ناکارآمدی نظام بین الملل در فاجعه غزه

بی تردید بمباران همه جانبه و جنگِ گسترده ی ارتش اسرائیل علیه مردم فلسطین در نوار غزه، از شدیدترین و سنگین ترین تهاجمات رژیم صهیونیستی، در خلال ۶۰ سال اشغال سرزمین مردم فلسطین و ۳۸ سال حضور نظامی در نوار غزه است.
این تهاجم بزرگ که از روز ۷ دی ماه و در اوایل زمستان امسال آغاز گردیده، طی بیش از دو هفته بمباران بی وقفه و انجام یک جنگ زمینی گسترده، یکی از بزرگترین فاجعه های انسانی تاریخ بشر را در سرزمین های فلسطینی رقم زده است.
اسرائیل در طی ۶۰ سال گذشته بارها و بارها به مردم فلسطین در نقاط مختلف این سرزمین حمله نظامی کرده و مصیبت های بسیاری را در ابعاد گوناگون، به بار آورده و قتل عام های زیادی را انجام داده است. کشتار مردم بی پناه در صبرا، شتیلا، قانا و دیر یاسین هیچگاه از خاطره بشری پاک نخواهد شد. ولی این بار اسرائیل به صورت آشکاری خباثت و بد ذاتی خود را بیشتر به جهانیان نشان داده است؛ در تهاجمات شبانه روزی این رژیم به نوار غزه، بسیاری از همه اعضای خانواده ها را به طور کامل از بین برده و زنان و کودکان زیادی را با آتش تانک ها، بمباران هواپیماها و نیز با پرتاب راکت های بالگردهای جنگی به خاک و خون کشیده و صدها نفر از آنها را به شهادت رسانده است. فقط در ظرف ۱۶ روز گذشته، حدود ۸۲۰ نفر را در گستره ی ۳۵۰ کیلومتری نوار غزه به شهادت رسانده و حدود ۳۵۰۰ نفر را نیز مجروح کرده است که نیمی از آنها زنان و کودکان تشکیل می دهند. تهاجمات اخیر صهیونیست ها باعث برانگیخته شدن عواطف و احساسات تمام جوامع بشری گردیده و قلب هر انسان آزاده ای را آزرده است. مردم در اکثر کشورهای جهان، اعتراضات خود را با تظاهرات گسترده علیه رژیم اسرائیل و همدردی با مردم فلسطین به نمایش گذاشته اند. ظلم آشکار و جنایات بی شماری که بر فلسطینیان محاصره شده در این ایام می رود، خشم و اندوه همه ی انسان هایی را که دارای حداقل عاطفه ی بشری بودند، به اوج رسانیده است. ولی با این حال از واکنش مناسب جامعه ی بین المللی و نظام حاکم بر ملت های جهان، در برابر این فاجعه ی انسانی و ظلم فاحش، خبری نیست. گرچه قطعنامه ضعیفی که بیشتر به نفع رژیم صهیونیستی است از سوی شورای امنیت سازمان ملل صادر گردیده ولی همچنان رژیم صهیونیستی از پذیرش آن خودداری نموده و به کشتار بی وقفه ی مردم فلسطین ادامه می دهد.
همه ی ملت ها، احساس می نمایند که شورای امنیت سازمان ملل، به عنوان ابزاری در کمک به صهیونیست ها عمل می کند. امریکا و صاحبان حق وتو در شورای امنیت، منتظر آن بودند تا اسرائیل اعلام نماید که عملیات جنگی وی در نوار غزه به اهداف خود رسیده تا آنها برای تثبیت دستاوردهای نظامی صهیونیست ها با بیانیه یا قطعنامه ای هماهنگ با خواسته های اسرائیل، به عنوان بازوی سیاسی قدرت صهیونیست ها عمل نمایند و یا اگر احساس کردند که ارتش صهیونیستی از طریق عملیات نظامی، نمی تواند به اهداف مورد نظر خود برسد و مقاومت مردم و رزمندگان فلسطینی، همچنان ادامه دارد، برای جلوگیری از سرافکندگی رژیم اسرائیل دست به کار شده و خواستار آتش بس شوند.
