بررسی تاثیر برخی از ویتامین‌های گروه B و آنتی اکسیدان‌ها بر سطوح سرمی آپولیپوپروتیین A۱ و آپولیپوپروتیین B در بیماران دیابتی نوع دو

● مقدمه:
ناهنجاری‌های لیپوپروتیین‌ها از جمله عوامل خطر افزایش بروز بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) در افراد دیابتی به شمار می رود. اختلالات موجود در وضعیت ویتامین های گروه B و آنتی‌اکسیدان‌ها در افراد دیابتی، نقش مفید مصرف این مکمل ها را در بهبود وضعیت لیپید های خون مطرح می سازد.
● روش‌ها:
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده دو سو کور، تعداد ۱۲۵ بیمار دیابتی نوع۲ بطور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند و هر گروه روزانه برای مدت ۲ ماه یکی از مکمل‌های زیر را دریافت کرد:
۱) ۱۰ میلی گرم۲B، ۱۰ میلی‌گرم ۶B، ۲۰۰میکروگرم ۱۲B و ۱۰۰۰میکروگرم فولات؛
۲) ویتامین های گروه B و۱۰۰ میلی گرم ویتامین E؛
۳) ویتامین های گروه B و ۲۰۰میلی گرم ویتامین C؛
۴) ویتامین های گروه B، ۱۰۰ میلی گرم ویتامین E و ۲۰۰میلی گرم ویتامین C؛
۵) دارونما.
نمونه‌های خون ناشتا در شروع و انتهای کارآزمایی جمع آوری و سطوح کلسترول تام، تری گلیسرید، آپولیپوپروتیین هایA۱ وB و ویتامین های E، اسید فولیک و ویتامین ۱۲B در سرم و ویتامین C خون تام اندازه گیری شدند. تغییرات سطوح اولیه و تغییرات در طی مطالعه با استفاده از مدل general linear آزمون آماری شد.
● یافته ها:
مصرف مکمل به مدت ۲ ماه تغییر معنی داری در میانگین سطوح سرمی آپولیپوپروتیین ها ایجاد نکرد. همبستگی مثبت ومعنی دار بین تغییرات ویتامین E با تغییرات آپوA۱ (۰.۰۰۳=P) و آپوB (۰.۰۰۱>P) دیده شد. در رگرسیون چند متغیره سطح سرمی ویتامین E به عنوان متغیرمستقل و پیشگویی کننده سطوح سرمی آپو A۱ وB (به ترتیب: ۰۰۲/۰=P و ۰۰۱/۰>P) و تغییرات سطح سرمی ویتامین ۱۲B به عنوان متغیر پیشگویی کننده غلظت سرمی آپو B وارد معادله شدند (۰۵/۰>P).
● نتیجه گیری:
سطح ویتامین E سرم نماگر مناسبی برای پیشگویی سطوح سرمی آپوA۱ و B می باشد. افزایش دوز مکمل و مدت طولانی تر مداخله برای دستیابی به تغییرات مطلوب توصیه می شود.

پروانه یاوری
فریدون سیاسی
علی کشاورز
مریم چمری
محمود جلالی
محمدباقر اردشیرلاریجانی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی