نقص بالا بردن یک چشم: گزارشی از بیماران جراحی شده طی ۱۰ سال در بیمارستان لبافی نژاد

● هدف:
تعیین علایم بالینی و نتایج جراحی در بیماران مبتلا به فلج ماهیچه های بالا برنده چشم که در فاصله سال های ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۳ به کلینیک استرابیسم بیمارستان لبافی نژاد مراجعه نموده بودند و تحت جراحی قرار گرفتند.
● روش پژوهش:
این مطالعه با بررسی پرونده بیماران مبتلا به استرابیسم که طی سال های مزبور تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند؛ انجام پذیرفت. براساس معاینه بالینی و نتایج حاصل از آزمون های کشش چشم (FDT)، تولید نیروی ماهیچه ای (FGT) و رفلکس بلز، ۲۰ بیماری که با تشخیص فلج ماهیچه های بالا برنده چشم تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند؛ در سه گروه فلج اولیه بالا برنده ها (۹ بیمار)، فلج اولیه فوق هسته ای با محدودیت ثانویه ماهیچه راست تحتانی (۴ بیمار)، و محدودیت خالص ماهیچه راست تحتانی (۷ بیمار) دسته بندی شدند. بیماران گروه اول تحت عمل جراحی نپ (Knapp)، گروه دوم تحت عمل جراحی نپ همراه با تضعیف ماهیچه راست تحتانی و گروه سوم تحت عمل جراحی تقویت و تضعیف عمودی یا تضعیف ماهیچه راست تحتانی به تنهایی قرار گرفتند. معیار موفقیت در عمل در یک بیمار برای انحراف، انحراف عمودی یا افقی ۵ پریزم دیوپتر (PD) یا کمتر بعد از کلیه اعمال جراحی استرابیسم و برای محدود یت حرکتی، بهبود ۲۵ درصد یا بیش تر در محدودیت حرکتی تعریف گردید.
● یافته ها:
بیماران شامل ۱۰ مرد و ۱۰ زن با میانگین سنی ۱۲.۶ سال (۳۲- ۱.۵ سال) بودند. میانگین انحراف عمودی قبل و بعد از عمل بیماران، به ترتیب ۳۲±۸ PD و (P<۰.۰۰۰۱) ۳.۸±۸ PD و متوسط محدودیت حرکتی به سمت بالا قبل و بعد از عمل در بیماران، به ترتیب ۳.۵-±۰.۷- و (P<۰.۰۰۰۱) ۲.۳-±۱.۲- و میانگین زمان پی گیری ۲۰± ۲۲ ماه بوده است. میزان موفقیت در رفع انحراف بعد از انجام کلیه مراحل جراحی، ۷۷ درصد و در بهبود محدودیت حرکتی ۸۰ درصد بود.
● نتیجه گیری:
برای انجام جراحی در بیماران مبتلا به فلج ماهیچه های بالا برنده چشم باید بر اساس علت زیربنایی بیماری در هر مورد تصمیم گیری شود. انجام آزمون های FDT و FGT و ارزیابی رفلکس بلز می تواند در تعیین علت زیربنایی بیماری و تصمیم گیری صحیح در باره عمل جراحی مناسب، در هر مورد کمک کننده باشد.

عباس باقری
رامین صاحب قلم
محمد ابریشمی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی