یافته های بالینی و نتایج درمان جراحی در جابه جایی مادرزادی عدسی

● هدف:
تعیین جنبه های بالینی و نتایج درمانی لنز کتومی در بیماران مبتلا به جابه جایی مادرزادی عدسی در بیمارستان شهید لبافی نژاد طی سال های ۱۳۷۵-۱۳۸۲.
● روش پژوهش:
مطالعه به صورت مجموعه موارد مداخله ای با استفاده از داده های موجود در پرونده بیمارانی که طی مدت فوق تحت عمل جراحی قرار گرفته و حداقل ۶ ماه پی گیری شده بودند؛ صورت گرفت. اطلاعات مورد بررسی شامل نوع بیماری زمینه ای، بهترین دید اصلاح شده (BCVA) قبل و بعد از عمل، فشار داخل چشمی (IOP) قبل و بعد از عمل، رفرکشن بعد از عمل و عوارض جراحی بودند.
● یافته ها:
در مدت مزبور، ۸۷ چشم از ۴۹ بیمار با میانگین سنی ۱۳.۸ سال (۳-۳۸ سال) شامل ۲۷ فرد مذکر و ۲۲ فرد مونث به این علت لنزکتومی شدند. میانگین دوره پی گیری بیماران ۲۰±۱۸ ماه بود. بیماری های زمینه ای شامل سندرم مارفان (۷۹.۵ درصد)، اکتوپی ساده عدسی (۸.۲ درصد)، سندرم ویل- مارچزانی (۸.۲ درصد) و هموسیستینوری (۴.۱ درصد) بودند. شایع ترین علت جراحی، عیب انکساری غیر قابل اصلاح (۹۲.۱ درصد) بود. میانگین BCVA قبل از عمل ۱.۱۳±۰.۳۲ لوگمار بود که بعد از عمل به ۰.۲۶±۰.۳۵ لوگمار بهبود یافت (P=۰.۰۰). BCVA بعد از عمل در ۸۲.۸ درصد بیماران بهتر از ۲۰.۴۰ بود. در ۸۵.۱ درصد چشم ها لنز داخل چشمی اتاق قدامی (ACIOL) از نوع متکی به زاویه (angle-supprted) کار گذاشته شده بود که در طول مدت پی گیری، فقط در یک مورد نیاز به تعویض لنز دیده شد. به منظور پیش گیری از جدا شدگی شبکیه، در ۶۳ چشم (۷۲.۴ درصد) از باند استفاده شده بود. تنها در ۴ چشم، جداشدگی شبکیه اتفاق افتاد که با موفقیت درمان شد.
● نتیجه گیری:
عمل جراحی لنزکتومی همراه با کار گذاشتن ACIOL از نوع متکی به زاویه در بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی عدسی، بدون عوارض قابل توجه باعث بهبود قابل ملاحظه بینایی می گردد.

محمدحسین دهقان
رضا سلیمانی زاد
حمید احمدیه
محسن آذرمینا
مسعود سهیلیان
سیامک مرادیان
معصومه ثناگو

منبع : پایگاه اطلاعات علمی