اعتباراز دست رفته هولوکاست

رهبران سیاسی به طور مرتب در مراسم یادبود هولوکاست، حضور می یابند و همه ساله صدها هزار توریست از موزه رسمی و بزرگ یادبود، هولوکاست در واشینگتن دی سی بازدید می کنند. مبارزه محققان با داستان هولوکاست، این تغییر تاریخی مورد قبول اکثریت را به طرزی چشمگیر و استثنایی تکذیب می کنند. بیش از همه مورخان تجدیدنظرطلب، از جمله محققان مشهوری نظیر دکتر آرنور بوتر از دانشگاه شمال غربی، پروفسور رابرت فوریسون از دانشگاه لیون در فرانسه و روژه گارودی محقق معروف فرانسوی با داستان کشتار یهودیان که اکثریت آن را پذیرفته اند، مخالفت می ورزند. هیچ کس با این واقعیت مخالفتی ندارد که تعداد زیادی از یهودیان به اجبار خانه هایشان را ترک کرده و در گتوها جای گرفتند، و یا به اردوگاه های کار اجباری تبعید شدند و در این ضمن بسیاری از آن ها یا جان خود را از دست دادند و یا به قتل رسیدند. اما، محققان تجدیدنظرطلب مدارک قابل توجهی ارائه داده اند که نشان می دهد آلمان برنامه ای در خصوص نابودی و ریشه کنی یهودیان اروپا نداشته و ادعاهای بیشمار در خصوص کاتاق های گاز» تنها یک دروغ و برآورد ۶ میلیون یهودی به قتل رسیده حین جنگ، مبالغه ای غیرمسئولانه بوده است. صرف نظر از بسیاری از ادعاها در مورد هولوکاست تجدیدنظرطلبان خاطرنشان می سازند که داستان هولوکاست کاملاً تغییر کرده و بسیاری از ادعاها در خصوص کشتار (یهودیان) ارزش و اعتبار خود را از دست داده است. به عنوان مثال، زمانی گفته می شد که آلمان ها یهودیان داخو (Dahau)، بوخنوالد (Buchen Wald)، و سایر اردوگاه های کار اجباری در آلمان را با گاز مسموم کرده اند. (اما) ثابت شد که این بخش از داستان کشتار (یهودیان) آن قدر بی اساس است که ۳۰ سال پیش نیز از بررسی آن صرف نظر شد. در حال حاضر هیچ یک از مورخان برجسته، داستان های مربوط به وجود کاردوگاه های مرگ» در دولت گذشته آلمان رایش (German Reich) را تأیید نمی کنند. حتی سیمون ویسنتال (Simon Wiesenthal)، کشکارچی معروف نازی ها» نیز این مطلب را تصدیق نموده که: کهیچ اردوگاه مرگی در کشور آلمان وجود نداشته است». اکنون بسیاری از مورخان برجسته در زمینه هولوکاست معتقدند، توده یهودیانی که با گاز مسموم شدند متعلق به ۶ اردوگاه در لهستان کمونیستی کنونی بودند: آشویتس (Auschwitz)، ماجدانک (Majdanek)، تربلینگا (Treblinka)، سابیبور (Sobibor)، شلمنو (Chelmno) و بلزیک (Belzec).
با این حال، کمدارک» ارائه شده در خصوص مسمومیت های گازی در این ۶ اردوگاه از لحاظ کیفی با مدارک موجود در زمینه کمسمومیت های گازی» ادعا شده در آلمان تفاوتی ندارد. در محاکمه استثنایی نورنبرگ (Nuremberg) در سالهای ۱۹۴۶ ۱۹۴۵ و طی دهه های پس از جنگ جهانی دوم آشویتس (بخصوص آشویتس بیرکناو(Aushwitz Birkenau) و ماجدانک لوبلین (Lublin) عموماً به عنوان مهم ترین کاردوگاه های مرگ» قلمداد شد. به عنوان مثال، متفقین (Allies) در نورنبرگ ادعا کردند آلمان ها ۴ میلیون را در آشویتس و ۱/۵ میلیون دیگر را در ماجدانک به قتل رسانده اند. اما هم اکنون هیچ مورخ معروفی این آمار و ارقام را قبول ندارد. به علاوه، طی سالهای اخیر، مدارک بسیار چشمگیری در دسترس قرار گرفته اند که بر اساس آنها نمی توان اتهامات مربوط به کشتار توده یهودیان در این اردوگاه ها را به سادگی پذیرفت. به عنوان مثال، در عکس های مفصلی که به طور تصادفی در سال ۱۹۴۴ (بنابر ادعاها اوج دوران انقراض و نابودی) توسط هواپیماهای شناسایی از اردوگاه آشویتس _ بیرکناو گرفته شده، هیچ اثری از انبوه اجساد، دود ناشی از سوختن اجساد و یا توده یهودیان در انتظار مرگ مشاهده نمی شود. در صورتی که بنابر اظهارات، اگر آشویتس مرکز یک کشتار عظیم بود باید در این عکس ها به طور واضح مشاهده می شد. ضمناً در حال حاضر همه ما می دانیم که اعترافات پس از جنگ رودلف هس(Rudolf Hoss Other Absurd Holocaust Claims)) سایر ادعاهای بی اساس در زمینه هولوکاست زمانی شدیداً ادعا می شد که آلمان ها یهودیان را با استفاده از جریان برق و بخار به قتل رسانده و از اجساد آن ها صابون تولید می کردند. به عنوان مثال، آمریکایی ها در نورنبرگ آلمان ها را به کشتن یهودیان اردوگاه تریلینگا در اتاق های بخار (نه در اتاق های گاز که امروزه ادعا می شود) متهم نمودند. چنین داستان های خیالی نیز کاملاً از رده خارج شده است. Disease Claimed Many Inmates، ابتلای بسیاری از زندانیان به بیماری داستان کشتار هولوکاست به ظاهر معقول و قابل قبول است. همه، عکس های وحشتناک زندانیان در حال مرگ اردوگاه های برگن بلسن (Bergen Belsen)، نوردهاسن (Nord Hausen Captured German Documents) را به هنگام آزادی توسط نیروهای آمریکا و انگلیس در هفته های پایان جنگ در اروپا مشاهده کرده اند. اینها قربانیان برنامه کشتار نیستند بلکه از روی بداقبالی به علت سقوط کامل آلمان در ماه های آخر جنگ به بیماری و سوءتغذیه مبتلا شدند. در حقیقت، اگر برنامه ای مبنی بر کشتار در کار بود، تمام یهودیانی که در اواخر جنگ توسط نیروهای متفقین پیدا شدند، باید خیلی قبل تر به قتل رسیده بودند. در مواجهه با نیروهای در حال پیشروی شوروی، تعداد زیادی از یهودیان طی ماه های پایانی جنگ از اردوگاه های شرقی و گتوها به اردوگاه های باقیمانده در غرب آلمان منتقل شدند. جمعیت این اردوگاه ها به شدت افزایش یافت، به نحوی که جلوگیری از شیوع بیماری ها عملاً مقدور نبود. به علاوه اختلال در سیستم حمل و نقل آلمان تهیه غذا و داروی کافی برای این اردوگاه ها را غیرممکن می ساخت.
متفقین در پایان جنگ جهانی دوم بسیاری از اسناد و مدارک آلمان، پیرامون سیاست زمان جنگ این کشور در قبال یهودیان را که اغلب به عنوان کراه حل نهایی» قلمداد می شد. توقیف کردند. اما حتی یک سند هم کشف نشده که به برنامه کشتار اشاره کرده باشد. بر عکس این اسناد حاکیست سیاست کراه حل نهایی» آلمان بر مهاجرت و تبعید دلالت داشته نه کشتار و نابودی. به عنوان مثال گزارش محرمانه ۲۱ آگوست ۱۹۴۲ وزارت امور خارجه آلمان را در نظر بگیرید. بر اساس این گزارش: کجنگ فعلی، موقعیت (مناسبی) را در اختیار آلمان قرار داده و آن را موظف کرده تا به حل مشکل یهودیان در اروپا بپردازد، سیاست ترویج انتقال یهودیان با همکاری نزدیک، آژانس های راییشزفور اس.اس. (هیملر) (Reichs Fuhrer SS [Himmler] هنوز هم در دست انجام است. تعداد یهودیانی که از این طریق به شرق منتقل می شوند، برای پوشش نیاز کارگری آنجا کافی نیست.» در این سند (گزارش) به نقل از ون ریبنتروپ (von Ribbentrop) وزیر امور خارجه آلمان آمده: کدر پایان این جنگ تمام یهودیان باید اروپا را ترک کنند. این تصمیم تغییرناپذیر از سوی پیشوا (هیتلر) (Fuhrer) اتخاذ شده و تنها راه حل جهانی و فراگیر برای حل این مشکل است. اقدامات فردی تأثیر چندانی نخواهد داشت.». در پایان این گزارش آمده که: کانتقال (یهودیان به شرق) گام نهایی در حل این مشکل است... انتقال به (لهستان) (تحت حاکمیت دولت کل (General Government Unreliable Testimony) یک اقدام موقتی بوده و نهایتاً یهودیان به محض فراهم شدن شرایط قانونی به اراضی اشغالی شرق (شوروی) منتقل خواهند شد.» این مدرک بدون ابهام و مدارکی نظیر آن، مرتباً یا مورد بی اعتنایی افراد حامی داستان کشتار هولوکاست قرار می گیرد و یا توسط آنها مخفی می شود.
