کمال‌الدین ، ابوالعطا محمود خواجوی کرمانی

جنسیت: مرد
نام پدر: علی محمود مرشدی
تخلص: خواجو
تولد و وفات: (۶۸۹ -۷۵۰) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
معروف به نخلبند شعرا. علوم متداول زمان را در زادگاه خود آموخت. بعد از آن به‌ سیر و سیاحت در شهرهای تبریز ، اصفهان ، شیراز ، بغداد ، مکه و مصر پرداخت ، درضمن این سفرها با بسیاری از بزرگان ادبا ، فرهیختگان و صوفیه ، از جمله علاءالدوله سمنانی ملاقات کرد. وی از معاصران سلطان ابوسعید بهادر بود و آن پادشاه و وزیر او ، غیاث‌الدین محمد ، و بعضی از سلاطین آل مظفر را در قصاید خود مدح گفته است. در مدت اقامت او در شیراز با حافظ ملاقات کرد و از شاه شیخ ابواسحاق اینجو عنایت‌ها دید. خواجه اشعار عرفانی نیز می‌سرود و در غزل‌سرایی مورد پسند حافظ بود. گذشته از "دیوان" شعر ، آثار دیگری نیز از وی به‌جای مانده ، از جمله: "همای و همایون"؛ " گل و نوروز"؛ "کمال‌نامه"؛ "روضهٔ‌الانوار"؛ "گوهرنامه"؛ "بدایع‌الجمال"؛ "سام‌نامه"؛ "رسالهٔ‌البلادیهٔ" ؛"رساله سبع‌المثانی".

منبع : مطالب ارسالی