گل های بی قرار

بیش فعالی كودكان مشكل شایع است كه موجب گرفتاری هایی برای پدران و مادران شده است. اگر در كودكی، اختلال رفتاری بیش فعالی به درستی تشخیص داده و درمان شود، قطعاً در بزرگسالی كمتر دردسرساز می شود.
افراد بیش فعال انرژی بسیار زیادی دارند و بیشتر آنها از خلاقیت بالایی برخوردارند. بی تمركزی، بی دقتی نسبت به موضوع های مختلف از جمله علائم بارز بیش فعالی در كودكان است. بسیاری از افراد گمان می كنند. بیش فعالی و نداشتن تمركز برای كودكان است ولی براساس آمار بیش از پنج درصد مردم در سراسر دنیا به اختلال بیش فعالی مبتلا هستند.
علائم بیش فعالی بعد از ۳سالگی و معمولاً تا قبل از ۷سالگی تشخیص داده می شود و از ۱۲ سالگی تا ۲۰ سالگی رو به بهبود می رود. درصد كمی هم تا بزرگسالی ادامه پیدا می كند. اختلال بیش فعالی با ۳ نوع مختلف در كودكان بروز می كند. نخستین نوع علاوه بر بیش فعالی، عملكرد تكانی (انجام كارهای ناگهانی) در كودك دیده می شود.
دومین و شایع ترین اختلال بیش فعالی، نوعی است كه در آن پرتحركی مشاهده نمی شود و كودك فقط دارای علائم مربوط به كمبود توجه و تمركز است كه معمولاً این نوع در سنین مدرسه تشخیص داده می شود در نوع سوم، كودك هم دارای علائم بیش فعالی، هم عملكردهای ناگهانی و هم كمبود توجه و تمركز است.در نوع سوم كودكان به طور مرتب در حال جنب و جوش هستند و آرام و قرار ندارند.
حتی اگر برای تماشای تلویزیون نشسته اند مرتب با دست های خود بازی می كنند این كودكان در مدرسه به علت این كه مدام در حال حركتند، نظم كلاس را به هم می ریزند.كودكان بیش فعال در مدرسه حادثه می آفرینند، موجب آزار دوستان خود می شوند، از انجام تكالیف درسی اجتناب می كنند، قادر به پیگیری دستورات نیستند، مرتب وسائل خود را گم می كنند و به خاطر شكل توجه و تمركز كمتر، در درس های ریاضی و دیكته ضعیفند.
تشخیص زودرس و درمان به موقع مانع از برچسب زدن به این كودكان با عنوان كودكان شرور و پرخاشگر، فضول، بی توجه و بی انضباط می شود. رفتار درمانی، دارودرمانی و آموزش های رفتاری به والدین از جمله روش های درمانی این اختلال است.
● افزایش آگاهی والدین نسبت به اختلال بیش فعالی
▪ هر چه قدر می توانید درباره این بیماری بیاموزید، هر چه قدر بیشتر بدانید، بیشتر به كودكتان كمك می كنید.
▪ مقررات مشخص و ساده ای برای كودكان وضع كنید.
▪ كودكان را وقتی كار صحیحی انجام می دهند، تشویق كنید.
▪ مرتب با معلم فرزندتان در تماس باشید و رفتارهای منزل را به معلم اطلاع دهید.
▪ تمام كودكان مبتلا لزوماً بیش فعال نیستند، بنابراین تنها به كودكان پرجنب و جوش توجه نكنید، كودك ممكن است تنها كم توجه باشد و در حال درس خواندن مرتب بخوابد. تشخیص این كودكان مشكل است. آینده این كودكان در گرو هوشیاری معلمان است. مقررات ساده و مشخص برای كلاس وضع كنید. نظم حاكم بر كلاس به شكل گیری توانمندی های این كودكان كمك می كند.
در صورت امكان از خطاهای كوچك چشم پوشی كنید.
▪ به دانش آموزان بیش فعال كم توجه زمان كافی برای پاسخ دهی بدهید.
▪ برخی از دانش آموزان تحلیل ذهنیشان كند است، بنابراین بیشتر از آنچه فكر می كنید كافی است به آنها زمان بدهید.
▪ به خاطر داشته باشید این كودكان در خواندن و نوشتن مشكل دارند. كودكان بیش فعال نیاز دارند در میان ساعات طولانی یا امتحانی تنفسی داشته باشند و برای این كار می توانید سؤال های امتحانی را در چند مرحله به آنها بدهید.
▪ به كودكان اجازه بدهید در صورت نیاز از جای خود برخیزند، كمك كنید بتوانند تخمین بزنند كارشان چه قدر طول می كشد، این مهارت مهمی برای آینده آنهاست.

زهرا گنجی زاده زواره

منبع : روزنامه ایران