شهادت های غیرقابل اعتماد مورخان هولوکاست برای تأیید داستان کشتار تا حد زیادی به شهادت به اصطلاح بازماندگان اعتماد می کنند. اما استناد به شهادت این افراد به عنوان کمدرک» غیرقابل اعتماد است، زیرا تنها تعداد بسیار کمی از آنها شاهد کشتار (یهودیان) بوده اند. مسئول بایگانی های یادواشم هولوکاست(Yad Vashem Holocaust) اسرائیل نیز این مطلب را تأیید نموده که از ۲۰۰۰۰ مورد کشهادت» بازماندگان یهودی که بایگانی شده، اغلب آنها غیرقابل اعتماد هستند. به گفته شموئل کراکوسکی (Shmuel Krakowski) مسئول بایگانی ها بسیاری از این بازماندگان به خاطر اینکه نامشان در تاریخ ذکر شود، دچار خیال پردازی شده و صرفاً تصورات خود را در این زمینه مطرح می سازند. هیتلر و کراه حل نهایی» (Hitler and final Solution )هیچ مدرک موثقی وجود ندارد که ثابت کند، آدلف هیتلر دستور کشتار یهودیان را صادر نموده و یا حتی در جریان چنین برنامه ای قرار داشته است. در عوض اسناد و مدارک موجود نشان می دهد، رهبر آلمان خواستار مهاجرت یهودیان اروپا در صورت امکان و یا تبعید آنها در صورت لزوم بوده است. پس از جنگ مدرکی در وزارت دادگستری رایش (Reich Ministry of Justice) کشف شد که مبین این طرز تفکر (هیتلر) بود. اشلیگلبرگر (Shlegelberger) وزیر امور خارجه آلمان در بهار ۱۹۴۲ ضمن گزارشی خاطرنشان کرد، دکتر هانس لمرز(Dr. Hans Lammers) رئیس دیوان عالی هیتلر وی را در جریان این مطلب قرار داده بود که: کپیشوا مکرراً (به لمرز) اظهار داشته تمایل دارد، حل مشکل یهودیان تا پایان جنگ به تعویق افتد.»در ۲۴ ژوئیه ۱۹۴۲ هیتلر بر تصمیم خود در خصوص انتقال پس از جنگ تمام یهودیان از اروپا تأکید ورزید: کیهودیان مایلند به دلایل اقتصادی در اروپا بمانند، اما اروپا باید بنابر مصلحت و به خاطر عدم انعطاف پذیری نژادی یهودیان، آنها را طرد کند. پس از پایان جنگ، من این ایده را با جدیت اعمال خواهم کرد... یهودیان باید اروپا را ترک کرده و به ماداگاسکار یا یک دولت ملی یهودی دیگر مهاجرت کنند. Himmer SS and the camps (اس.اس. هیملر و اردوگاه ها) یهودیان در زمان جنگ، بخش مهم نیروی کار آلمان را تشکیل می دادند (و بنابر این) زنده نگه داشتن آنها به نفع این کشور بود. رئیس دفتر اجرایی اردوگاه اس.اس. در تاریخ ۲۸ دسامبر ۱۹۴۲ حکمی را صادر نمود که تمام اردوگاه های کار اجباری و از جمله آشویتس را دربرمی گرفت. بر اساس این حکم، میزان بالای مرگ و میر زندانیان در اثر ابتلا به بیماری مورد انتقاد قرار گرفته و کپزشکان اردوگاه ها باید تمام امکانات موجود خود را به کار گیرند تا این میزان را در اردوگاه های مختلف به طور چشمگیری کاهش دهند. به علاوه، این پزشکان باید در مقایسه با گذشته نظارت خود بر وضعیت تغذیه زندانیان را افزایش داده و با همکاری مسئولان پیشنهاداتی را در خصوص بهبود فرماندهی این اردوگاه ها ارائه دهند. همچنین پزشکان اردوگاه ها باید در خصوص بهبود شرایط کار در مکان های مختلف بررسی به عمل آوردند.» در نهایت، این حکم تأکید داشت: کبنابر دستور رایشز یشیوا اس اس هاینریش هیملر(Heinrich Himmler) میزان مرگ و میر باید به طور چشمگیری کاهش یابد. برای اثبات ادعای بی وقفه و مکرر کشتار ۶ میلیون یهودی، هیچ مدرک موثقی وجود ندارد. با این حال واضح است که میلیون ها یهودی از جمله زندانیان آشویتس و سایر به اصطلاح