خبر مدرن می‌گوید به زبان مردم بنویسیم

ما در خبر ورزشی هنوز بعد از چند دهه مخاطب ورزشی را نشناخته‌ایم. مخاطب اخبار ورزشی تلویزیون همان آدم‌هایی هستند که صد هزار تا از آن‌ها در ورزشگاه صد هزار نفری جمع می‌شوند، همان‌هایی هستند که بیست و چند ساعت تو اتوبوس زجر می‌کشند تا از شهرستان به تهران بیایند و مسابقه آبی و قرمز ببینند، همان‌هایی هستند که بعد از هر بازی انرژی خودشان را به شکل‌های مختلف آزاد می‌کنند، حتی اگر شده با خراب کردن اتوبوس شرکت واحد که قرار است فردا خود و خانواده‌شان را جابجا کند.
البته فقط فوتبال نیست که چنین مشتری‌هایی دارد، خیلی ورزش‌های دیگر هم هستند. اصلا ورزش با انرژی همراه است و انرژی زبان خود را دارد. اهل ورزش به زبان معمولی حرف نمی‌زنند، باور ندارید سری به ورزشگاه‌ها بزنید. خیلی از حرف‌ها که برای مردم ممنوع است برای آن‌ها مهم است! اما آن‌ها چه گناهی کرده‌اند که ما با زبان کتاب‌ها با آن‌ها حرف می‌زنیم. ما در صدا و سیما برای این جماعت با این ادبیات خبر می‌خوانیم.
روزنامه‌های ورزشی خیلی زودتر از تلویزیون بیدار شدند و تا حدی به زبان اهل ورزش گوش دادند. خبر چه ورزشی و چه غیر ورزشی باید به زبان مخاطب باشد، مخاطب همه کاره است، ما برای آسایش او اینجا هستیم. خبر مدرن می‌گوید به زبان مردم بنویس، فکر کن خبر را برای دوست خود تعریف می‌کنی. همان طور حرف بزن که می‌نویسی. این اشتباه محض است که بگوییم چون خبر ما روی کاغذ است باید ویرایش مکتوب شود.
خبر ما نباید روی کاغذ باشد، اگر گوینده ما توانایی دارد همه را از حفظ بگوید تا این مشکل حل شود! اما چون گوینده نمی‌تواند حفظ کند دلیل بر این نیست که مکتوب بنویسیم. با آمدن اتو کیو خیلی‌ها فکر می‌کنند گوینده از حفظ می‌خواند بنابراین موضوع مکتوب بودن خبر منتفی شده است. ما باید حرف‌های خودمان را روی کاغذ بنویسیم و بخوانیم، کسی کاغذ ما را نمی‌بیند، شما به زبان مردم حرف بزن، هر جور که دوست داری روی کاغذ بنویس.
البته همه می‌دانیم در خبر گاهی لازم است بین زبان گفتار و نوشتار آشتی ایجاد کرد. ما باید همین کار را بکنیم. ساده و روان به زبان مردم بنویسیم و خیلی کم زبان نوشتار را هم به‌کار بگیریم. حاصل این کار زبانی است که بسیار به زبان مردم نزدیک است، همه را در نظر دارد، اصول و نرم‌های جامعه را رعایت می‌کند، به جز اهل ورزش گروه‌های اجتماعی دیگر را هم در نظر دارد و در نهایت همه را راضی می‌کند.
باور کنیم که دنیای خبر هر لحظه عوض می‌شود، چه برسد نسبت به سی سال گذشته! زبان سی سال گذشته را تا جایی به کار می‌گیریم که مخاطب ما با آن آشناست، بقیه را به نسل سی سال گذشته می‌سپاریم و به زبان الان حرف می‌زنیم.

منبع : خبرگزاری ایسنا