دردسر را دوست دارم - I LOVE TROUBLE

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : نانسی مه‌یرز
کارگردان : چارلز شایر
فیلمنامه‌نویس : مه‌یرز و شایر
فیلمبردار : جان لیندلی
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید نیومن
هنرپیشگان : نیک نولتی، جولیا رابرتس، سال روبینک، جیمز ریبهورن، رابرت لوجیا، کلی رادرفورد و الیمپیا دوکاکیس
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۳ دقیقه


ـ شیکاگو. ̎پیتر براکت̎ (نولتی)، روزنامه‌نگار خوش‌گذران که در ̎کرانیکل̎ مشغول کار شده است هنگام جمع‌آوری خبر از صحنهٔ یک تصادف، با ̎سابرینا پیترسن̎ (رابرتس)، خبرنگار ̎گلوب̎، روزنامه رقیب آشنا می‌شود. آنان در هر فرصتی به رقابت با هم می‌پردازند و سعی می‌کنند یکدیگر را گمراه سازند. هنگامی‌که وارد ماجرای قتل سردستهٔ یک گروه از جوانان تبهکار می‌شوند، قاتلان سر در پی آنان می‌گذارند. آن دو از مخمصه‌های مختلفی می‌گریزند و در طی مسیر به هم علاقمند می‌شوند. سرانجام معلوم می‌شود که ریشهٔ تمام توطئه‌ها، تولید تجاری هورمونی مصنوعی بوده که باعث بیشتر شدن شیر گاوها می‌شود و در عین حال عوارض جانبی خطرناکی دارد.
ـ در ادامهٔ تلاش زوج شایر نویسنده / کارگردان و مه‌یرز نویسنده / تهیه‌کننده برای احیای قالب قدیمی کمدی رمانتیک‌های هالیوودی در فیلمهائی مثل اختلافات فیصله‌ناپذیر (۱۹۸۴) و بازسازی پدر عروس (۱۹۹۱)، دردسر را دوست دارم موفق نمی‌شود رمانس شیرین و ماهرانهٔ سنتی را به روز سازد و تصویرش از جنبه‌های غیر اخلاقی روزنامه‌نگاری حرفه‌ای نیز نکتهٔ جدیدی به همراه ندارد و در مقایسه با منابع الهامش در فیلم‌های امثال هوارد هاکس، جرج کیوکر و ارنست لوبیچ به روشنی رنگ می‌بازد. نتیجه فیلمی است که نه می‌تواند اضطراب‌‌های امروزی را فراچنگ آورد و نه اینکه علاقه و همدلی تماشاگرش را برانگیزد، اثری که ملغمه‌ای از فیلم‌های گذشتهٔ هالیوود است ولی حس و حال و طراوت آن گذشته را فاقد است.