نگاهی به فوتبال آلمان همزمان با بازی آلمان - ایران

بخش اول

استقبال ایرانی ها و آلمانی ها از این بازی در تاریخ فوتبال ما لااقل بی نظیر بوده است. امروز در ورزشگاه آزادی ، تیم ملی آلمان با تمام بازیكنان اصلی خود و برای انجام یك بازی جدی و مهم در مقابل تیم ملی فوتبال ایران قرار می گیرد. تیم ملی ایران چهار روز بعد از این بازی در یك بازی سرنوشت ساز باید در دوحه قطر با تیم ملی این كشور روبه رو شود. هر نتیجه ای كه از بازی با آلمان بدست آوریم، از نظر بافت تیمی و پیدا كردن اسكلت واقعی و یاران ثابت برای ما بسیار ارزشمند خواهد بود. برای تمام تیم های جهان در شرایط امروزی دیگر چهره هیچ تیمی پوشیده و پنهان نیست، هم ما قطرراخوب می شناسیم و هم قطر فوتبال ما را از ریشه می شناسد. بازی امروز با آلمان در واقع تسویه آخری تیم ملی و بدست آوردن اسكلت اصلی است. باید بازی آلمان و ایران را دید. در صفحه ۱۳ امروز فوتبال آلمان را از ریشه مورد ارزیابی و معرفی قرار داده ایم كه خواندنی است.مردانی كه دیرك دروازه ها را روی دوششان حمل می كردند، واقعاً وجود داشته اند! اثبات این موضوع قبل از صحبت در مورد فوتبال آلمان و تولد پرزحمت و مشكل آن، ضروری به نظر می رسد. چون امروز از نظر نسل جوان، كار آنها مسخره است، مردانی از دوران فوتبال پارینه سنگی.البته خنده خودپسندانه جوانان هم قابل درك است. با توجه به میلیونها مؤسسه مدرن فوتبالی، ماجراهای سالهای تشكیل فوتبال به عنوان یك افسانه به نظر می آید. فوتبال هم به مانند اتومبیل و هواپیما به سرعت زمان را درنوردید. یك شاعر با نگاه تیزبین خود این موضوع را پیش بینی كرده است. یوزف روت در سال ۱۹۲۹ در یكی از آثار ناتمام خود به نام پیشگوی خاموش، آینده ای را پیش بینی كرد كه علائم آن هواپیما و فوتبال به جای داس و چكش بودند.پیش بینی های روت واقعاً درست از آب درآمد، چون در سال ۱۹۲۹ در آلمان ۷۹۵۹ باشگاه فوتبال با مجموع ۹۸۶۰۴۶ عضو وجود داشت كه اكثر این اعضا را كارگران و كارمندان بانك تشكیل می دادند.ویروس فوتبال كه از جزیره بریتانیا به طرف آلمان حركت كرده بود، در چهل سال اخیر قرن گذشته، در مدارس پراكنده شد. ورزش كردن، ویژه طبقه ممتاز جامعه بود و مردم از ورزش هر چیزی را استنباط می كردند، الا فوتبال را كه انجام آن تقریباً در همه جا قدغن بود. نیاز به شخصی بسیار روشنفكر و پیشرو بود تا این ورزش خاص را به عموم مردم عرضه كند. این شخص در دبیرستان مارتینو كاترنیئوم برانشوایگ پیدا شد، یك پروفسور كه نامش كنراد كوخ بود. وی در سال ۱۸۷۴ باشگاه فوتبال دانش آموزان را تأسیس كرد و این اولین باشگاه فوتبال در سرزمین آلمان بود. این پروفسور قوانین فوتبال انگلیس را به آلمانی ترجمه كرد و نام آن را گذاشت، «قوانینی در مورد بازی فوتبال» و از این رهگذر پدر تمام داوران آلمانی نیز شد. وی حتی قوانینی را خود به قوانین قبلی اضافه كرد.