نجــوا

آدم پیر دوست دارد در خاطره‌هایش به روزهای جوانی برگردد، به غریبی می‌ماند که آرزوی بازگشت به وطن دارد.
او از بازگویی داستان‌های گذشته مسرور می‌گردد، مانند شاعری که از خواندن بهترین سروده‌هایش لذت می‌برد. او به لحاظ روحی در گذشته زندگی می‌کند، زیرا «حال» به سرعت در گذر است، و «آینده» نیز، در نظرش، راهی به سوی فراموش‌شدگی است.

منبع : روزنامه اطلاعات