کارنامه اصولگرایان و اصلاح طلبان

اکنون که از عمر دولت بیش از دو سال می گذرد نقد آن نامنصفانه نبوده و از اتهام سیاسی کاری به دور است و به عکس دفاع مطلق و غیرمنطقی از عملکرد دولت، خاستگاه سیاسی خواهد داشت، همان اتفاقی که از سوی هیات رئیسه مجلس هر روزه در تطهیر یکسره دولت شاهد هستیم. همکاران عزیز می دانند که محور همه نطق ها و نقدهای اصلاح طلبان مجلس هفتم در یک سال گذشته چنین بوده است؛
۱) با همه امتیازات خوبی که سفرهای استانی از جمله ملاقات رودررو با مردم دارد بر ایرادات اجرایی و کارشناسی فراوانی مانند حذف سفرهای تخصصی وزرا به استان ها، مجهول بودن منابع و غیر تخصصی بودن مصارف و نیز غیرکارشناسی بودن مصوبات و غیره، تاکید شده است.
۲) انحراف و عدول مکرر تصمیمات دولت از قانون برنامه چهارم و سند چشم انداز بیست ساله.
۳) تصمیمات غیرکارشناسی و خلق الساعه که منجر به افزایش سرسام آور تورم و گرانی به ویژه در بخش مسکن، کالاهای اساسی، خدمات و غیره شده است.
۴) حذف گسترده و بی سابقه مدیران باتجربه کشور و گماردن نیروهای فاقد سابقه و تجربه کافی که خود دولت در میانه راه ناچار به کنار گذاشتن آنها شده است از جمله تعویض برخی وزرا، استانداران و مدیران مختلف.
انتظار است حامیان دولت با رویکرد منطقی و پذیرش جدال احسن که توصیه قرآن کریم است به دفاع از عملکرد دولت بپردازند و جاهایی که لازم است خطاها و اشتباهات خود را بپذیرند، نه اینکه با اتهام زنی بخواهند منتقدان و اصلاح طلبان را وادار به سکوت کنند و یا اینکه آنها را متهم به پول گرفتن از امریکا و تشکیل کمیته خراب کاری کنند، دوستانی که مدعی اصولگرایی هستند، باید بدانند کمترین شرط اصولگرایی رعایت اخلاق دینی و انسانی است که بارها مورد تایید رهبری انقلاب در رقابت های سیاسی بوده است. نطق هایی که سراسر اتهامات کذب و توهین به یک جریان فکری که با رای قاطع مردم در برهه یی مدیریت کشور را بر عهده داشته است، چه نسبت و نشانی از اصولگرایی دارد؟ لابد دوستان زمانی که مردم به آنها رای دهند، رای مردم را محترم می شمارند و زمانی که رقبای آنان را انتخاب کرده اند، آنان فاقد مشروعیت هستند؟ آیا نسبت دادن اصلاح طلبان داخل و خارج مجلس که عمدتاً از خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران زمان دفاع مقدس و یا پیش از انقلاب هستند به دشمن، آب به آسیاب دشمن ریختن نیست؟
در یکی از نطق ها که خطاهای اصلاح طلبان برشمرده شد، به یک نمونه از برنامه اقتصادی در افزایش قیمت بنزین تا ۶۰۰ تومان اشاره شده و ده ها مصوبه ارزشمند مانند قانون سرمایه گذاری خارجی، شفافیت اعتبارات نفتی، اصلاح قانون مالیات و تجمیع عوارض نادیده گرفته شد، در حالی که برنامه منظم افزایش تدریجی بنزین از قانون اول تا پایان برنامه سوم قیمت بنزین را از ۵۰ ریال به ۸۰۰ ریال رسانید و مقرر شده بود در طول برنامه چهارم به قیمت پایه خلیج فارس دست یابیم که طبق برنامه اصلاح طلبان اکنون قیمت بنزین باید بین ۱۸۰ تا ۲۰۰ تومان می شد. حال از مردم می پرسیم قیمت بنزین ۱۸۰ تومان که برنامه اصلاح طلبان بود بهتر است یا سهمیه بندی بنزین که طرح اصولگرایان است؟ و قضاوت را به آنها واگذار می کنیم. آیا سیاست تثبیت قیمت ها به کنترل تورم انجامید و یا خط فقر را افزایش داد؟ قیمت مسکن که می گویند از دولت گذشته به ارث رسیده است چگونه در این دو سال که تمامی اختیارات در مجلس و دولت با شما است قیمت مسکن نه تنها کنترل نشده که افزایش سه برابری داشته است.
امروز یک کارمند با مدرک دکترا برای مسکن دار شدن ۳۰ سال باید حقوق خود را پس انداز کند. اینها آثار تصمیمات غیرکارشناسی دولت جناب آقای احمدی نژاد بود. آیا نقدهای منصفانه و دلسوزانه به نفع نظام است یا سکوت و عدم اصلاح امور. سوال می کنیم با این ۱۲۰ میلیارد دلار نفت طی دو سال گذشته چه بهبودی در وضعیت اقتصادی کشور رخ داده، وضعیت مردم بهبود یافته یا نه؟ با ادعاها و نطق هایی که به درد زمان پیش از حاکمیت یکدست می خورد و یا تبلیغ گسترده رادیو و تلویزیون مردم احساس نمی کنند وضعیت شان بهتر شده است، بلکه مردم با قدرت خرید جیب شان می فهمند که اوضاع اقتصادی آنان در دولت اصلاحات بهتر بوده یا در دوره اصولگرایان. به هر حال برخی سیاست های غلطی که طی دو سال دولت و سه سال مجلس صورت گرفت کشور را متحمل هزینه های فراوان کرده است و برای اثبات این ادعا ارائه گزارش نظارتی سال ۸۴ برنامه چهارم توسط رئیس جمهور محترم را سند و گواهی قرار می دهم،
۱) دولت شاخص های مثبت عملکرد برنامه در سال های ۸۵ و ۸۶ را نیز در قالب برنامه سال ۸۴ ارائه کردند.
۲) برخی از ارقام تحقق یافته برنامه ۸۴ فاصله زیادی با جداول برنامه چهارم دارد و به عنوان مثال متوسط مخارج ارزی می بایستی تا سقف ۱۵ میلیارد دلار می رسید در حالی که مخارج بیش از این رقم بوده است و واردات تا حد ۴۱ میلیارد دلار رسیده است.
۳) با وجود مصارف و مخارج بیش از برنامه رئیس جمهور اعلام کردند که منابع برای اجرای برنامه چهارم کم است، لازم است اشاره کنیم اگر این منابع برای تحقق که بیش از منابع مصرف برنامه چهارم است کم است پس برای تحقق کامل اهداف چقدر باید منابع بیشتر صرف می کردیم.
۴) چرا با وجود صرف منابع ارزی فراوان متمم های مکرر و کسری بودجه های سالانه رشد اقتصادی ۸ درصدی برنامه چهارم تحقق نیافته و در ۵/۴ درصد متوقف شد.
۵) اگر تمام گزارش را کامل فرض کنیم برآیند پرسش ما این است که با این همه فاصله از برنامه چهارم که ایجاد شده دلایل عدم تحقق اهداف برنامه چهارم چه بوده است؟
۶) اعلام شد وابستگی به نفت کاهش یافته، چگونه می شود پذیرفت که بودجه دولت از ۲۳ میلیارد دلار در سال ۸۳، در سال ۸۴ به ۴۸ میلیارد دلار تقدیم مجلس شد، افزایش یافته آن وقت ادعا کرد که اتکا به نفت کاهش یافته است.

اسماعیل گرامی مقدم
نطق پیش از دستور نماینده بجنورد و عضو فراکسیون اقلیت

منبع : روزنامه اعتماد