شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا

کاسپر - Casper


کاسپر - Casper
سال تولید : ۱۹۹۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کالین ویلسن
کارگردان : براد سیلبرلینگ
فیلمنامه‌نویس : شری استونر و دی‌ینا آلیور، برمبنای شخصیتی خلق شده توسط جوزف اوریولو
فیلمبردار : دین کیوندی.
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز هورنر.
هنرپیشگان : کریستینا ریچی، بیل پولمن، کتی موریارتی، اریک آیدل و بن استاین. صداها: مالاچی پی‌یرسن، جو نیپوت، جو آلاسکی و براد گارت.
نوع فیلم : رنگی.
صدا : ۱۰۰ دقیقه.


وارثان قدیمی از دکتری به‌نام "جیمز هاردی" (پولمن)، متخصص مسایل ماوراءالطبیعه دعوت می‌کنند تا خانه را از ارواح پاک‌سازی کند و او با دخترش، "کت" (ریچی) به قصر می‌رسد. در نخستین برخورد، سه روح شرور به‌نام "دیلاق" (نیپوت)، "خپله" (گارت) و "بوگندو" (آلاسکی) مزاحم می‌شوند. اما در ضمن روح خوبی به‌نام "کاسپر" (پی‌یرسن) با "کت" دوست می‌شود. "کاسپر" تعریف می‌کند که در کودکی از یک بیماری مرده است اما پدرش دستگاهی ساخته که می‌تواند مرده را زنده کند. در میانه ماجرا "دکتر هاردی" نیز مورد هجوم سه روح شریر قرار می‌گیرد که وارد بدن او می‌شوند و می‌میرد. اما "کاسپر" بدن مرده او را وارد آن دستگاه می‌کند و در حالی که می‌تواند خود را به زندگی برگرداند به‌خاطر "کت"، پدرش را به زندگی بازمی‌گرداند. بنابراین فرشته‌ای در قالب و صورت مادر "کت" ظاهر می‌شود و به "کاسپر" اجازه می‌دهد در مهمانی منزل "کت"، تا نیمه شب مثل "سیندرلا" زنده شود. "کاسپر" می‌آید و با "کت" می‌رقصد. ساعت دوازده شب "کاسپر" دوباره به شکل روح در می‌آید. در پایان مهمانی، سه روح هم به‌‌عنوان ساکنان منزل با "دکتر هاردی"، "کت" و "کاسپر" تشکیل خانواده‌ای خوشبخت را می‌دهند.
٭ کاسپر، شیرین و جذاب و تماشائی است. یک فانتزی و ملودرام کامل است، اغلب منتقدان آن را یک خانواده آدامز (باری ساننفلد، ۱۹۹۱) معقول‌تر و سبک‌تر و خنده‌دارتر و حتی موفق‌تر دانسته‌اند، اما مهم‌ترین ویژگی‌ آدامزها را ندارد و آن پرداخت داستان مصوری و کارتونی است. کاسپر با شرکت ریچی (بازیگر آدامزها) بیشتر یک فانتزی کارخانه امبلین استیون اسپیلبرگ است، با لحن درخشانی از کمدی و یک رویه عاشقانه بسیار پر جذبه برای نوجوانان و البته همان قصر و کهنگی و رمز و راز آدامزها با شوخی‌های بسیار دل‌پذیر و به‌ویژه در بخش‌های سه روح. سطح عاشقانه و لحن شوخ طبعانه و عمق ملو درامش آدم را بیشتر به یاد همیشه اسپیلبرگ (۱۹۸۹) می‌اندازد. شکل کار فنی در زمینه جلوه‌های ویژه، استثنائی و اعجاب‌انگیز است.


همچنین مشاهده کنید