<ما> سوژه می‌سازیم <دیگران> مراقب باشند!

در سه سال اخیر، عرضه سیاسی کشور شاهد تحولاتی بوده است که نمی‌توان نظیر آن را در هیچ یک از سال‌های بعد از انقلاب مشاهده کرد. آخرین و شاید مهم‌ترین نمونه از این تحولات، تلاش برای احضار رئیس‌جمهور به مجلس به منظور پاسخگویی در برابر سوال نمایندگان است. سردمداری علی مطهری برای جمع‌آوری امضا نیز از نکات جالب در این تلاش است، زیرا مطهری یک ماه قبل از تریبون مجلس اعلام کرده بود: <احمدی‌نژاد بهترین رئیس جمهور تاریخ جمهوری اسلامی است.> اقدام نمایندگان برای طرح سوال از رئیس‌جمهور، اگرچه بی‌سابقه است اما عجیب نیست زیرا این اقدام به استناد اصول قانون اساسی انجام می‌شود و یکی از راهکارهای قانونی برای اعمال نظارت مجلس بر عملکرد قوه مجریه می‌باشد. اما ظاهراً عده‌ای از حامیان رئیس‌جمهور، استفاده مجلس از این حق قانونی را بر نمی‌تابند. تعدادی از مخالفان، از داخل مجلس به اعتراض برخاسته‌اند و گروهی دیگر نیز تریبون‌های خارج از مجلس را به دست گرفته‌اند تا دلایل خود برای ابراز مخالفت با اعمال این حق طبیعی نمایندگان را به چالش بکشند. در این میان، اظهارات یک مشاور رئیس‌جمهور بیش از سایر مخالفت‌ها، بازتاب داشته است. جوانفکر ضمن درخواست بسته شدن پرونده اظهارات مشایی، پیامدهای داخلی و خارجی <سوال از رئیس‌جمهور> را نیز به نمایندگان یادآوری کرده است.
تردیدی وجود ندارد که سوال از رئیس جمهور، پیامدهایی دارد و در سطح جهان نیز به صورت گسترده منعکس می‌شود؛ همانطور که رسانه ملی، کوچک‌ترین تحرک مخالفان بوش– حتی آنها که در دشمنی با ایران، از بوش جلوتر هستند – را با آب و تاب منعکس می‌کند و همانگونه که بعضی از رسانه‌های اصولگرا، چهار سال قبل به دنبال کشف و بزرگ‌نمایی نکاتی بودند که نتیجه‌ای جز تضعیف دولت در عرصه‌های داخلی و خارجی نداشت. حتی برخی از آنها در این زمینه، تحریف را نیز مجاز می‌شمردند. اما به نظر می‌رسد شرایط امروز با آن سال‌ها تفاوت کرده است. برخی از تفاوت‌ها، ناشی از تغییر رفتار منتقدان منصف و غیرمنصف دولت اصلاحات است که بر <دیده مجنون> نشسته‌اند و از <لیلی به جز خوبی نمی‌بینند.> اما تفاوت مهم‌تر، معطوف بـه دگـرگـونی‌هایی است که رفتار احمدی‌نژاد و همکاران او، در عرصه‌های سیاسی و رسانه‌ای ایجاد کرده است.