تعداد بازیكنان فوتبال از آن زمان افزایش یافت، اما مقاومت و مخالفت با این ورزش كاهش نیافت. علت این امر را تاریخ نویسان با شرمندگی نوشته اند. در اصل فوتبالیست ها با ناسزا مواجه می شدند، چون آنها غیرآلمانی كار می كردند و همان كاری را می كردند كه انگلیسی ها اختراع كرده بودند.در آغاز دهه ۸۰ در شمال آلمان اولین باشگاههای مهم و برجسته تشكیل شدند. باشگاه فوتبال برمن و باشگاه ورزشی هامبورگ در سال ،۱۸۸۰ اف. فا هانوفر در سال ۱۸۸۱ و باشگاه كریكت برلین در سال ،۱۸۸۳ در این باشگاه در اصل انگلیسی های مقیم برلین بازی می كردند. برلین مركز بازی فوتبال بود. حتی در سال ۱۸۹۰ اتحادیه بازیكنان فوتبال آلمان در این شهر تأسیس شد. تنها فروشگاه ورزشی آلمان هم در برلین بود.در سال ۱۸۹۳ گئورگ دملو برلینی خواستار تأسیس اتحادیه سراسری فوتبال آلمان شد، ولی تنها عده كمی از آن استقبال كردند و تلاش بعدی وی هم موفقیتی به همراه نداشت، زیرا باشگاهها متحد نبودند و در مورد ریاست در این اتحادیه اتفاق نظر نداشتند. در سال ۱۸۹۳ «اتحادیه فوتبال جنوب آلمان» تشكیل شد و خیلی زود این اتحادیه با برلینی ها متحد شد، اما از آنجایی كه برلینی ها تقاضا داشتند كه در اساسنامه ثبت شود كه برلین «همیشه» محل تشكیل اتحادیه های جدید باشد، آنها هم پا را پس كشیدند.اولین رئیس اتحادیه فوتبال جنوب آلمان، یك روحانی انگلیسی به نام آرچیبالد اس.وایت بود كه در بادن بادن زندگی می كرد.در كارلسروهه والتر بنزه مان «كارلسروهر كیكرز» را بنا نهاد و چون اولین تیم فوتبال وطنی بود فوتبالیست های این تیم به مسابقاتی در بلژیك، فرانسه، مجارستان، سوئیس، هلند و انگلیس اعزام شدند. این تیم در اغلب این مسابقات پیروز شد و به زودی نام خود را در «قهرمان تازه » نهاد. در خواست بنزه مان برای اینكه كه تمام باشگاههای قاره با یكدیگر مسابقه بدهند، باعث شد كه وی را پدر بیشتر مسابقات بین المللی بنامند، زیرا در آن زمان كاری كه وی سعی داشت انجام دهد، چیزی غیر از جام اروپایی فعلی نبود.بنزه مان تیم های منتخب را به انگلیس برد و اولین فوتبالیست های آلمانی را به پاریس برد و در سال ۱۸۹۹ اولین تیم انگلیسی را برای بازی به برلین، پراگ و كارلسروهه برد. آن موقع وی ۲۶ ساله بود. در سال ۱۹۰۶ به انگلیس رفت و در سال ۱۹۲۰ به آلمان برگشت و پس از رسیدن به ارثیه ای قابل توجه، مجله فوتبال «كیكر» را منتشر كرد و بدین ترتیب وسیله ای برای نفوذ در جریانات فوتبال به دست آورد. او آن زمان از كیكر به عنوان صدای اروپا استفاده می كرد. در سال ۱۹۳۴ به تبعیدگاه سوئیس پناه برد و در همانجا كه متولد شده بود درگذشت. وی هنگام مرگ، بیست فرانك در جیبش داشت.