داعیه دار منوریل کیست؟

هر روز صدها و هزاران مسافر توسط منوریل حمل می شوند. بسیاری از منوریل های ترانزیتی جهان در ژاپن وجود دارند. هشت نوع آن در مقیاس وسیع در سیستم های شهری بکار می روند. سایر آنها در استرالیا، مالزی، اروپا، روسیه و ایالت متحده وجود دارند. تعداد بیشتری در دست ساخت یا تحت برنامه ریزی توسعه یافته هستند. به هر حال هر سیستم حمل و نقل باید مورد پسند مردم نیز واقع شوند و بستگی زیادی به آرا و نظرات مردم دارد تا بهره برداری آن مؤثر باشد. لذا آگاهی دادن مردم خالی از اشکال نیست و بقول معروف اگر موضوعی را بقدر کافی مطالعه کنید چه بسا آن موضوع واضح تر شود.
در فضای توسعه اقتصادی ایران اقتصادیون و سیاسیون باید برای پیشرفت کشور بر سر یک سفره توسعه شهری را صرف کنند. ایران احتیاج به جلب فرصت های سرمایه گذاری و اجرای پروژه های ترافیکی به منظور حل و ساماندهی شریان های ترافیکی و سیستم های حمل و نقل عمومی انبوه متناسب با نیازو تکنولوژی روز دنیا دارد و نباید با بحث و جدل این فرصت ها را از بین برد.در این راستا باید پرسید اهمیت احداث یا عدم احداث قطار هوایی به واقع از نگاه فنی و تخصصی آن دیده می شود یا آنکه منوریل را به مثابه یک طرح با آدای مهندسی سیاسی نگریسته می شود.
ورود جدی منوریل یا همان قطار هوایی به ناوگان حمل و نقل کلانشهر تهران در زمان مدیریت شهری دکتر احمدی نژاد به صورت جدی مطرح و حتی یکی از خطوط آن به رغم تمام مخالفت های سازمان میراث فرهنگی و با موافقت قاطع نمایندگان دور دوم شورای شهر تهران مراحل اولیه اجرایی را آغاز کرد.بگذریم که جز یک گود برداری ساده پیشرفت فیزیکی دیگری مشاهده نشد و تنها پیمانکار طرح بود که در فضای انتخاباتی آن روزها به سرعت فاز تجاری را به بهره برداری رساند و منوریل پایتخت نشینان بازهم به افسانه ها پیوست و مسئولان تصمیم ساز شهری اذهان عمومی را برای پاسخگویی به سمت طرح جامع حمل و نقل و ترافیک سوق دادند.
در این میان نمایندگان شورای شهر تهران تنها توانستند به اظهار نظر کارشناسی پرداخته و از احداث منوریل در کلانشهر تهران بر اساس تقاضاهای سفر موجود و طرح جامع حمل و نقل و ترافیک دفاع کنند.سخن آخر آنکه مهدی چمران رییس شورای شهر تهران در تمامی اظهارات اخیر خود با تاکید بر اینکه موضوع منوریل سیاسی شده تمایلی به پاسخگویی ندارد.
اما در حال حاضر و مدیریت شهری دکتر قالیباف دامنه این کشمکش‌ها ما بین شورای شهر وشهرداری تهران، مسئولان دولتی و معاون عمرانی وزارت کشور و برخی اوقات شخص رئیس جمهور اکنون به رسانه ملی هم سرایت کرده‌است . در این تبلیغ‌ها که کاملا در حمایت از اقدامات دولت پخش می‌شود، احداث منوریل در ایران را نشانی از پیشرفت و توسعه جلوه می‌دهند.
این در حالی است که محسن هاشمی مدیرعامل شرکت مترو تهران و حومه در طراحی سیستم های حمل و نقل منوریل را حائز رتبه چهارم می داند .یعنی ابتدا مترو بعد اتوبوس ، سوم تراموا و در نهایت منوریل که آن هم بیشتر در خطوط نمایشگاهی و فرودگاه مورد استفاده قرار می گیرد.
همچنین جعفر تشکری هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران احداث منوریل را در پایتخت منوط به بررسی کارشناسی اعلام می کند.با این تفاسیر ذکر این نکته به تصمیم سازان کلان اقتصادی ضروری است که پروژه ها و طرح های ترافیکی باید با دیدگاه کارشناسی مطرح و اجرایی شود و در برابر جریان های سیاسی مهندسی پروژه ها بر مهندسی سیاسی غالب باشد.همچنین تنوع در بکارگیری سیستم های حمل و نقل عمومی متناسب با تقاضای سفر و فضاهای شهری تعریف می شود و الزامی برای اینکه همگان دارند و ماهم داشته باشیم نیست.
در پایان باید گفت:بهتراست از گفتمان سیاسی فقط در حوزه سیاسی استفاده کرد .پافشاری بر احداث و عدم احداث منوریل ما بین گروههای کارشناسی ،فنی ،شهری و سیاسی سبب می شود تا در آینده اگر این پروژه به واقعیت بپیوندد استقبال عموم جامعه از این نوع سیستم حمل و نقلی آنچنانکه باید و شاید نباشد.پس کلاس قطار هوایی را در اذهان عمومی پایین نیاوریم.

آزاده محمدی

منبع : خبرگزاری موج