پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

بررسی تاثیر عفونتهای قارچی (کاندیدیازیس) بر بقا و حجم تومور و نسبت سلولهای (T (CD۴/CD۸ ارتشاح یافته به تومور در موشهای مبتلا به سرطان سینه


بررسی تاثیر عفونتهای قارچی (کاندیدیازیس) بر بقا و حجم تومور و نسبت سلولهای (T (CD۴/CD۸ ارتشاح یافته به تومور در موشهای مبتلا به سرطان سینه
‌● هدف:
در این تحقیق تاثیر عفونت مخمر کاندیدا آلبیکنس و پروتئین های ساختاری و ترشحی آن بر حجم تومور، بقا و نسبت لنفوسیت های ارتشاح یافته به تومور (CD۴/CD۸) در موشهای مبتلا به سرطان پستان (شرایط In vivo) و نیز خاصیت سرکوبگری این پروتئین ها در شرایط In vitro مورد ارزیابی قرارگرفت.
‌● روش بررسی:
در ابتدا مخمر کاندیداآلبیکنس در محیط مایع کشت داده شد. سپس پروتینهای ترشحی کاندیداآلبیکنس آزاد شده در محیط کشت، با ستون کروماتوگرافی تخلیص گردید. پروتینهای ساختاری نیز با سونیکیت کردن مخمر بدست آمد و با کمک تست MTT خاصیت سرکوبگری آنها مورد ارزیابی قرارگرفت. جهت بررسی تاثیر عفونت کاندیدیازیس و اثر پروتئینهای ساختاری و ترشحی بر حجم تومور، بقا و نسبت لنفوسیتهای ارتشاح یافته به تومور (CD۴/CD۸)، موشهای Balb/c با جراحی ساده توموری شدند و سپس در چهار گروه مجزا قرار گرفتند. گروه اول مخمر زنده کاندیداآلبیکنس، گروه دوم پروتئینهای ساختاری، گروه سوم فراکشنهای پروتئین های ترشحی و گروه چهارم (گروه کنترل) PBS به طور روزانه دریافت نمودند. روزانه حجم تومور در ۴ گروه فوق اندازه گیری شد. مرگ و میر موشها نیز در روزهای متوالی ثبت می گردید در نهایت بافت توموری در ۴ گروه فوق جداسازی و سوسپانسیون شد. سپس رنگ آمیزی با آنتی بادیهای CD۴/CD۸ انجام گردید در انتها سنجش نسبت این سلولها در بافت توموری با روش فلوسایتومتری اندازه گیری شد.
‌● یافته ها:
نتایج نشان داد که عفونت کاندیدائی ناشی از مخمر زنده کاندیداآلبیکنس و پروتئین های ساختاری و ترشحی آن در مقایسه با گروه کنترل موجب سرکوب پاسخ های تکثیری لنفوسیت ها شده است بررسی موش های توموری که پروتئینهای ساختاری و ترشحی کاندیدا آلبیکنس را به صورت درون وریدی دریافت نموده بودند و یا عفونت کاندیدا آلبیکنس داشته اند، نشان داد که این گروه ها در مقایسه با گروه کنترل افزایش رشد تومور داشته اند. همچنین بقای این موشها نسبت به گروه کنترل کمتر شده بود. بررسی فلوسایتومتری نشان داد که نسبت سلولهای TCD۴/CD۸)) ارتشاح یافته به تومور در موشهای دریافت کننده پروتئین های ساختاری و ترشحی و همچنین موش های عفونی کاهش یافته است.
‌● نتیجه گیری:
بررسی های فلوسایتومتری نشان داده است که با توجه به افزایش حجم تومور نمی توان نقش کمکی برای این سلول های TCD۴ قائل شد. لذا با توجه به افزایش حجم و پیشرفت تومور، این سلول ها احتمالا سلول های T تنظیمی هستند که در منطقه تومور پاسخ های ایمنی را سرکوب نموده و به رشد برق آسای تومور کمک نموده اند.
مرضیه هلاکویی
محمدحسین یادگاری
حسن صراف زهیر
مهدی مهدوی
آزاده اسکندری
منبع : پایگاه اطلاعات علمی