سیاست اجتماعی

مردم سالاری چنان كه از مبادی اش برمی آید با مقوله شورا و گفت وگو عجین است. شورای شهر عرصه ای برای گفت وگو در مورد مسایل شهری است و شهر سمبل جامعه است در اندیشه مدرن.
بر همین اساس است كه شورا كه هدایت امور شهر را بر عهده می گیرد نقش اجتماعی بالایی دارد. انتخاب اعضای شوراهای شهر كه به سومین دوره خود در ایران نزدیك می شود بر همین اساس حركتی برای معرفی افرادی است كه اجتماع را نمایندگی كنند.
جامعه هرچند در مفهوم خود سیاست را هم دربر می گیرد ولی سیاست همه چیز جامعه نیست. آنچه افراد جامعه در زندگی روزمره خود با آن مواجه اند البته چیزی فراتر از مسایل سیاسی و دغدغه های فكری است.
جنبه های بهداشتی، آموزشی، تربیتی و تفریحی حیات اجتماعی مقولاتی است كه در مفهوم موجود دموكراسی در گفتمان سیاسی كشور جایی خالی دارند. دوره اول انتخابات شورای شهر در ایران به تبع فضای سیاسی كشور، رنگ و بوی سیاسی گرفت و همین نادیده گرفتن نقش اجتماعی شورا از سوی اعضای آن، شورای شهر در تهران و برخی دیگر از شهرهای بزرگ را به سمت ناكارآمدی برد.
در دوره دوم انتخابات شورای شهر بود كه چهره های سیاسی پا را از میدان پس كشیدند و میدان رقابت را در اختیار مهندسین و اهل فرهنگ و ورزش و محیط زیست قرار دادند؛ كسانی كه از این جهت همسانی ذاتی با نفس شورای شهر داشتند.
دوره سوم انتخاب شورای شهر فرصتی برای دستیابی به تجربه های جدید و تكرار تجربه های موفق قبلی است. چنان كه قرائن نشان می دهد همه گروه های دخیل در امر انتخابات به این نكته وقوف یافته اند كه هرچند انتخابات امری سیاسی است ولی شورای شهر لزوماً نباید میدان سیاستمداران باشد.
اهل سیاست در این میان یا باید از دور نظاره گر میدان رقابت باشند یا این كه وجوهی غیرسیاست پیشگی را سرمایه ورود خود به میدان شورای شهر قرار دهند.
شورای شهر مكمل دموكراسی سیاسی است و شاید برای منفعت عامه كه منظور نظر واضعان قرارداد است مفیدتر باشد.
اهل سیاست، میدان های گوناگونی برای رقابت دارند، شاید لازم باشد میدان شورای شهر راكمتر سیاسی كنند.
ابوالفضل عمویی

منبع : همشهری