پروژه تخریب؛ و بازنمایی تناقض ها

یکی از مذموم‌ترین شیوه‌های تبلیغاتی در عرصه سیاست، تمسک به شیوه شایعه سازی، برچسب‌زنی و یا راه‌های ناشایست‌تر چون طراحی بازی‌های دروغین و کذب به مدد تکنولوژی‌های نوین در عرصه گرافیک، فیلم‌سازی و یا فضاسازی‌های تخریبی است.
در این میان، عموماً برخی جریانات سیاسی که نسبت به حمایت مردمی و محبوبیت خویش در میان افکار عمومی دچار مشکل و چالش‌های عدیده بوده و قادر به ایجاد ارتباطات مثبت و بلندمدت با مردم به واسطه تعارض میان عمل و شعارهایشان نمی‌باشند تلاش می‌کنند تا با سودجویی و بهره جستن از نظام هنجاری و ارزشی جامعه و طراحی شیوه‌های روانی به فعالیت علیه رقبا و تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی به منظور مشوش کردن نظر شهروندان نسبت به نیروهای رقیب بپردازند.
سابقه این موضوع در یک دهه گذشته، برای ملت ایران به خوبی روشن است. اشاره ما به تلاش‌های تخریبی جریانی توطئه‌گراست که همچنان تلاش می‌کند با توسل به انواع بازی‌های تبلیغاتی به ترور شخصیت آیت‌اله هاشمی رفسنجانی بپردازد.
هنگامی که بحث کاندیداتوری حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی برای انتخابات ریاست جمهوری دوره هفتم مطرح شد، جنگ روانی مراکزی خاص برای استفاده ابزاری از باورهای دینی مردم نیز مجدداً فعال شد.
... و در نهایت با کارناوال عصر عاشورا، عرق شرم را بر پیشانی‌ها نشاند. رویکردی که در تمام سال‌های گذشته و به مناسبت‌های مختلف رد و اثری از خویش بر جای گذاشته است.
در روزهای گذشته نیز شایعه بازگشت سید محمد خاتمی به عرصه انتخابات یک رقابت دیگر، توطئه تبلیغاتی دیگری را کلیدزد. هراس از بازگشت خاتمی باعث شد کانون‌های توطئه که دل خوشی از محبوبیت جهانی و سفرهای رییس جمهور سابق ایران ندارند، یکی از آخرین سفرهای وی را مستمسک قرار داده و تلاش کنند با استفاده از ترفندهای تصویری و حقه‌ها و شعبده‌‌های تکنیکی او را در حال دست دادن با زنی خارجی نمایش دهند تا وی را از دیده مردمان دیندار بیاندازند.
هر چند که برخی مطبوعات از فرط شادی، پای‌کوبانه به استقبال این خبر جعلی و خودساخته رفته‌اند، لیکن دیگر این شیوه ها برای مردم ایران نخ نما شده است و نیت برخی مخالفان نه از سر دینداری که برای تخریب چهره شخصیت موجهی است که امام خمینی(ره) او را فرزند دانشمند خویش خطاب کرده بودند.
در عین حال نباید فراموش کرد؛ ‌این‌گونه ترفندهای تبلیغاتی و شایعه سازی تنها رویکردهایی نیست که در گستره‌ای ملی به کار گرفته شده باشد، مردم استان قزوین نیز به خوبی چنین شیوه‌ی مذبوحی را در انتخابات مجلس هفتم مشاهده کرده‌اند.
بررسی سرگذشت انتخاباتی کاندیدایی که در دوره قبل در قزوین به ناحق مورد هجمه قرار گرفته بود و افرادی مجهول‌الحال! با ایراد اتهامات رنگارنگ به کارشکنی در مسیر توفیق وی پرداختند، ضمن کمک به فهم بهتر مساله، این ویژگی را دارد که به این پرسش جدی پاسخ دهد که اصولاً آیا آبشخور تلاش این گروه تخریب‌گر و هتاک، دغدغه‌های دینی- اخلاقی است یا دلهره‌های سیاسی- جناحی؟
بررسی موشکافانه مورد فوق‌الذکر؛ البته به ریزبینی چندانی نیاز ندارد، زیرا ارزیابی رفتار متناقض همراهان امروز با قربانی دیروز، کلید فهم این معادله مضحک است. کاندیدایی که حامیان وی -چه در دوره پیش و چه اکنون، صرف‌نظر از معیارهای سودجویانه و صرفاً براساس وجدان و اخلاق- بر بی‌گناهی وی اصرار داشتند، این روزها اگرچه میانه‌ای با یادآوری خاطرات نه چندان دور ندارد و همچنان سودای جدایی از حامیان گذشته خود و غور در نشئه سکرآور واژه‌های مطنطن اما دروغین همراهان امروز را در سر دارد، باید به صرافت دریافته باشد که ریشه جنگ روانی مخالفان آن روز، نه از سر تکلیف، غیرت دینی یا ادله مستند که در چارچوب محاسبات منفعت‌طلبانه جناحی معنا می‌یابد، به دیگر سخن شاکله فکری این گروه‌ها بر این مبنا است که صرف <ساز مخالف> یک رقیب -هرچند ظاهر الصلاح- می‌تواند جواز ایراد اتهامات را به وی فراهم کند و مادامی که شخص یا گروهی در جهت منافع آنان حرکت نکند، لامحاله مصداق واقعی <عنصر نامطلوب و بی‌اخلاق> است.
در این راستا البته <مخالف> دیروز این شانس را دارد که با دست کشیدن از ثوابت فکری خود و حرکت در جهت مطلوب مخالفان؛ یک شبه از <دوزخ گناهان ناکرده> به <بهشت ثواب‌های ناکرده> منتقل و از <شیطان رانده شده> به <قدیس خوانده شده> بدل گردد. بنابراین چندان شگفت‌آور نیست که یک شخص یا گروه در دوره‌ای به کل، نفی و در دوره بعد به صرف هم‌نوایی و با تلاش همان تخریب‌گران؛ به کل، اثبات گردد.
در این میان البته تکلیف ذهن‌های بیدار روشن است، چرا که به خوبی می‌توان دریافت که آن <نیش>ها و این <نوش‌>ها، نه از جذبه <عرش> که از دغدغه <فرش> است. هر چند که ما همچنان معتقدیم نه آن طبالی‌های دروغین دیروز درست بود و نه این مداحی‌های عوام‌فریبانه امروز.

منبع : تابان