محاصره و تحریم طولانی غزه

سالی که گذشت همچون سال های پیش، سال ناآرامی ها در جهان سیاست بود.
سالی که آمریکایی ها با سیاست های زورمدارانه خود جهان را ناامن تر از گذشته کردند. اما در مقابل، جهان یک صدا نفرت خود را از سیاست زورگویی آمریکا نشان داد و اوج این تنفر در پرتاب کفش خبرنگار عراقی به سوی جرج بوش در یک کنفرانس خبری در بغداد تبلور یافت.غیر از آمریکا، متحد او رژیم صهیونیستی هم همچون سال های گذشته ساکنان مظلوم غزه را به خاک و خون کشید و با بستن مرزها و محاصره غزه شرایط دشواری را برای ۱.۵ میلیون فلسطینی ساکن غزه فراهم کرده است.
حاصل این سیاست صهیونیست ها، مرگ تدریجی صدها کودک و زن فلسطینی است که با جنایات اسرائیلی ها و سکوت جامعه جهانی جان خود را از دست دادند. سال گذشته در کنار تحولاتی که در اروپا، آسیا و منطقه رخ داد، جابجایی قدرت در کاخ سفید بود که باراک اوباما با شعار «تغییر» جانشین جرج بوش شد.پرسش خیلی از تحلیلگران سیاسی این است که آیا با روی کار آمدن اوباما جهان شاهد تغییراتی در سیاست خارجی ایالت متحده خواهد بود و ملت های جهان و بخصوص ملت های منطقه روی صلح و آرامش را خواهند دید؟ براساس داده های موجود پاسخ این پرسش منفی است چرا که به نوشته صریح روزنامه آمریکایی لس آنجلس تایمز ساختار حکومت آمریکا مشکل دارد و با تغییر مستأجران کاخ سفید تحولی در سیاست ها ایجاد نمی شود و مطمئناً ماه های آتی هم مهمتر از گذشته نخواهد بود.آنچه پیش روی شماست برگزیده مهمترین رویدادهای سال ۲۰۰۸ میلادی است.
▪ سرویس خارجی کیهان:
مهمترین حادثه ای که در سال گذشته میلادی سرزمین فلسطین و ساکنان مظلوم آن را تحت الشعاع قرارداد موضوع تحریم و محاصره غزه بود که به تدریج تبدیل به یک فاجعه انسانی شد.
موضوع فلسطین یک از موضوعاتی است که در نقطه عطف مسائل سیاسی و بین المللی قرار دارد و از جنبه های مختلف حائز اهمیت بین المللی است لیکن فاجعه غزه به حدی عمیق است که تمامی مسائل دیگر را تحت تاثیر قرارداد. و اگر بزودی حل و فصل نگردد و چاره ای برای آن اندیشیده نشود به لکه ننگی به پیشانی بشریت تبدیل خواهد شد.
۱.۵ میلیون فلسطینی ساکن غزه با قرار گرفتن پشت دیوار محاصره با مرگ تدریجی مواجهند و نبود دارو، مواد سوختی ، تعطیلی کارخانه ها، نبود مواد غذایی بیکاری، تعطیلی مدارس و دانشگاه ها و... باعث شده که زندان غزه عرصه را به اهالی آن تنگ و تنگ تر کند.
در این میان آنچه دردناک تر است سکوت رژیم های عربی است که در قبال محاصره نوار غزه تماشاگری بیش نیستند و سکوت مرگباری را در پیش گرفته اند و هیچ کاری نمی کنند. حتی برخی کشورهای عربی وقاحت را تا به آنجا رسانده اند که با ارسال نامه به سران رژیم صهیونیستی از آنها خواسته اند که سران گروه های فلسطینی از جمله جنبش مقاومت اسلامی (حماس) را ترور کنند تا دیگر مانعی برای نزدیک شدن آنها به تل آویو وجود نداشته باشد و راحت تر سرسپردگی خود را به آمریکا و ایادی منطقه ای اش ثابت کنند.
هر چندکه رژیم صهیونیستی با بستن گذرگاه های حیاتی غزه از جمله گذرگاه رفح می کوشد رهبران حماس را وادار به تسلیم کند و مردم مقاوم این منطقه را تضعیف کند تا به اهداف شوم خود برسد لیکن از همه بدتر همکاری دولت مصر با این رژیم صهیونیستی است که از بازگشایی گذرگاه رفح خودداری می کند چرا که این گذرگاه مرزی با مصر مشترک است و اگر رهبران قاهره اشاره کنند این گذرگاه برای همیشه باز خواهد بود و فاجعه انسانی غزه به وقوع نخواهد پیوست.
