وداع با هایبری

● حراج تجهیزات ورزشگاه سابق آرسنال
درهای هایبری استادیوم افسانه ای توپچی های لندن در پایان فصل گذشته رقابت های لیگ برتر انگلیس برای همیشه بر روی هواداران آرسنال بسته شد. فصلی كه البته چلسی را به عنوان قهرمان جزیره معرفی كرد ولی وداع دوستداران تیم لندنی با ورزشگاه تاریخی و قدیمی لندن یكی از برجسته ترین حوادث آن به شمار می رفت. قبل از اینكه تراكتور های شهرداری لندن برای آغاز عملیات خاكبرداری هایبری كه برای اوایل ماه آگوست در نظر گرفته شده وارد عمل شوند، باشگاه آرسنال در اقدامی غیر منتظره آن پنج هزار هواداری را كه هر یك تكه ای از چمن هایبری نصیب آنان شد به شكلی باورنكردنی خوشحال كرد.
البته طبیعی است كه با این اوصاف كار بولدوزرها و تراكتور ها راحت تر از حد تصور خواهد بود. چرا كه حراج روز ۲۹ جولای شنبه گذشته تنها با هدف به فروش رساندن قطعه قطعه تجهیزات استادیوم صورت گرفته است و این بدین معنا است كه هر آدم خوش اقبالی امكان تصاحب صندلی ها، نیمكت ها، تابلوی اعلام نتایج و حتی میز جایگاه خبرنگارانی كه سال های سال برای اثبات وفاداری خویش به توپچی ها قلم زدند و از آرسنال حمایت كردند را به دنبال این حراج غیره منتظره ولی غمگین و ناراحت كننده دارا خواهد بود.
این سرنوشت استادیومی است كه با آغاز فصل ۲۰۰۷۲۰۰۶ جای خود را به ورزشگاه گرانقیمت و جدید و بسیار شیك «Emirates» خواهد داد.
هایبری بدین شكل به جمع استادیوم هایی می پیوندد كه افسانه جاودانی بودن آنها قربانی كوچك بودن و یا ظاهر حقیرشان شده ولی دقیقا به همین دلیل همیشه در دل تاریخ زنده مانده اند.
● شیرهای هایبری
استادیوم لندن كه نام آن برگرفته از محلی است كه در آن تاسیس شده، یكی از شناخته شده ترین ورزشگاه های دنیا بود. هایبری كه سال ۱۹۱۳ ساخته شد، به دلیل زمین كوچك خود پهنای آن ۶۷ متر است، تشویق های دیوانه كننده هواداران لندنی و از همه مهم تر به خاطر نام تیمی كه سال ها هایبری را به عنوان استادیوم اختصاصی خویش می شناخت و یكی از پرافتخار ترین باشگاه های جهان به شمار می رود به چنین شهرت كم نظیری دست یافت.
البته یكی دیگر از دلایل اهمیت هایبری به دلیل دیدار فراموش نشدنی بود كه ۱۴ نوامبر ۱۹۳۴ در آن انجام شد. روزی كه انگلیس پذیرای ایتالیای ویتوریو پوتزو قهرمان جهان بود. از آنجا كه امكان بازی كردن ایتالیا در استادیوم ویمبلی فراهم نشد دو تیم در هایبری مقابل یكدیگر صف آرایی كردند. انگلیسی ها در عرض ۱۲ دقیقه سه گل به قعر دروازه ایتالیا دوختند ولی به رغم جبران دو گل از سوی لاجوردی ها كه حتی تا مرز تساوی نیز پیش رفتند با كسب یك پیروزی تاریخی، افسانه «شیرهای هایبری» را رقم زدند.
● ویمبلی
انگلیس با وداع هایبری از جمع ورزشگاه های این كشور، یك استادیوم سمبل گونه خویش را پس از اینكه چند سال پیش «LO» را نیز از دست داد از دست رفته می بیند. ویمبلی كه در سال ۱۹۲۳ تاسیس و سال ۲۰۰۳ با خاك یكسان شد تا جای خود را به یك مركز جدید گران قیمت و مدرن تر ببخشد، با این تفاوت كه ویمبلی جدید هیچ نشانی از عظمت و ابهت ورزشگاه قبلی ندارد. به طوری كه بخشی از سقف ویمبلی كنونی نیز فرو ریخته و اتفاقاتی از این قبیل در آینده ای نزدیك نیز بعید به نظر نمی رسد.
● اسپانیا
در این سرزمین ویرانی «ساریا» استادیوم اختصاصی اسپانیول و محل انجام برخی از جذاب ترین دیدارهای جام جهانی ۱۹۸۲، در سال ۱۹۹۷ رخ داد.
اگر رئال مادرید به جلال و شكوه برنابئو كه از سال ۱۹۴۷ تاسیس شده می نازد، بارسا استادیوم كنونی خویش را سال ۱۹۵۷ تاسیس كرد.
كاتالان ها پیش از این در استادیوم «los cortes» بازی می كردند. با این وجود قدیمی ترین استادیوم حال حاضر اسپانیا كه در آن همچنان بازی های رسمی نیز برگزار می شود، استادیوم «San Mames» بیلبائو است كه در سال ۱۹۱۳ ساخته شد. ولی طبق اخبار شنیده شده، این ورزشگاه نیز به زودی محو خواهد شد. البته هنوز معلوم نیست كه كی و با كدام پول ولی قرار است به جای آن ورزشگاه san mames berria ساخته شود.
● هلند
استادیوم كوچك «دمیر» محل نمایش اقتدار آژاكس یوهان كرویف، به عبارتی دانشگاه فوتبال مدرن امروزی برای همگان، از سال ۱۹۹۶ دیگر وجود خارجی ندارد. تنها یك قطعه كوچك از خاك زمین آن باقی مانده كه هواداران دوآتشه آژاكس می توانند خاكستر خویش را پس از مرگشان در آن بریزند.
● ایتالیا
در سرزمینی كه همه جور استادیوم، مدرن و قدیمی كنار یكدیگر روییده اند بزرگ ترین و تاریخی ترین ورزشگاه آن مه آتزا میلان است كه در سال ۱۹۲۶ به دنبال یك داربی اینتر و میلان كه با پیروزی ۳۶ به نفع سیاه و آبی پوشان خاتمه یافت تاسیس شد. رقابت های جام جهانی ۹۰ ایتالیا بهانه ای شد تا ایتالیایی ها ورزشگاه های جدید و مدرنی را جایگزین قبلی ها كنند كه نمونه بارز آن استادیوم دل آلپی شهر تورین است كه برای برگزاری مسابقات جام جهانی ساخته شد ولی سال ها پذیرای دیدارهای خانگی یووه و تورینو بود. اگرچه دل آلپی هم برای همیشه به تاریخ پیوست.

دلارام عظیمی

منبع : روزنامه شرق