گل پهلو کبود

آجرک الله یا بقیه الله
گل همیشه بهارم چه زود پرپر شد
چه زود این گل پهلو کبود پرپر شد
امشب علی"ع" دو باره سر به چاه خواهد برد و اندوه تنهایی اش را بر دیوار سیاه چاه خواهد پاشید . از امشب بی زهرا بر چاه چه خواهد سرود و چه خواهد گفت که چاه تحمل کند و از درون در خود نریزد.
تنها یاور و همراز علی "ع" را با طفلش در غم انگیزترین حادثه کشته اند. چگونه می شود؟ ام ابیها، دختر پیامبر "ص"، همسر علی"ع"، مگر چه کرد که چنین شد؟! امشب دیگر کوچه های مدینه بوی یاس نمی دهد، که عطر این گل خوشبو مهمان بهشت خواهد بود. در و دیوار شهر بوی غم می دهد آسمان و زمین سیاه پوش شده است. در و دیوار خانه زهرا"س" بر خود لعنت می فرستند که با هم کی شدند و داغ علی"ع" را تازه کردند و داغ چیست؟ سوزنده تر از لحظه ی وداعی که علی "ع" را زهرا"س" داشت؟ غمناکتر از پیوستن آن گل عزیز پیامبر"ص" به خاک؟
نفرین بر تو ای زمین چگونه تاب می آوری؟ امشب ماه می ترسئ و خواب بر دیده ندارد، ستاره ها روی زمین قدم گذاشته اند تا در تشیع مهربان ترین گل شرکت کنند، گلی که باغبانی مهربان، روزی او را در باغچه دینمان کاشت و حالا میان در و دیوار پرپر شده است. نفرین بر تو ای خاک! که اینگونه یادگار پیامبر"ص" را در خویش مدفون کرده ای و نفرین بر من که می بینم و می نویسم.
دنیا چگونه پس از زهرا"س" ادامه خواهد داشت. که علی"ع"بی یار و یاورشده است. امشب زخم های کهنه دلمان سرباز خواهد کرد و بغض هامان به لهجه خاک در هم می آمیزد تا آرامگاه ناآرامتر را زا میان چندین مدفن بجوید و تجدید عهد کند تا کویر گونه هامان در آسمان نام زیبایت دیده بگشاید. اما مگر جز خدا و علی"ع" و فرزند پاکش مهدی"عج" چه کسی می داند که تو را کجای این خاک نفرین شده دفن کرده اند. آیا روزی آن را خواهیم یافت و بر خاک آن بوسه خواهیم زد؟

منبع : به سوی ظهور