اردوگاه های مرگ طی جنگ جهانی دوم از زیر سلطه آلمان جان سالم به دربردند. این واقعیت به تنهایی می تواند به بروز تردیدهایی در خصوص داستان کشتار منجر شود. بر اساس برآورد دقیق باسلر ناخریشتن (Baselerachrichten)، یکی از روزنامه های مهم کشور بی طرف سوئیس در ژوئن ۱۹۴۶، این امکان وجود ندارد که طی جنگ جهانی دوم و تحت حکومت آلمان بیش از ۵/۱ میلیون یهودی اروپایی جان خود را از دست داده باشند. One-Sided Holocaustomania، جنون مغرضانه هولوکاست کاهش نیافته است. این فعالیت بی وقفه رسانه ای که از سوی آلفرد لی لی ینتا (Alfred Lilientha) کجنون هولوکاست» نام گرفته سرنوشت یهودیان را طی جنگ جهانی دوم به عنوان رویداد اصلی تاریخ به تصویر می کشد. (به نظر می رسد) پایانی برای فیلم های سرکوبگرانه، برنامه های استثنایی و ساده انگارانه تلویزیون، تعقیب انتقام جویانه سیاستمداران و چهره های سرشناس (حاضر) در مراسم (یادبود) هولوکاست وجود نداشته باشد. ایمانوئل جاکوبوویتز (Immanuel Jakobovits) (خاخام اعظم انگلستان) فعالیت در زمینه فیلمسازان، سازندگان بناهای یادبود، طراحان موزه ها و حتی سیاستمداران نامیده و به حق توصیف مناسبی در این زمینه به عمل آورده است.
وی افزود حتی برخی از خاخام ها و علما نیز در این کتجارت بزرگ» سهیم می شوند. (اما) قربانیان غیریهودی شایستگی انجام چنین فعالیت هایی را ندارند. به عنوان مثال، هیچ بنای یادبودی در آمریکا ساخته نشده و مرکز تحقیقاتی در این خصوص وجود ندارد و هیچ مراسم سالانه ای برای قربانیان استالین که از لحاظ تعداد بسیار بیشتر از قربانیان هیتلر هستند، برگزار نمی شود. برای بسیاری از یهودیان، هولوکاست عملاً به صورت یک مذهب درآمده است. خاخام میخاییل گلدبرگ (Michael Goldberg) آیین هولوکاست همراه با اصول اعتقادی، آداب و زیارتگاه های مخصوص به خود را باطل اعلام کرده است. Holocaust Hatemongering اشاعه تنفر از طریق (داستان) هولوکاست برخی اوقات از داستان هولوکاست برای اشاعه تنفر و دشمنی به ویژه علیه مردم آلمان، اروپای شرقی و کلیسای کاتولیک روم استفاده می شود. ایلی ویسل (Elie Wiesel) نویسنده معروف یهودی و یکی از زندانیان آشویتس که به عنوان رئیس شورای مراسم یادبود رسمی هولوکاست آمریکا، خدمت می کرد در سال ۱۹۸۶ مفتخر به دریافت جایزه صلح نوبل گردید. این صهیونیست متعهد در کتاب خود به نام شرح زمان ما (Legends of Out Time) نوشت: کهر یهودی باید بخشی از وجود خود را به تنفر از چیزی اختصاص دهد که آلمان ها مظهر آن بوده و در آنها تداوم یافته است. Who Benefits: کچه کسی نفع می برد؟» فعالیت های سرمایه گذاری شده در زمینه هولوکاست برای اسراییلی که وجود خود را مدیون کمک های مالی سالانه و چشمگیر مالیات دهندگان آمریکایی می داند. قطعاً از اهمیت برخوردار است. این فعالیت ها در جهت توجیه حمایت قابل توجه آمریکا از اسراییل و نیز سیاست های غیرموجه اسراییل انجام می شوند. بنابر اظهارات پائولا ای هیمنPaula E. Hyman) استاد دانشگاه تاله (Tale) در رشته تاریخ مدرن یهودیان: کاسراییل از هولوکاست به عنوان روشی در جهت متوقف نمودن انتقادات سیاسی و بحث و گفت وگوها بهره جسته و به تقویت این احساس در یهودیان می پردازد که به عنوان مردمی همیشه بدبخت برای دفاع، تنها باید به خودشان متکی باشند. توسل به رنج و محنت یهودیان در زمان