رمضان; قطعه ای از بهشت در جهنم سوزان دنیا

ماه رمضان در هر سال، قطعه ای از بهشت است که خدا در جهنم سوزان دنیای مادی ما، آن را وارد می کند و به ما فرصت می دهد که خودمان را بر سر این سفره الهی در این ماه، وارد بهشت کنیم. بعضی همان سی روز را وارد بهشت می شوند. بعضی به برکت آن سی روز، همه سال را و بعضی همه عمر را. بعضی هم از کنار آن، غافل عبور می کنند که مایه تاسف و خسران است. حالا برای خودشان که هیچ، هرکس که ببیند این موجود انسانی، با این همه استعداد و توانایی عروج و تکامل، از چنین سفره با عظمتی استفاده نکند، حق دارد که متاسف شود. این، ماه رمضان است. ماه ضیافت ا... است. ماه لیله القدر است.از بزرگ ترین اهداف روزه ماه رمضان، یا شاید بشود به یک معنا گفت: تمام الهدف، تقواست و این دست ماست.
مردم باید هر کدام خودشان، و اگر بتوانند دیگران را اصلاح کنند. این، مخصوص معممین نیست. لکن علما، روحانیون، خطبا و وعاظ آمادگی دارند. خدای متعال به آنها این بیان، این امکان، این ذهن، این موقعیت اجتماعی و این لباس را داده; و ما باید از آن استفاده کنیم. از جمله چیزهایی که در این ماه رمضان عادی است، این عبارت صریح خدای متعال است که «لیله القدر خیر من الف شهر، تنزل الملئکه و الروح فیها باذن ربهم من کل امر، سلام هی حتی مطلع الفجر.» یک شب تا صبح، مظهر سلام الهی است. همان «سلام قولا من رب رحیم» که مخصوص مومنین است. مخصوص اهل بهشت است. مخصوص بندگان خالص خداست. این، در اختیار ماست که استفاده کنیم. این، آن کلمه ای است که من می خواهم در باب ماه رمضان عرض کنم. این، کلید اصلاح همه امور است; و از این جا شروع می شود. کما اینکه اصل انقلاب از این جا شروع شد: از مسجد و دین.

منبع : روزنامه ابتکار