حسادت

کارگردان: بری لوینس. فیلم‌نامه: استیو آدامز. بازیگران: بن‌استیلر، جک بلاک، راشل وایز، امی پوهلر، کریستوفر واکن، مدت: ۹۹ دقیقه.
حسادت فیلمی کمدی است دربارهٔ محصولات نظافت سگ‌ها! اما پیش از آنکه از خواندن دست بکشید باید بگویم این فیلم به دیدن‌اش می‌ارزد و حتی می‌توان دیگران را هم به تماشای آن تشویق کرد. تیم (استیلر) و نیک (بلاک) دوستانی صمیمی‌اند. آنها همسایه و همکار هم هستند. به‌رغم خیالبافی‌های مدام نیک و تصوراتش دربارهٔ اختراعات احمقانه، رابطهٔ دوستانه‌ای دارند. اما وقتی فکر بکر اختراع اسپری تمیز کردن سگ‌ها به سر نیک می‌زند، رابطهٔ آنها رو به سردی می‌گذارد. با این همه اختراع اسپری مورد استقبال قرار می‌گیرد و نیک به مردی بسیار ثروتمند تبدیل می‌شود. وی پس از پولدار شدن خانه‌اش را عوض می‌کند و به یک قصر تغییر مکان می‌دهد و دوستی‌شان ادامه پیدا می‌کند. اما همین باعث حسادت تیم می‌شود و دبی (وایز) همسرش با سرزنش کردن‌های دائمی‌اش کمکی به حل ماجرا نمی‌کند و رابطه‌شان زمانی بدتر می‌شود که نیک اتفاقی اسب کوچک نیک را می‌کشد و اینجاست که یک‌سری کارهای ناشیانه مخفی‌کاری آغاز می‌شود.
حسادت برخلاف فیلم‌های موفق هالیوودی از دخالت‌های مدیران تولید در امان بوده ولی اتفاقاً از دخالت‌های کم آنهاست که لطمه دیده. آزاد گذاشتن تقریباً کامل گروه سازندهٔ فیلم، مثل این است که اجازه بدهیم دیوانه‌ها از دیوانه‌خانه فرار کنند. گرچه ماجراهای فیلم چندان به هم جفت نیستند، اما محصول نهائی از معیار تولیدات معمول سینمای هالیوود به دور است. در حقیقت این فیلم مبتکرانه و نامتعارف است. به‌نحو زیبائی کارگردانی شده و سبک خاص خودش را دارد و با این همه فاقد شوخی‌هائی است که برای یک فیلم کمدی الزامی است.
بازی بلاک فوق‌العاده است و ثابت می‌کند که استعدادی بیشتر از بازی‌اش در فیلم برادران فارلی دارند؛ حتی استیلر هم پا را از مرز بازی‌های رایج‌اش فراتر می‌گذارد. اما بهترین بازی از آن کریستوفر واکن است که در نقش آدمی آس و پاس به تیم کمک می‌کند تا از شر جسد اسب رهایش کند. بازی او به واقع از بقیه جذاب‌تر است. حسادت به خاطر جسارت در دیدگاه‌اش ارزش دیدن را دارد، گرچه مطلب را در مورد اجراء بهتر موضوع ادا نکرده است.

منبع : مجله دنیای تصویر