نازی ها اغلب شکل منطقی به خود گرفته و به نظر می رسد، تردیدهای موجود در خصوص مشروعیت سیاست دولت اسراییل را از میان بردارد.» (نورمن فینکلشتاین(Norman Finkelstein) دانشمندی که در دانشگاه شهر (City University) نیویورک دانشکده هانتر (Hunter College) به تدریس علم سیاست مشغول است، در کتاب جدید خود به نام صنعت هولوکاست (Hlocaust Industry) می گوید: کتوسل به هولوکاست دسیسه ای است برای غیرموجه جلوه دادن تمام انتقادات علیه یهودیان، تعصب نسبت به هولوکاست ضمن اعطاء بی گناهی کامل به یهودیان اسراییل، یهودیان آمریکا را نیز در قبال انتقادهای قانونی مصون می سازد... یهودیان به شیوه ای سازمان یافته از جریان هولوکاست نازی ها در جهت انحراف انتقادها نسبت به سیاستهای خود و اسراییل که از لحاظ اخلاقی غیرقابل توجیه است، بهره جسته اند. در این کتاب همچنین مطالبی در خصوص اخاذی وقیحانه اسراییل و یهودیان سازمان یافته از آلمان، سوییس و سایر کشورها عنوان شده است. به گفته فینکلشتاین، هولوکاست بزرگترین سرقت در تاریخ بشریت است. فعالیت رسانه ای هولوکاست، یهودیان را به عنوان قربانیان کاملاً بیگناه و غیریهودیان را به عنوان موجوداتی غیرقابل اعتماد و غیراخلاقی که در شرایط مناسب به سادگی می توانند به نازی های بی رحم تبدیل شوند، توصیف می کند. این توصیف تحریف شده و مغرضانه اتحاد یهودیان و خودآگاهی آنها را تقویت می بخشد.
درس مهم داستان هولوکاست، برای یهودیان این است که غیریهودیان اصلاً قابل اعتماد نیستند. اگر مردمی با فرهنگ و فرهیخته مانند آلمان ها توانستند یهودیان را نابود کنند، بنابر این این طرز تفکر ایجاد می شود که هیچ ملت غیریهودی نمی تواند قابل اعتماد باشد. داستان هولوکاست حاوی پیام تحقیر انسانیت است. دلیل دیگر ماندگار بودن داستان هولوکاست، این است که دولت های قدرتمند از حفظ آن سود می برند. قدرت های فاتح در جنگ جهانی دوم - آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی، انگلستان- در توصیف حکومت هیتلر به عنوان یک حکومت منفی ذی نفع هستند. (زیرا) هرچه حکومت هیتلر شیطانی تر و اهریمنی تر جلوه کند به همان میزان هدف متفقین موجه تر و باشکوه تر به نظر خواهد رسید (Let Both Sides Be Heared). بگذار نظرات طرفین را بشنویم همزمان با اعتراف طرفداران داستان کشتار به شکست خود، طی سالهای اخیر نوعی تردید نسبت به داستان هولوکاست بروز پیدا کرده است. در پاسخ به این روند در برخی از کشورها کتکذیب هولوکاست» به عنوان یک جرم تلقی می شود. در فرانسه و آلمان اشخاص به خاطر مخالفت با داستان رسمی هولوکاست دستگیر و زندانی گردیده اند. در آمریکا و سوییس معلمان به خاطر بیان دیدگاههای بدعت گذارانه در ارتباط با این مسأله به طور موقت از کار برکنار شده اند. در کانادا، آمریکا و فرانسه تجدیدنظرطلبان هولوکاست به طرزی وحشیانه مورد حمله جنایتکاران قرار گرفته اند و حتی یک نفر از آنها به خاطر نظراتش به قتل رسید. با وجود محدودیت های شدید آزادی بیان، انتقادات علنی نسبت به کتکذیب کنندگان هولوکاست»، حملات فیزیکی فعالیت های رسانه ای مداوم، پیشرفت های چشمگیری (در این زمینه) حاصل شده و متفکران بیش از پیش به بیان نکات تردیدآمیز در خصوص دست کم برخی از ادعاهای جنجالی تر می پردازند.

منبع: مؤسسه بازنگری تاریخی
www.ihr.com
مارک وبر

منبع : روزنامه همشهری