وحدت به عمل نیاز دارد

در ایام ولادت با سعادت پیامبر گرامی اسلام (ص ) و امام صادق علیه السلام تهران شاهد برگزاری بیست و دومین کنفرانس وحدت اسلامی بود. برگزاری گردهمائی هائی باهدف تحکیم وحدت امت اسلامی که سالهای متمادی است توسط نظام جمهوری اسلامی صورت می گیرد بدون تردید کاری شایسته است اما کافی نیست . در این زمینه دو نکته اساسی باید مورد ملاحظه و دقت قرار گیرند تا این گردهمائی ها به نتیجه مطلوب یا چیزی نزدیک به مطلوب برسند.
اول آنکه ترکیب افرادی که برای حضور در گردهمائی ها دعوت می شوند باید متنوع و همواره درحال تغییر باشد. اگر به فیلم ها و عکس های برجای مانده از گردهمائی های سالهای گذشته نگاهی بیندازید خواهید دید بسیاری از حاضران از اول تاکنون تغییر نکرده اند و رکورد دار حضور در این گردهمائی ها هستند. البته این تفاوت را می توان در چهره ها احساس کرد که همین افراد در سالهای اول با موهای سیاه و قیافه های جوان در این اجلاس ها حضور می یافتند ولی اکنون موهایشان سفید و چهره هایشان سالخورده شده است .
اگر تعارف را کنار بگذاریم و با توجه به ضرورت تکیه بر بهره هائی که می توان از چنین گردهمائی هائی برد با این موضوع مواجه شویم باید به این واقعیت اعتراف نمائیم که شرکت کنندگان فقط درصورتی که حرف های تازه ای داشته باشند حضورشان مغتنم است و با اهداف گردهمائی تطابق دارد اما تکیه کردن بر عناوین و مسئولیت ها و سایر اموری که با محتوا ارتباطی ندارند اهداف مورد نظر این قبیل گردهمائی ها را تامین نمی کنند. دست اندرکاران باید جرات و جسارت به خرج بدهند و افراد جوان و جدیدی را که صاحب حرف های تازه هستند دعوت کنند و گردهمائی را متنوع نمایند و به غنای هرچه بیشتر محتوای آن کمک کنند. قطعا این سخن به معنای بی بهره شدن از سالخوردگانی که حرف های نو و تحلیل ها و پیشنهادهای مفید دارند نیست .
نکته دوم به عملی شدن آنچه در این گردهمائی ها مطرح می شود مربوط است . آیا از میزان تاثیر آنچه گفته و نوشته می شود ارزیابی دقیقی وجود دارد آیا این گردهمائی ها به همان اندازه که از صرف وقت بودجه امکانات و سایر اموری که مستلزم برگزاری آنها می باشند می توان انتظار داشت بازده و کارائی دارند آیا جائی وجود دارد که برای به دست آوردن پاسخ این سئوال ها اقداماتی مبتنی بر شیوه های علمی بعمل آورده باشد و اطلاعات دقیقی در این زمینه داشته باشد
مهمتر آنکه جریان ها افراد و حتی قدرت هائی برای خنثی کردن تلاش هائی که برای وحدت امت اسلامی صورت می گیرد دست اندرکار هستند که بودجه ها و امکانات زیادی در اختیار دارند و با پیگیری های شدید مشغول کارشکنی و مانع تراشی می باشند. برای مقابله با این جریان های خطرناک فقط یک راه وجود دارد و آن اینست که ما حرف های تازه ای برای وحدت داشته باشیم و تلاش های قابل قبولی برای عملی ساختن این حرف ها بعمل آوریم .
روح اسلام روح وحدت است و پیشوایان دینی برای عملی ساختن وحدت علاوه بر توصیه ها و تاکیدهای مکرر فداکاری ها و از خودگذشتگی های زیادی نیز کرده اند. به عبارت روشن تر آنها برای تحقق وحدت امت اسلامی که آرمان بزرگ دینی ما مسلمانهاست از عالم الفاظ عبور کرده و آنچه را که می اندیشیدند و می گفتند عملی کردند.
امروز امت اسلامی با پیچیده ترین شگردهای دشمنان برای ضربه زدن به وحدت و برای ریشه کن کردن اسلام مواجه است . بیداری امت اسلامی که از یک قرن قبل شروع شد و با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی به اوج رسید منافع دو دسته را به خطر انداخته است ; یکی قدرت های شیطانی سلطه گر و استعماری و دیگری مرتجعان و دین به دنیافروشانی که منافع خود را در خمودگی و خواب آلودگی مسلمانان جستجو می کنند. این دو همانند دو لبه یک قیچی برای قطع کردن رگ های خون رسان به پیکر امت اسلامی با همدیگر همکاری می کنند. هر چند از نظر ماهیت تفاوت هائی میان این دو وجود دارد اما به خاطر منافع مشترکی که دنبال می کنند هر دو باوحدت امت اسلامی مشکل اساسی دارند و از هیچ تلاشی برای جلوگیری از تحقق وحدت دریغ نمی نمایند.
با توجه به این واقعیت هاست که دست اندرکاران نهادها و مجامعی که به نحوی مسئولیت تقریب و تلاش برای تحقق وحدت امت اسلامی را برعهده دارند باید به مسئولیت خطیر خود توجه بیشتری نمایند و برای آنکه بتوانند از محدوده حرف عبور نمایند و آنچه را که می اندیشند و می گویند عملی سازند برنامه های اجرائی روشنی داشته باشند. توجه دادن به این نکات بهیچوجه به معنای نادیده گرفتن زحمات و خدمات دست اندرکاران گردهمائی های وحدت نیست بلکه ضمن ارج نهادن به این تلاش ها تاکیدی است بر ضرورت جهت دارتر کردن این خدمات و حمایت از کسانی که این تلاش های مفید را بعمل می آورند.

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی