آیا شعار خدمتگزاری به نفع مردم ختم به خیر می شود؟

ظاهرا قرار نیست در سرزمینی که همه دولتمردانش به مردم دوستی و خدمتگزاری خود افتخار می کنند بسیاری از دعواها و چالش ها به نفع شهروندان ختم به خیر شود ، چرا که در بسیاری از موارد و مواقع مشکلات و معضلات آشکاری در جامعه وجود دارد که مردم را به شدت آزار می دهد و جالب اینجاست که راه حل های رفع مسئله هم فراوان است و فقط نیاز به کمی همت، دقت و گذشت از سوی مسوولان و متولیان امر دارد ، اما تفاوت سلیقه ها و دیدگاه ها مانع از رفع مشکلات می شود.
پافشاری برخی مسوولان بر روی روش های پیشنهادی خود برای حل مسئله بدون در نظر گرفتن سایر جوانب گاهی منجر به تداوم معضلات و ادامه مشکلات به ضرر مردم می شود و حتی به حاد شدن اوضاع دامن می زند. مصداق های این موضوع را در اختلاف نظر مسوولان دستگاه های مختلف می توان مشاهده کرد که با توجه به وظیفه و مسوولیتی که در رابطه با برخی امور بر عهده آنها گذاشته شده است، بروز می کند. به عنوان مثال جامعه ما با معضل خانمان براندازی به نام اعتیاد روبه روست که مبارزه با آن به راستی نیازمند عزمی ملی و انسجامی گروهی است و برای رویارویی با این پدیده شوم و خطرناک باید شکلی کامل و بی عیب و نقص از همکاری ، همدلی و وحدت رویه در میان مسوولان مرتبط با موضوع وجود داشته باشد ، اما در عمل شاهد آن هستیم که به رغم وجود ستادی مشترک با عضویت بالا ترین مقامات مسوول دستگاه ها، در آن تصمیم های یک نهاد توسط نهاد دیگری نقض می شود و در شرایطی که اعتیاد با سرعتی سرسام آوربه پیش می راند مردم مدت هاست سرگردان این موضوع هستند که بالاخره شربت تریاک خوب است یا بد؟ در حالی که قاعدتاً می بایست مسوولان ومتولیان امر قبلا تمامی دعواهای روش شناسی و آسیب شناسی و کارشناسی خود را بکنند و سپس نتایج شسته رفته تصمیمات خود را در اختیار رسانه ها قرارداده و در میان جامعه مخاطب خود اجرا نمایند.
مثال دیگر در همین حوزه تفاوت دیدگاه کاملا مغایر هم میان ستاد مبارزه با مواد مخدر و آموزش و پرورش است که اولی با ارایه آمار در باره اعتیاد دانش آموزی هشدار می دهد و دومی از اصل و اساس اعتیاد دانش آموزی را نفی می کند. از موضوع اعتیاد که بگذریم مصداق بارز دیگر در این زمینه مقوله بهداشت و درمان است که بسیاری از مشکلات و مسائل مربوط به آن در کشاکش اختلاف نظرها و تفاوت روش های مسوولان ، نه تنها رفع نشده بلکه بیش از همیشه باعث بحرانی تر شدن وضعیت سلامت مردم می شود. دعواها و چالش ها بر سر نحوه اجرای طرح پزشک خانواده ، چگونگی اجرای بیمه های درمانی ، شیوه امحای زباله های بیمارستانی، اعمال تعرفه های درمانی و… جز به کهنه شدن مشکلات و استمرار آن به زیان مردم نمی انجامد. نادیده گرفتن قوانین زیست محیطی و مغایرت اجرای برخی طرح های عمرانی و صنعتی با سلامت و حیات محیط زیست نیز از دیگر مصادیق در این زمینه است که باز منتهی به تضییع حقوق آحاد مردم می شود.
در چنین شرایطی که تنها به ذکر مثال هایی از آن بسنده شد پرسش هایی بی پاسخ نیز علاوه بر مشکلات و معضلات حل نشده ، ذهن شهروندان را آزار می دهد: اینکه چرا همه مسوولان شعار خدمتگزاری و مردم دوستی می دهند ، اما در رفع برخی معضلاتی که مردم دست به گریبان آن هستند تعلل نموده و به علت اختلاف نظرها رسیدگی به مشکل را منوط و مشروط به هزارو یک دلیل می کنند، در حالی که برای رفع مشکلات مردم عمل به همان یک شعاری که همیشه سر می دهند کفایت می کند. اینکه اجرای هر تصمیمی در جامعه آن هم در سطح کلان باید به قدری مبتنی بر مطالعات کارشناسی باشد که مولای درز آن نرود ، پس چرا بسیاری از طرح ها و تصمیم ها در همان بدو اجرا با شکست و مخالفت روبه رو می شود و نتیجه ای جز اتلاف وقت و بیت المال بر جا نمی گذارد و چه بسا باعث نارضایتی گسترده مردم به دلیل تبعات مخرب آن می شود. و اینکه چرا سال های سال این اوضاع حاکم است و با وجود نتایج مخرب و کاملا آشکار چنین فرایندی هنوز هیچ اراده ای برای آسیب شناسی جدی موضوع و تغییر این رویه غلط مجال ظهور و بروز پیدا نکرده است؟

سهیل گلستان

منبع : روزنامه جوان