برای رفع اتهام رئیس جمهور گوش بپیچاند

در نخستین ماه‌های فعالیت دولت نهم، محمود احمدی‌نژاد در یکی از سفرهای استانی خود به مردم وعده داد که اگر مدیران در انجام وظایف خود تعلل نمایند گوش آنها را خواهد پیچاند. پس از آن، مردم خبر برکناری برخی از وزیران را شنیدند بدون آنکه دقیقاً مشخص شود گوش این مدیران به کدام گناه پیچانده شد. در مقابل، مردم شاهد نابسامانی‌هایی در عرصه‌های گوناگون مدیریتی، اقتصادی و فرهنگی بودند بـدون آنـکـه پیچانده شدن گوش کسانی را مـشاهده کنند که از نظر بسیاری از مردم و نمایندگان مجلس، نابسامانی‌ها ارتباط مستقیم با حوزه مسئولیت آنها داشت.
آنچه که دو شب قبل در حاشیه برنامه ۹۰ در تلویزیون به وقوع پیوست- و بر اصل آن برنامه سایه انداخت- از مواردی است که هنوز ابعاد آن مشخص نشده است. اما قطعاً رئیس جمهور نمی‌تواند در برابر آن، بی‌تفاوت بماند. ایجاد اخلال در سامانه پیام‌گیر (SMS) ‌یک برنامه رادیویی یا تلویزیونی، موضوعی است که قبلاً نیز سابقه داشته است اما این بار شرایط متفاوت بود، زیرا برنامه ۹۰ و مجری آن در هفته اخیر مورد حملات شدید دولتی‌ها قرار گرفته بودند ولذا انتظار مـی‌رفـت که در خلال برنامه دوشنبه‌شب، پیامک‌های فراوانی برای اظهارنظر در خصوص اختلافات برنامه ۹۰ با مسئولان دولتی مخابره شود. به هر حال همان‌طور که مجری برنامه لحظاتی بعد از اخلال در سیستم ‌SMS‌ اعلام کرد، لازم بود برای رفع هر گونه شائبه و جلوگیری از هرگونه شایعه،مسئولان مخابرات بلافاصله دلایل این اخلال را اعلام نمایند.
مـسـئـولان دولـتـی تـاکنون در این مورد توضیحی نداده‌اند. قاعدتاً تا قبل از ارائه این توضیحات نمی‌توان قضاوت قطعی از موضوع داشت. اما اگر اخلال سوال برانگیز و اتهام‌ساز و عدم رفع فوری آن، ناشی از ضعف‌های فنی باشد صحت برخی ادعاها در خصوص پیشرفت‌های بی‌سابقه در عرصه مخابراتی کشور با علامت سوال بزرگی مواجه خواهد شد. از سوی دیگر اگر این اقدام ناشی از یک تصمیم فردی یا مدیریتی باشد مردم حق دارند که »پیچانده شدن گوش دست اندرکاران« را از رئیس جمهور خواستار شوند. رئیس جمهور هم بایستی برای رفع اتهام از رده‌هـای بـالای مـدیـریتی کشور بلافاصله با مسببان این اقدام برخورد نماید. زیرا اگر هر یک از دســتــگــاه‌هـای دولتی بتواند از اختیاراتو امـکانات خود در جهت اهداف شخصی یا گروهی اسـتـفـاده نماید، قطعاً نمی توان به پیگیری قانونمند امور در کشور امید بست.
مردم فراموش نمی‌کنند که در دولت نهم، اسـتـفـاده مـجلـس از اخـتیارات قانونی خود - از جمله استیضاح - با عکس العمل نامناسب مسئولان دولتی مواجه شده و حتی این اقدام را ناشی از اراده‌ای برای زمین زدن دولت معرفی می‌کنند. در چنین شرایطی اگر قرار باشد یک دسـتـگـاه دولـتی از اختیار »کلیدداری« خود استفاده کند و مخالفان دولت را »آچ مز« نماید آیا جرأC‌ت‌ها و انگیزه‌ها برای انتقاد از دولت، سرکوب نخواهد شد؟
البته نگارنده هنوز به خود اجازه نمی دهد که به اظهار نظر قاطع در این مورد بپردازد اما این حق هر کسی است که ‌ ‌سکوت مسئولان دولتی نسبت به حادثه دوشنبه شب را شائبه برانگیز بداند. تردید‌ها نسبت به علت این حادثه وقتی افزایش می‌یابد که هرگاه رقبای دولت ادعاهایی را مـطـرح مـی‌نـمـایـند که با ادعاهای تـبلـیغی مسئولان دولت نهم متفاوت است، بخش‌های مـخـتلف دولتی بلافاصله تلاش خود را برای پاسخگویی آغاز می‌کنند. اما با گذشت بیش از ۲۴ ساعت از ایجاد اخلال در سامانه پیامگیر برنامه انتقادی ۹۰ و طرح سوال توسط مجری برنامه، هنوز پاسخی ارائه نشده است. مسئولان دولـتـی اگـر می‌خواهند بر سخن اخیر رئیس جمهور در خصوص تحمل‌پذیری بی‌سابقه این دولـت خـدشـه‌ای وارد نـشـود بـایستی فوراً شائبه‌های ایجاد شده در این مورد را بر طرف نمایند. برطرف کردن این شائبه‌ها می‌تواند با توضیح قانع کننده نسبت به دلایل فنی حادثه دوشنبه شب صورت گیرد و یا با دستور رئیس جمهور برای »پیچانده شدن« گوش مقصران احتمالی! اگر این کـار انـجـام نـشود تنها فراموش کنندگان این حادثه مسئولان دولتی خواهند بود که به خود اجازه می‌دهند اشکالات پیشینیان را با آب و تاب فراوان در تریبون‌ها مطرح نمایند و چشم بر ضعف‌های همکاران خود ببندند!‌

منبع : روزنامه آفتاب یزد