صنعت کفش آمریکا و راه‏های تازه

هووارد شافر در نظر دارد راه رفتن در مسافت‏های طولانی را برای جهانیان آسان كند. به همین دلیل است كه در دورانی كه بیشتر كارخانه‏های صنعت كفش آمریكا تولید خود را به كارخانه‏های كشورهای دیگر منتقل می‏كنند، او پیشرفته‏ترین امكانات تولید كفش را در آمریكا تاسیس كرده است. شافر از روش تولید كامپیوتری استفاده می‏كند اما به گفته والی هاردین مالك یك فروشگاه كفش در تگزاس كفش‏های «اوتابو»ی او مانند كفش‏های دست دوز قالب پا هستند در حالی كه قیمت آن مانند كفش‏های كارخانه‏ای است. هاردین نخستین نماینده فروش شافر است كه دو سال پیش در دیداری از فلوریدا از این موضوع آگاه شد و برای بازدید از كارخانه اوتابو سفر كرد. شافر نخستین كسی نیست كه دست به تولید كفش‏های تك با طراحی و تولید كامپیوتری و با استفاده از روبات می‏زند. لیوایز هم با موفقیت محدودی این كار را در مورد شلوار جین انجام داده بود. اما اگر این موضوع عملی شود شافر از نخستین افراد موفق در این صنعت خواهد بود.هاردین در این باره گفت: هدف این كارخانه این است كه كفشی تولید كند كه اندازه آن تنظیم شده باشد. با اینكه مردان آمریكایی در دهه‏های اخیر از كفش‏های ورزشی تولید شده در خارج استفاده می‏كردند هنوز بازار مناسبی برای كفش‏های چرمی با كیفیت بالا باقی مانده است. شافر در این باره گفت: مصرف‏كنندگان آمریكایی به طور تقریبی سالانه ۵۰ میلیارد دلار صرف خرید انواع كفش می‏كنند. باب كلارك معاون فروش شركت كفش آلدن كه كفش‏های آن در آمریكا تولید می‏شود و هزینه‏ای بین ۳۲۵ تا ۴۷۵ دلار دارند، عقیده دارد این صنعت آشكارا شبیه به یك كسب و كار واقعی است. او گفت: ما هرچه تولید می‏كنیم، می‏فروشیم.با اینكه اوتابو هنوز تاثیر عمده‏ای در بازار نگذاشته است، مارك كروگر عضو فروشگاه‏های پوشاك مردانه گفت: فروشگاه او طی یك سال و نیم گذشته حدود ۱۷۵ جفت از این كفش‏ها فروخته است. شافر گفت: یك سوم از خریداران آمریكایی كفش مشكلات پا دارند و برای كسانی مانند گرك اسنلسون كفش‏های اوتابو بسیار مناسب هستند. اسنلسون آرتروز دارد و مدت‏هاست كه از كفش‏های مخصوص آرتروز استفاده می‏كند. او بین ۲۹۵ تا ۳۱۵ دلار برای یك جفت كفش آلن ادموندز و ۳۰۰ تا ۴۰۰ دلار برای كفش دیگری پرداخته است. اما او كیفیت و راحتی كفش‏های تولید انبوه اوتابو را حدود ۴۰۰ دلار ارزیابی می‏كند. اسنلسون گفت: راحتی این كفش‏ها را تحت تاثیر قرار داد. فرایند اندازه‏گیری با گذاشتن پای خریدار در اسكنر كامپیوتری در یكی از ۲۰ فروشگاهی كه این كفش‏ها را می‏فروشند، آغاز می‏شود. این فروشگاه‏ها تاكنون در آریزونا، فلوریدا، جورجیا، ایلینویز، كانزاس، لوییزیانا، اورگون، پنسیلوانیا و ویرجینیا و نیز در انگلستان افتتاح شده‏اند. اسكنر حدود ۲۰۰ هزار «نقطه اطلاعاتی» پا را شناسایی می‏كند و تصویر سه بعدی ایجاد می‏كند كه خریدار می‏تواند ظرف چند لحظه آن را در مونیتور فروشگاه مشاهده كند. خریداران مدل و چرم رویه كفش را انتخاب می‏كنند. سفارش‏ها از طریق ارتباط ویژه DSL به كارخانه فلوریدا ارسال می‏شوند. به جز مواقع حوادث طبیعی مانند طوفان‏هایی كه اخیرا باعث شدند برق كارخانه موقتا قطع شود، معمولا كفش آماده دو هفته بعد به خریدار تحویل داده می‏شوند. شافر