تولدی دیگر

چنانچه زندانی پس از آزادی مورد پذیرش اجتماعی قرار گرفته و فرصت های مناسب برای خودباوری در اختیار آن قرار گیرد، سریع تر و آسان تر خود را با جامعه سازگار كرده و وضعیت اجتماعی خود را تثبیت می كند.
كمك به زندانیان آزاد شده در تثبیت وضعیت آزادی نه تنها از احتمال تكرار جرم تا حد بسیاری می كاهد، بلكه از قربانی شدن تعداد بیشتری از افراد جامعه به دلیل پیامدهای منفی زندان جلوگیری می كند.
به همین دلیل در برخی كشورها همچون ژاپن و گینه نو مردم از خانواده زندانیان در زمان تحمل حبس نگهداری كرده و به هنگام آزادی از مددجویان دوستانه استقبال می كنند.
حمایت داوطلبانه در دوره آزادی بسیار ارزشمند است، به ویژه اگر ارتباط با مددجو از دوران حبس آغاز شده باشد.
زندان یك مجازات بازدارنده است كه به عنوان یكی از راه های پیشگیری از جرایم موجب تقویت امنیت اجتماعی است. ولی بی توجهی به عوامل زمینه ساز جرم و آسیب های اجتماعی از یك سو و بی تفاوتی به مسائل و مشكلات زندانیان آزاد شده از سوی دیگر می تواند پیامدهای غیرقابل جبرانی برای نظام اجتماعی در پی داشته باشد.
پس توجه به مسائل زندانیان آزاد شده كه تا پایان عمر مهر سیاه سوءپیشینه را بر پیشانی دارند و خانواده آنان كه بی گناه گرفتارند، به عنوان موضوعی فراگیر باید مورد كنكاش بیشتری قرار بگیرد.گرایش دوباره به ارتكاب جرم و حریم شكنی هنجارهای پذیرفته شده اجتماعی پس از آزادی از زندان آسیبی جدی را بر امنیت عمومی تحمیل می كند.
از آنجایی كه سرشت آدمی مستعد كجروی های اجتماعی برای تأمین نیازهای ابتدایی و اولیه خود است حمایت در هنگام تنگدستی و درماندگی بسیار جدی است و در خور تقدیر.
بنابراین ایجاد یك مركز حمایتی قدرتمند به عنوان حلقه مفقوده چرخه اصلاح برای بازتوانی اجتماعی وجامعه پذیری دوباره از مهم ترین وظایف دولت ها و تشكل های مردم نهاد (N.G.O) در همه كشورهاست. با نگاه به تجربه كشورهای توسعه یافته كه از ساختار و قواعدی بشردوستانه پیروی می كنند، بازتوانی و جامعه پذیری زندانیان آزاد شده به عنوان اصلی انكار ناپذیر مطرح است.
در این بین مراكز مراقبت بعد از خروج یكی از حلقه های اصلاحی و اقدامات تأمینی است كه با كمك توانبخشی اجتماعی، باز اجتماعی كردن و پیشگیری در سطح سوم، (پس از تحمل كیفر) مانع از بیش گستری آسیب های اجتماعی شده و زمینه بازگشت مددجویان را به زندگی مولد فراهم می كند.

منبع : روزنامه همشهری