تیم ملی در جستجوی زمان از دست رفته....

بار دیگر ترافیکی از نامهای بزرگ،ادوکات،پیتر رید ،تیم وربیک ،وینفرد شفر و ....... و بار دیگر حدیث مکرر و تلخ فوتبال ما.خواب طولانی و به فراموشی سپرده شدن فوتبال ملی تا هنگامی که تلنگری و نزدیک شدن تورنمنتی ما را به خود آورد. به یاد بیاورید وقفه های طولانی بعد از شکستهایی نظیر قطر مقدماتی ۱۹۹۸ ،شکست از ایر لند مقدماتی ۲۰۰۲ ، و این بار بعد از حذف تلخ از جام ملتهای آسیا .حال معرفی ۵۰ نام به فیفا و بازیهای مقدماتی جام جهانی ما را به خود آورده است.
به یکباره همه به تکاپو افتاده اند و هر روز نامی بزرگ برای مربیگری تیم ملی بر سر زبانهاست.رئیس کمیته مذاکرات را تایید می کند یکی دیگر از اعضای کمیته تکذیب، یک مربی که نامش اصلا مطرح نبوده است کار را تمام شده می داند و آن یکی که بیشترین بخت را به او می دهند کلا اظهار بی اطلاعی می نماید.
اما سوال مهم این است که چرا کمیته انتقالی بعد از این همه فرصت سوزی و تنها چند روز مانده به انتخابات فدراسیون و تعیین سکاندار آتی فوتبال کشور قصد انتخاب مربی دارند.حتی اگر این انتخاب با هماهنگی کامل با رئیس آتی فدراسیون فوتبال(که از همین حالا مشخص است )صورت گرفته باشد،در آینده تاز هم می تواند مشکل ساز باشد و در صورت عدم نتیجه گیری راه را برای فراراز پاسخگویی باز خواهد گذاشت و اگر بدون هماهنگی با رئیس آتی که دیگر عواقب آن بر همگان روشن است.اما نگارنده در ارتباط با انتخاب سر مربی فوتبال ملی پیشنهاد های ذیل را ارایه می دهد.
۱) بهتر است دوره های کاری هر فدراسیون و به تبع آن مربی منتخب آن فدراسیون ۴ ساله و از اتمام جام جهانی تا جام جهانی دیگر باشد.طوریکه تیمی خاص بعد از به دست گرفتن سکان فدراسیون تیم کاری و مربی خود را بر گزیند و کار را تا انتها دنبال کنند و هر گونه تغییر اساسی بعد از دوره ۴ ساله صورت گیرد مگر در شرایط خاص.به خاطر داشته باشیم یکی از شروط موفقیت ثبات است.به یاد بیاوریم که در فوتبال آلمان تا زمان مربیگری بکن بایرتغییر مربیان بعد از دوره های طولانی صورت می گرفت و شاید یکی از علل افت آنها تغییرات پی در پی تعد از قیصر بود.
۲) در انتخاب سر مربی تاکید صرف بر نامدار بودن کافی نیست.خوب است به یاد بیاوریم مربیانی نظیر نپوم نیا چی،برونو متسو ،وینفرد شفرو ...... از ابتدا در کلاس یک جهانی نبوده اند بلکه به واسطه موفقیت با تیمهای نه چندان مطرح آفریقایی و آسیایی شهرت جهانی یافتند.اگر بتوانیم مربیانی از این دست که با فوتبال روز آشنایی کامل دارند و می خواهند خود را به فوتبال دنیا ثابت کنند را به استخدام بیاوریم نه تنها از نظر مالی به نفع فوتبال است بلکه آنها انگیزه های کافی برای موفقیت دارند.در ثانی تجربه نشان داده است مربیان کلاس یک دنیا توان کار در ساختار نیمه حرفه ای فوتبال ما را ندارند و اگر صبر کافی و توان مقابله با مشکلات خاص فوتبال ما را نداشته باشند در نیمه راه عطای کار را به لقایش بخشیده اند.آری هان و ورنر لورانت نمونه های بارزی از این دست هستند.
۳) در این انتخاب ضروری است یکبار از کار شناسانی که تا فوتبال روز دنیا آشنایی کامل دارند دعوت به عمل آید و این نکته مورد برسی قرار گیرد که کدامیک از سبکهای روز فوتبال با فوتبال ما همخوانی بیشتری دارد و می تواند تاثیر مثبتی بر فوتبال ما بگذارد. فوتبال پر حوصله و صد در صد تاکتیکی آلمان یا سریع و بدون اضافه کاری و در گیرانه انگلیس.فوتبال مبتنی بر دفاع تیمی و همان کاتاناچیو معروف ایتالیا و یا فوتبال مبتنی بر خلاقیتهای فردی و تکنیکی برزیل و ......و اگر در این باب خرد جمعی به نتیجه رسید باشگاههایی که تمایل به استخدام مربی خارجی دارند از همین الگو پیروی نمایند تا از این رهگذر بیشترین سود عاید فوتبال ما گردد.

علی حسینی

منبع : پارس فوتبال