اوایل دهه ۸۰ میلادی كار خود را در صنعت كفش با «نایك» در چین آغاز كرد. او در آن زمان دفتری در چین تاسیس كرد و یكی از نخستین آمریكایی‏هایی بود كه در سال ۱۹۸۶ با چینی‏ها جویت ونچر ایجاد كرد. او تا سال ۱۹۸۹، چهار كارخانه در چین راه‏اندازی كرد و ماهانه ۸۰۰ هزار جفت كفش برای شركت‏هایی نظیر كندیز، نایك و تیمبرلند تولید می‏كرد. كسب و كار بسیار پررونق بود اما شافر، كه چینی را بسیار روان صحبت می‏كند، تصمیم به فروش كارخانه‏ها و بازگشت به آمریكا گرفت. شافر با سرمایه‏گذاری شخصی حدود ۲۰ میلیون دلار در سواحل پومپانو فروشگاهی باز كرد. او كه خود اصلاحات نهایی نرم‏افزار ساخت كفش را انجام داده می‏گوید: باید كاملإ؛ به سابقه كار مسلط باشید، باید تولید را تحت كنترل بگیرید، همه چیز حول اندازه‏ها شكل می‏گیرد. شافر برای دستیابی به اندازه مناسب از استادكاران ایتالیایی خواست تا هزاران قالب طراحی كنند، قالب‏هایی به شكل پا كه چرم كفش دور آنها پیچیده می‏شود و در طول فرایند تولید دوخته می‏شود. معمولا یك كفش سفارشی واقعی پیرامون قالبی ساخته می‏شود كه برای آن مشتری خاص درست شده است. به همین دلیل است كه هزینه یك جفت كفش سفارشی معمولا بیش از سه هزار دلار است. شافر برای هر سفارش قالب جداگانه تهیه نمی‏كند اما به خریدار اندازه‏ای بسیار نزدیك به شماره پای او تحویل می‏دهد. اوتابو كفش‏های مردانه با سایز بین ۶ تا ۱۶ در اندازه‏های كامل و نیم شماره، با ۱۰ پهنای مختلف و هزاران تنوع ممكن عرضه می‏كند.هنگامی كه تولید شروع می‏شود چرم با جریان سریع و دیجیتالی آب بریده می‏شود. شافر درباره تولید این كفش‏ها گفت: اینها هنوز هم كفش‏های تولید انبوه هستند نه سفارشی. اما ما تلاش می‏كنیم اندازه‏ها را دقیق پیاده كنیم. ما تلاش می‏كنیم بیش از كفش سفارشی باشیم. او می‏تواند هزینه‏ها را پایین نگه دارد زیرا نیاز چندانی به استخدام كفاش‏دوزان بسیار با تجربه ندارد كه تعدادشان هم روز به روز در آمریكا كمتر می‏شود. او كارمندانی با مهارت‏های كامپیوتری بسیار بالا استخدام می‏كند و حقوق متوسطی معادل ۱۳ تا ۱۴ دلار در ساعت به آنها می‏پردازد. چرم جدید زیره كفش كارخانه شافر را هیجان‏زده كرده است. این زیره‏ها در آلمان با فرایندی كاملا طبیعی در مدت ۱۸ ماه دباغی شده‏اند. همچنین مدل‏های جدید به خصوص كفش بدون بند منگوله‏داری كه برگرفته از مدل‏های بسیار گران قیمت ایتالیایی است او را بسیار خوشحال كرده است. شافر درباره كفشی كه شبیه به صندل‏های بندی راهبان است گفت: تا شش ماه دیگر باید كفش بندی راهب‏ها را تولید كنیم. ما حتی توانایی دوخت چكمه‏های كابویی را هم داریم. شافر می‏خواهد كفش‏های ساقدار فرانسوی و همچنین كفش دو و میدانی تولید كند و حتی در خارج از كشور كفش‏های خود را به فروش برساند. به گفته او چالش‏های بعدی برای شركت ناامیدكننده است. ظرفیت تولید این كارخانه روزانه ۴۰۰ تا ۶۰۰ جفت كفش است اما آنها روزانه تنها ۱۶ جفت كفش تولید می‏كنند.شافر برای ارتقای فروش خود به دنبال ۲۰ میلیون دلار سرمایه است تا بازار تولیداتش را بهبود بخشد. او هنوز به بازار كفش‏های زنانه وارد نشده است. شافر در این باره گفت: مردها تقریبا سلایق مشابهی دارند اما زن‏ها اینطور نیستند.

نوشین دیانتی

منبع : مجله گسترش صنعت