او توانش را در فوتبال،در «كیكر» و در این ایده به كار گرفت كه یك بازی مرزها را در نوردد، پیش داوری ها را بشكند و تا جای ممكن بتواند مردم را تغییر دهد. تیم منتخب بنزه مان در ۲۳ نوامبر سال ۱۸۹۹ در برلین ۱۳ بر ۲ از انگلیس شكست خورد، یك روز بعد تیم نتیجه بهتری گرفت و ۱۰ بر ۲ باخت و در ۲۸ نوامبر در كارلسروهه به نتیجه ۷ بر صفر دست یافت. دو سال بعد دوازده مرد برای دیدار متقابل پا به جزیره گذاشتند. در مقابل تیمی منتخب از آماتورها ۱۲ بر صفر و در مقابل تیم حرفه ای ها ۱۰ صفر شكست خوردند.این پنج دیدار بسیار قدیمی در هیچ كدام از آمارهای فدراسیون فوتبال آلمان دیده نمی شود، چون در سال ۱۸۹۹ فدراسیون فوتبال آلمان هنوز تاسیس نشده بود. البته در بدور تأسیس نیز همه موضوعات فوتبالی در این فدراسیون ثبت نمی شد.در ۳۰ جولای سال ۱۸۹۹ كارشناسان و دست اندركاران در یك جشنواره ورزشی در لایپزیگ در مورد «موضوع داغ» فوتبال صحبت كردند. پروفسور دكتر لندنفلد در نظر داشت كه برای اتحاد بین بازیكنان فوتبال كاری انجام شود. لایپزیگی ها مأموریت یافتند كه روز عمومی فوتبال آلمان را تدارك ببینند.چند اتحادیه فوتبال وجود داشت و در اصل همه فكر می كردند كه اتحاد بین آنها انجام شده است اما هیچ كس نمی خواست شروع به این كار كند، همه از از دست دادن احتمالی استقلالشان می ترسیدند، همین ترس را نمایندگان۸۶ باشگاه با خود در ۲۸ ژانویه به لایپزیگ بردند. ساعت ۳۰/۸ قرار بود مجمع آغاز به كار كند اما تا ساعت ۴۰/۱۰ همه در مورد مفهوم این گردهمایی بحث می كردند. پس از دو ساعت بحث و جدل بی نتیجه چهار نفر از شركت كنندگان برای تأسیس فدراسیون فوتبال آلمان تقاضانامه ای نوشتند. این اقدامی زیركانه و به منزله اولتیماتومی به ۸۶ نماینده حاضر بود؛ یا همه چیز و یا هیچ چیز. در آن موقعیت تنها ۲۲ نفر به هیچ چیز رأی دادند.دكتر براندایس پیشنهاد كرد كه نام اتحادیه جدید را فدراسیون همگانی فوتبال آلمان بنامند، اما والتر بنزه مان نام «فدراسیون فوتبال آلمان» را پیشنهاد كرد كه با رأی اكثریت حضار به تصویب رسید. فدراسیون فوتبال آلمان (DFB) از همان ابتدای تشكیل شروع به رشد كرد به طوری كه می توان تاریخ فوتبال آلمان را با ارقام زیر دید:
۱۹۰۴: ۱۹۴ باشگاه و ۹۳۱۷ عضو
۱۹۱۰: ۱۰۵۳ باشگاه و ۸۲۳۲۶ عضو
۱۹۱۴: ۲۲۳۳ باشگاه و ۱۸۹۴۹۴ عضو
۱۹۲۰: ۳۰۸۷ باشگاه و ۴۶۷۹۶۲ عضو
۱۹۳۰: ۷۹۵۹ باشگاه و ۹۸۶۰۴۶ عضو
۱۹۵۰: ۱۳۰۱۴ باشگاه و ۱۳۰۶۷۵۶ عضو
۱۹۷۰: ۱۶۴۵۳ باشگاه و ۲۷۹۴۳۰۶ عضو
۱۹۸۰: ۱۸۴۳۵ باشگاه و ۴۲۳۶۰۷۲ عضو
تازه در سال ۱۹۰۳ بود كه اولین مسابقات قهرمانی آلمان انجام شد. در آن دوره آخرین بازی بین تیم های لایپزیگ و پراگ انجام شد كه به پیروزی ۷ بر ۲ لایپزیك انجامید. این بازی بیش از ۵۰۰ تماشاگر داشت. از آن پس اولین تیم های بزرگ سر برآوردند. لایپزیگ، برتیانیا برلین، كارلسروهه اف.فا، یونیون برلین، ویكتوریا برلین، دویسبورگ، هولشتاین كیل.اولین بازی ملی آلمان نیز در ۵ آوریل ۱۹۰۸ در بازی در برابر سوئیس بود كه با نتیجه ۵ بر ۳ به نفع سوئیس خاتمه یافت در سال ۱۹۲۰ ممنوعیت بازی فوتبال در مدارس لغو شد.