بنابراین جنگ در نوار غزه بیش از هر چیز چهره ظالمانه ی نظام بین المللی را مشخص می سازد و آشکار می نماید که تا این نظام غیرعادلانه تغییر نکند، فریادهای گسترده و روزانه ی مردم جهان در حمایت از مظلومین فلسطین، راه به جایی نخواهد برد. مردم جهان در کشورهای خود باید به فکر ایجاد دولت های مستقلی باشند که خواسته های آنها را به کرسی بنشاند، نه همچون رژیم هایی مانند مصر و عربستان که در مقابل فاجعه ی کشتار مردم فلسطین، سکوت نموده و نشان دهند که آنها از قبل با فاجعه آفرینی صهیونیست ها با اهداف اسرائیل هماهنگ بوده اند.
حال باید پرسید ریشه ی این بحران پایدار در خاورمیانه چیست که هرازچندگاهی خود را در شکل یک جنگ تمام عیار نشان می دهد؟ یک روز جنگ سی و سه روزه را می آفریند و روز دیگر باعث کشتار مردم فلسطینی در نوار غزه می شود. واقعیت این است که سیاست آمریکا و اروپا در تشکیل "دولت یهود" در سرزمین فلسطینی ها، ریشه و اساس بحران پایدار خاورمیانه است. آنها سرزمین فلسطینی ها را در اختیار صهیونیست ها قرار داده و یهودیان را از سراسر عالم به اسرائیل منتقل کرده و در عوض از بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین های خود جلوگیری می کنند. در وضعیت کنونی، "فلسطینی ها نه بر سرزمین خود حاکم اند" و "نه اختیار سرنوشت خویش را دارند"، حتی این اسرائیل و آمریکا هستند که همیشه تلاش دارند تا مسئولین تشکیلات خودگردان فلسطین از کسانی انتخاب شوند که با آنها و منافع صهیونیست ها همسو هستند. بنابراین تا زمانی که چنین شرایطی وجود دارد یک نوع مقاومت خودجوش در بین فلسطینی ها شکل خواهد گرفت و مسئله فلسطین و بحران پایدار خاورمیانه حل نخواهد شد. تا زمانی که اسرائیل به عنوان یک پادگان و پایگاه نظامی از سوی آمریکا ماموریت سلطه بر خاورمیانه و غصب سرزمین های فلسطینی را در دستور کار داشته باشد و تن به واقعیت های موجود در منطقه ندهد، نباید انتظار داشت که فاجعه های پدید آمده در نوار غزه تکرار نگردد.
با آتش بس می توان به طور موقت فضای امن و آرامشی ناپایدار را ایجاد نمود، ولی نمی توان صلح پایدار را برای منطقه به ارمغان آورد. باید جهان غرب بپذیرد که قوانین و مقررات جهانی و معیارها و رفتارهای دولت های قدرتمند نسبت به همه ی انسان های روی کره ی خاکی، یکسان و یکنواخت باشد، نه اینکه در مقابل کشتار و قتل عام فلسطینی ها سکوت اختیار کرده ولی در برابر حادثه ای برای یک فرد همسوی با خود، در یکی از کشورهای جهان، هیاهو به پا کنند. بدیهی است در غیر این صورت، رفتارهای ظالمانه ی قدرت های جهانی و تحمیل اسرائیل بر منطقه خاورمیانه، خود به خود موجب توسعه مقاومت و مبارزه در بین همه ی انسان های آزاده از جمله فلسطینی های مظلوم خواهد شد.
اما راه حل اساسی برای آرامش در خاورمیانه، همان است که امام خمینی (ره) در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی فرمودند: یعنی بسیج همه ملت های مسلمان و ریختن یک سطل آب از سوی هر یک از آنان به سمت اسرائیل، تا این رژیم جعلی برای همیشه از بین رفته و از صفحه روزگار پاک گردیده و جای خود را به ساکنین اصلی آن، که مردم فلسطین هستند، بدهد.

دکتر حسین علایی

منبع : خبرگزاری قدس ـ قدسنا