در عرصه سیاسی، احمدی نژاد نشان داد که یک قوه، حق دارد از صددرصد اختیارات خود استفاده کند و تعامل با سایر قوا، تنها در جایی مفهوم دارد که استفاده صددرصدی دولت از اختیارات خود، با کوچک‌ترین خدشه‌ای مواجه نشود. اصرار دولت بر اثبات اقتدار خـود، گـاه تـا جـایی پیش رفت که عده‌ای، آن را بی‌توجهی به اختیارات قانونی سایر قوا دانستند (مثلاً عدم ابلاغ مصوبه قانونی مجلس یا تاخیر غیرموجه در ابلاغ مصوبات.) در عرصه رسانه‌‌ای و تبلیغی نیز رفتار مسئولان و حامیان دولت نهم به هیچ وجه با توصیه اخیر مشاور رئیس‌جمهور، تطابق نداشته و ندارد. آقای مشاور، نگران پیامدهای داخلی و بین‌المللی داخلی است که <طرح سوال از رئیس جمهور> به دنبال خواهد داشت. اما توضیح نداده است که آیا ادعای دولتمردان در خصوص <نفوذ و جاخوش کردن مافیادر ارکان قدرت ایران> مردم را در داخل نگران نمی‌کند و بازتاب منفی بین‌المللی ندارد؟ آیا متزلزل ساختن تصمیمات و برنامه‌های مـصـوب دولـت‌هـای گذشته، فعالیت‌های اقتصادی مردم را در داخل با تزلزل مواجه نمی‌کند و اعتماد خارجی‌ها را به مصوبات و برنامه‌های دولت فعلی، با تردید اساسی مواجه نخواهد کرد؟ آیا بی‌اعتنایی به درخواست دویست نماینده مجلس و سکوت در برابر درخواست مراجع تقلید برای برکناری معاون رئیس جمهور، در داخل مردم را نسبت به توانمندی مجلس مردد نمی‌کند و در عرصه بین‌المللی، اقتدار مهم‌ترین قوه کشور را به چالش نخواهد کشید؟ آیا این بی اعتنایی، در داخل و خارج توهماتی نسبت به جایگاه رفیع مرجعیت در ایران، ایجاد نخواهد کرد؟ راستی روزی که مدارک تحصیلی دانشگاه‌ها به کاغذپاره‌ تشبیه شد آیا آقای مشاور به مقامات مافوق خود مشاوره نداد که این سخنان، بازتاب‌های فراوانی در داخل و خارج دارد؟ آیا <روتین> دانستن قطعنامه‌های ضد ایرانی شـورای هـمکاری خلیج فارس، اعلام آمادگی نسنجیده برای برقراری رابطه فوری با مصر، سکوت در برابر ادعای <به تاریخ سپرده شدن قراردادهای مربوط به حقوق ایران در دریای خزر>، کوتاه آمدن در برابر خوش رقصی‌های روسیه نسبت به غرب و تاخیر در راه‌اندازی نیروگاه بوشهر و دهها نمونه دیگر، بازتاب منفی در داخل و خارج ندارد؟
البته آقای مشاور حق دارد که نگران فراخوان رئیس خود به مجلس باشد. اما نگارنده در این زمینه اعتقاد دیگری دارد و تصور می‌نماید در شرایط فعلی، شنیده شدن صدای جدی مخالفت با بعضی اقدامات دولت، دستاوردهایی دارد که پیامدهای منفی احتمالی این اقدام را تحمل‌پذیر می‌نماید. در عرصه داخل، مردم مطمئن خواهند شد چشمان بیداری وجود دارند که از این به بعد جلوی تصمیمات مشکل‌ساز – به خصوص در عرصه اقتصادی –را خواهند گرفت. در عرصه بین‌الملل نیز سیاستمدارانی که بدون غرض – یا با غرض‌ورزی کمتر – تحولات ایران را پیگیری می‌کنند مطمئن خواهند شد احتمال ایجاد تغییراتی در مکانیزم‌های تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در ایران وجود دارد و آنها می‌توانند با اتکا به عقل جمعی نظام – و نه فقط آنچه توسط چند نفر از عناصر با نفوذ دولت نهم مطرح می‌شود – خود را برای گسترش روابط اقتصادی و همکاری در پروژه‌های بزرگ در ایران آماده کنند. طرح سوال از رئیس‌جمهور، برای مدیران دولتی هم مفید است زیرا توجه آنها به این نکته جلب می‌شود که بعضی از اعتراضات بـه دولـت، هـیـچـگـونه رنگ و بوی سیاسی و جناحی ندارد و دولتمردان باید به تجدیدنظر در برخی رفتارهای خود بپردازند.
الـبـتــه تــوصـیـه‌هـای اخـیـر بـرای خـودداری از فـراخـوان رئیس‌جمهور به مجلس به خاطر بازتاب‌های بین‌المللی، تنها یک توجیه دارد. این توجیه آن است که بعضی از دولتمردان سوژه می‌سازند اما دیگران باید مراقب باشند که پیگیری این سوژه‌ها، پیامدهای داخلی و خارجی ایجاد ننماید!

منبع : روزنامه آفتاب یزد