از سوی دیگر، به جز همکاری برخی رژیم های عربی با رژیم اشغالگر قدس، همکاری تشکیلات خودگردان، فلسطین با این رژیم بسیار تأسف آور و مشمئز کننده است چرا که این تشکیلات ظاهراً عنوان نماینده مردمی را به خود یدک می کشد در حالی که اکثر فلسطینی ها «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان را نماینده مشروع و قانونی خود نمی دانند و معتقدند که به آرمان های فلسطین خیانت کرده است.
تشکیلات سازشکار خودگردان بارها با طرف صهیونیستی مذاکره کرده و چند قرارداد را در چارچوب روند سازش به امضا رسانده ولی صهیونیست ها همچنان مسائل اصلی فلسطینیان از جمله مسئله قدس، بازگشت آوارگان و... را به وقت نامعلومی موکول کرده به عبارت بهتر نادیده گرفته اند.
در حالی که اکثر قریب به اتفاق تحلیلگران امور فلسطین و خاورمیانه معتقدند بدون یافتن راه حلی برای این موضوعات محوری به ویژه موضوع قدس روزنه ای برای حل و فصل مسئله فلسطین وجود نخواهد داشت.
واقعیت این است که سرزمین فلسطین ۶۰ سال است که به دست صهیونیست های غاصب اشغال شده است و در این مدت رژیم صهیونیستی با حمله و یورش و تخریب خانه فلسطینی ها املاک آنها را تصرف می کنند و اجازه ساخت یا بازسازی منازل را به فلسطینیان نمی دهند.
صهیونیست ها همچنین با شهرک سازی به یهودی سازی سرزمین های فلسطینی ها می پردازند و این تنها بخشی از طرح های اشغالگران برای تنگ کردن حلقه محاصره بر فلسطینیان و آواره ساختن آنها است.
رژیم اشغالگر قدس حتی به نمازگزاران فلسطینی اجازه ورود به مسجدالاقصی را نمی دهند و با این کارها می خواهند تا اهالی قدس با غرق شدن در فشار و زور و محاصره از آرمان های اصلی خود دور شوند.
در سال گذشته میلادی مردم فلسطین در شصتمین سالگرد اشغال کشورشان لباس سیاه پوشیدند و به سکوت جامعه جهانی در قبال جنایات رژیم صهیونیستی اعتراض کردند.
در دانمارک، مغرب، موریتانی، یونان، لبنان، سوریه، ترکیه، اندونزی، مالزی، اردن و برخی کشورهای جهان نیز تظاهرات اعتراض آمیز مشابهی انجام شد و در تمامی این راهپیمایی ها و اعتراضات، مردم خواستار آزادسازی فلسطین شده و خشونت و تجاوزگری اشغالگران صهیونیست علیه غیرنظامیان فلسطینی را محکوم کردند.
اتحادیه عرب نیز به مناسبت شصتمین سالگرد نکبت (تأسیس رژیم صهیونیستی) با صدور بیانیه ای از جامعه بین الملل و در رأس آن سازمان ملل و کمیته چهارجانبه خواست که با ارزیابی مجدد از سیاست های اسرائیل این رژیم را مجبور به تعهد نسبت به بسیاری از قوانین بین المللی نقض شده کنند.
از سوی دیگر، به موازات تشدید خشونت ها، تجاوزات و حمله های مکرر نظامیان رژیم صهیونیستی به نوارغزه و کرانه باختری گروه های فلسطینی نیز اعلام کردند که بر حملات موشکی خود نسبت به مناطق مختلف سرزمین های اشغالی می افزایند.
گروه های فلسطینی و در رأس آنها جنبش حماس اعلام کرد که با تمام ابزارها و امکانات در مقابل تجاوزات رژیم اشغالگر ایستادگی می کنیم و هرگز تسلیم نمی شویم.
یکی از رهبران حماس در این رابطه هشدار داد که در برابر ۲۰۰ کلاهک هسته ای رژیم صهیونیستی ما نیز ۲۰۰ هزار جوان مخلص و با ایمان داریم که آماده شهادت هستند.
عملیات انتحاری جوانان فلسطینی که نمونه های آن عملیات با بولدوزر به قلب نظامیان صهیونیست و یا یک خودرو شخصی به محل اجتماع نظامیان در کرانه باختری بود نشان داد که گروه های فلسطینی در گفته های خود صادق هستند و شعار نمی دهند.
همچنین حمله موشکی مبارزان فلسطینی به پایگاه ها و محل استقرار نظامیان ارتش صهیونیستی، در شهرک های یهودی نشین باعث ترس و وحشت صهیونیست ها شد. در سال گذشته میلادی گردان های نظام قسام شاخه نظامی حماس، گروهان های قدس شاخه نظامی جنبش جهاد اسلامی و سایر مبارزان فلسطینی حملات شدید موشکی خود را به نمایش گذاشتند به نحوی که ساکنان شهرک سدروت و شهرک های مجاور مجبور به فرار شدند و از ارتش به دلیل ناتوانی در انجام مسئولیت های امنیتی انتقاد کردند. اعضای کنست (پارلمان) رژیم صهیونیستی نیز از ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی انتقاد کرده و او را متهم به بی کفایتی و بی لیاقتی کردند.
