فیستول‌کولون به مثانه

فيستول کولول به مثانه شايع‌ترين نوع ارتباط فيستولى بين مثانه و دستگاه گوارش است.

ديورتيکوليت شايع‌ترين علت فيستول کولون به مثانه است.

فيستول کولون به مثانه ممکن است به‌نحو شگفت‌آورى ناراحتى کمى براى بيمار ايجاد کند، يا حتى بعضى از بيماران کاملاض بدون نشانه بمانند. ايجاد فيستول ناشى از ديورتيکوليت يا سرطان کولون به‌ندرت با نشانه‌هاى شکمى شديد يا ناگهانى همراه است؛ به‌طور معمول‌تر، عفونت مقاوم دستگاه ادرارى شکايتى است که بيمار با آن مراجعه مى‌کند. فکالورى (مدفوع در ادرار) و پنوماتورى (هوا در ادرار) ممکن است براى بيمار واضح بوده باشند.

لوکوسيتوز در بيشتر موارد وجود ندارد و آزمايش‌هاى شيميائى روتين خون طبيعى هستند. سيستوسکوپى نشان‌دهندهٔ ادم تاولى است، ولى فيستول معمولاً ديده نمى‌شود.

فيستول‌هاى کولون به مثانه اگر باقى بمانند، معمولاً نياز به درمان جراحى دارند، ولى نيازى به جراحى اورژانس يا فورى نيست. بيماران ممکن است پس از تخليهٔ خودبه‌خود يک آبسهٔ کنار کولون از طريق فيستول به مثانه بهبود يابند.

اگر فستول در اثر سرطان کولون ايجاد شده باشد، مثانهٔ چسبيده را نبايد از کولون جدا کرد، چراکه سلول‌هاى تومور ممکن است به‌درون لگن سرريز شوند؛ صفحه‌اى از ديواره مثانه را بايد به‌صورت ممتد با کولون برداشت، مثانه را به‌طور اوليه بست، و براى ۱۰-۷ روز مثانه را با سوند تخليه کرد. خوشبختانه، بيشتر فيستول‌هاى کولون به مثانه، دور از تريگون مثانه به آن وارد مى‌شوند. ديورتيکوليت با قطع‌کردن رابطهٔ کولون و مثانه، بريدن کولون، و انجام آناستوموز اوليه درمان مى‌شود.