بهره‌وری و اقتصاد ترویج کشاورزی

افزايش بهره‌ورى کشاورزى و نقش ترويج در توسعه کشاورزى و منابع طبيعى کشور اينک در مجامع تصميم‌گيرى و سياست‌گذارى کشور مطرح است. نمونه‌اى از اين توجه، در خط مشى‌هاى اساسى بخش کشاورزى برنامهٔ دوم توسعه اجتماعى - اقتصادى است که به آنها اشاره مى‌شود:

۱- تحقيق، آموزش و ترويج کشت از طريق روش‌ەاى جديد کشت، دفع آفات، آبيارى و استفاده از طبقه‌بندى اراضى و انجام امور زيربنائى به‌عنوان يکى از وظايف اصلى دولت در بخش کشاورزى تلقى مى‌شود.

۲- استفاده از توانمندى‌هاى مناطق در اتخاذ سياست‌هاى منطقه‌اى کشاورزى يک اصل است و هيچ‌گونه سياست منطقه‌اى در جهت رشد توليدات زراعى و دامى و افزايش بهره‌ورى در توليدات کشاورزى بدون توجه به اين مزيت‌هاى نسبى اتخاذ نخواهد شد.

۳- وزارت‌خانه‌هاى کشاورزى و جهاد سازندگى وظيفه افزايش توليدات کشاورزى و دامى و افزايش کارآئى و بهره‌ورى نهادهاى موجود (زمين، آب، نيروى کار و ... )، تشويق افزايش سرمايه‌گذاري، تحقيق در مورد بهبود روش‌هاى توليد و توسعه و ترويج تکنولوژى مناسب و مبارزه با آفات را بر عهده دارند و ... وظيفهٔ توليد و سرمايه‌گذارى به‌جز در مورد مزارع و واحدهاى تحقيقاتى و ترويجى کلاً به مردم واگذار مى‌شود.

اساساً بهره‌ورى و اقتصاد از يکديگر جدائى ناپذيرند ولى اين دو در ترويج کشاورزى و منابع طبيعى داراى مفاهيمى متفاوت هستند و با اقتصاد صرف و مفاهيم متداول در زمينهٔ بررسى سود و زيان و ترازنامه و از اين قبيل نيز يکى نيستند.