همین ناتوانی ها در مقابله با جنبش حماس باعث شد که رژیم صهیونیستی ۲۳ میلیون دلار به محمود عباس و تشکیلاتش کمک کرد تا با کنترل اوضاع با جنبش حماس مقابله کند.
همچنین با موافقت وزیر جنگ رژیم صهیونیستی تجهیزات نظامی اسرائیلی از جمله ۱۰۰۰ قبضه تفنگ کلاشینکف و ده ها هزار قبضه از سلاح های دیگر ساخت اردن در اختیار تشکیلات خودگردان فلسطین قرار گرفت.
این در حالی است که اسماعیل هنیه نخست وزیر منتخب دولت فلسطین و سایر رهبران حماس بارها محمود عباس را از همکاری با رژیم صهیونیستی برحذر داشتند و اعلام کردند که عباس باید به ملت فلسطین وفادار بماند. از دیگر اخبار مهم در سال گذشته میلادی استعفای ایهود اولمرت نخست وزیر رژیم صهیونیستی به دلیل ضعف و ناتوانی در مقابل با گروه های مقاومت به ویژه حزب الله لبنان و حماس و فساد اخلاقی و مالی او بود.
اولمرت تنها مسئول رده بالای اسرائیلی است که ۱۵ بار مورد بازجویی قرار گرفته است و پلیس رژیم صهیونیستی به مدارک و اسناد معتبری در زمینه فساد مالی و اخلاقی وی دست یافته است. به همین دلیل تزیبی لیونی وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در انتخابات رهبری حزب حاکم کادیما به عنوان جانشین ایهود اولمرت انتخاب شد.
انتخاب لیونی موج گسترده ای از انتقادها را دربرداشت به گونه ای که بسیاری از احزاب اسرائیلی تهدید کردند که به حزب کادیما به ریاست لیونی نخواهند پیوست و حزب شاس هم پیوستن به حکومت لیونی را مشروط به پذیرفتن خواسته های حزبش از جمله خودداری از مذاکره درباره قدس کرد.
با این حال تشکیلات خودگردان فلسطین از پیروزی لیونی استقبال گرمی کرد و محمود عباس گفت که ما با هر کس که همسایگانمان انتخاب کند مذاکره می کنیم.
اما جنبش حماس تاکید کرد که تزیبی فرقی با اولمرت ندارد و هر دو قاتل فلسطینی ها هستند.
از دیگر اخبار فلسطین در سالی که گذشت انعقاد قرارداد آتش بس رژیم صهیونیستی با جنبش حماس بود که ظاهراً برای آرام سازی و ترک مخاصمه فی مابین در نظر گرفته شد اما در این مدت شش ماه زمان آتش بس روزی نبود که صهیونیست های متجاوز به نوار غزه و کرانه باختری حمله نکنند و فلسطینیان را به خاک و خون نکشند.
حملات موشکی، تجاوز جنگنده ها، یورش نظامیان صهیونیست، دستگیری، شکنجه و قتل و کشتار ملت مظلوم فلسطین از پیامدهای آشکار این دوران آتش بس بود.این دوره شش ماهه روز جمعه گذشته (۱۹ دسامبر) به پایان رسید و حماس اعلام کرد که به هیچ وجه خواستار تمدید این دوران نیست و تا زمانی که غزه در محاصره است آتش بس تمدید نخواهد شد.
در هر صورت باز هم یادآوری می شود که اساسی ترین موضوع سال گذشته مسئله تحریم و محاصره غزه است. مردم غزه هنوز در فشار و تنگنای شدیدی قرار دارند و شکار قربانیان این منطقه همچنان رو به افزایش است و هنوز کسی نتوانسته اقدام عاجل و موثری برای رفع این تحریم اعمال کند، اعزام کشتی های حقوق بشری، هیئت های مختلف حقوق بشری و کمیته های چهارجانبه صلح و تظاهرات و راهپیمایی های جهانی چندان موثر نبوده و باعث شده که رژیم صهیونیستی برای یک اقدام تبلیغاتی یک روز گذرگاه رفح را بازگشایی کند اما هیچ اقدام موثری برای شکستن حلقه محاصره انجام نشده است.
متأسفانه در مورد مسئله فلسطین چنین تصور می شود که تنها این مسئله به خود فلسطینی ها مربوط می شود درحالی که مسئله فلسطین یک مسئله عربی و اسلامی است که نباید مسئولیت آزادی آن را فقط متوجه فلسطینی ها دانست.

فریده شریفی

منبع : روزنامه کیهان