ̎سیلور̎ پی می‌برد که او فاش می‌کند که یک روبات/ دزد فضائی تمام‌عیار است و شورشی در سفینه به راه می‌اندازد تا کنترلش را در اختیار بگیرد. اما ̎جیم̎ با وجود رفاقتش با ̎سیلور̎، از پیوستن به این شورش سر باز می‌زند و دیری نگذشته که خود را مجبور می‌بیند برای دفاع از نظم و قانون، علیه سفینه‌اش پُر از مردان بی‌پروا، دست به‌کار شود.
● برداشتی فوتوریستی از داستان کلاسیک استیونسن، اما پر از رؤیا و امیدواری، که حوادث آن به‌جای زمین، در فضا رخ می‌دهد. در این افسانه ـ علمی، ̎لانگ جان سیلور̎ یک موجود نیمه انسان ـ نیمه ماشین (اما هم‌چنان یک پا) است، طوطی‌اش به موجودی مسخ‌شده به نام ̎مورف̎ تبدیل شده، و زنی گربه‌ای شکل، کاپیتان سفینه‌ای است که جایگزین ̎کشتی هیسپانیولا̎ شده. جالب این‌که، سیارهٔ گنج بر خلاف نقاشی متحرک‌های مدرن والت دیزنی (از جمله مؤسسهٔ هیولاها، ۲۰۰۱)، به همان سبک و سیاق کارتون‌های کلاسیک با همان شیوهٔ قصه‌گوئی سال‌های گذشته ساخته شده، و بنا به دلایلی، شخصیت‌های آن، لباس‌هائی به سبک آدم‌های قرن هجدهم بر تن دارند، اما زمان و مکان، مدرن است.