بررسی میزان بهبود Carhart Notch پس از جراحی استخوان رکابی در مبتلایان به اتواسکلروز

● هدف:
.(CN) Carhart Notch یکی از معیارهای اصلی تشخیصی ادیومتریک اتواسکلروز است. این یک الگوی غیر طبیعی تمپانومتری ناشی از فیکساسیون استخوان رکابی و لذا بی تحرکی نسبی پری لنف می باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تغییرات این پدیده در اعمال جراحی اتواسکلروز انجام شده است.
● روش ها:
یکصد و سی بیمار و یکصد و چهل و شش گوش مبتلا به اتواسکلروز در این طرح بررسی شدند. بیماران دو هفته قبل و شش ماه پس از عمل جراحی (اعم از استاپد کتومی و استاپدوتومی) تحت ادیومتری قرار گرفتند و متوسط افت انتقال استخوانی در فرکانس های ۵۰۰و۱۰۰۰و ۲۰۰۰ و ۴۰۰۰ هرتز (با خط مبنای ۸۰۰HZ) بعنوان میزان عددی کارها رت ناچ محاسبه گردید. این میزان عددی قبل و بعد از عمل مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.
● نتایج:
میانگین بهبود کارهارت ناچ در فرکانسهای ۵۰۰،۱۰۰۰،۲۰۰۰،۴۰۰۰، هر تز در استاپد کتومی به ترتیب ۳،۵.۵،۱۰.۴و۳ دسی بل و در استاپدتومی ۴،۵.۸،۹.۶و۴.۲دسی بل بدست آمد. میانگین بهبود CN بطور کلی در هر فرکانس ذکر شده در بالا به ترتیب ۳.۸،۵.۷،۹.۶و۴.۲دسی بل و در کل بیماران ۵.۷ دسی بل است.
● نتیجه گیری:
در مطالعه حاضر مشخص شد کارهارت ناچ پس از عمل جراحی اعم از استاپدکتومی یا استاپدوتومی در فرکانس های ۵۰۰،۱۰۰۰،۲۰۰۰،۴۰۰۰ هرتز بطور معنی داری بهبود می یابد. این بهبود بیشتر در فرکانس ۲۰۰۰ به میزان ۹.۸ و کمترین بهبود در فرکانس ۵۰۰ به میزان ۳.۸ بود. همچنین میان نوع عمل و میزان بهبود در شنوایی از راه استخوان Bone Conduction (B.C) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

منوچهر امیری دوان
سیدمهدی سنبلستان
حمیدرضا حسنانی
سیدحمیدرضا ابطحی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی