...و من دریافتم که انسان اشرف مخلوقات نیست!

... و من امروز ماجرای ایثار سگی را شنیدم و دریافتم که انسان اشرف مخلوقات نیست! در خبرها آمده بود که سگی هنگام آتش سوزی برای نجات چند بچه گربه، جان خود را فدا کرده بود. او با وجود پیشروی آتش میان آتش و سبدی که بچه گربه ها در آن خوابیده بودند، قرار گرفت؛ به طوری که حتی از هوش رفت و مأموران آتش نشانی او را یافتند و با دستگاه تنفس به هوش آوردند؛ جالب تر آن که سگ فداکار به محض این که به هوش آمده بود، شروع به لیسیدن بچه گربه ها کرد. آن مرا به یاد رمان «پوست» انداخت. جایی که صاحب سگی وقتی پس از مدت ها سگ اش را که منتظرش بود، یافت و هنگامی او را به مانند پوستی مصلوب کرده بودند، او هنوز به صاحب اش زل زده بود و انگار اشک هایی از چشم هایش فرو می ریخت. صاحب اش اعتراف کرد که او در آن لحظه مسیح را در چشم های آن سگ دیده است.
بد نیست، نکته ای را درباره عیسی و مسیح بدانید. بسیاری عیسی و مسیح را یک هویت می دانند، در حالی که چنین نیست. عیسی یک انسان بود و مسیح هویتی که در دوره ای از زندگی عیسی بر او ظاهر شد، یا به عبارتی در او حلول کرد. از این روی عیسی یک نفر در تاریخ بود، اما مسیح یک نفر نیست و در هر روزه تاریخ متجلی می شود. انسانی‌ که‌ هر روز او را به‌ صلیب‌ می‌کشند، ولی‌ نه‌ به‌خاطر جرمش‌، بل‌ به‌ دلیل‌ عشقش؛ و معنای مصلوب واقعی در مسیحیت نیز همین است‌. به بیان دیگر؛ انسان‌ مصلوب‌ کسی‌ نیست‌ که‌ یک ‌بار برای‌ همیشه‌ در تاریخ‌ آمده‌ باشد، بلکه‌ انسانی‌ است‌ که‌ هر روزه‌ و در همیشه‌ تاریخ‌، او را به‌خاطر عشقش ‌قربانی‌ می‌کنند. و این بار من از کنه وجود، آن را در سگ ایثارگر حس کرد. از این رو رازی را دریافتم: «هیچ موجودی به صرف برخورداری از سرشت و ذاتی ویژه از دیگری برتر نیست، در نیات، کنش ها و منش هاست که نفس برتری شکل می گیرد».

دکتر کاوه احمدی علی آبادی
دکترای فلسفه و مطالعات ادیان از تگزاس آمریکا

منبع : مطالب ارسال شده