ساختار پر

پرها از یك برآمدگی اپیدرمی ساخته شده اند كه نشانگر پوشش خارجی و بال و پر در پرندگان است. آنها خصوصیات برجسته و منحصر كننده رده پرندگان زنده ، می باشند. دیگر theropoda ( گروهی از دایناسورها) همچنین دارای پر هستند.
پرها اندامهای تشكیل شده پیچیده ای در مهره داران هستند: اندام های پوششی integumentary appendages كه به وسیله تكثیر سلولهای اپیدرمی یا لایه خارجی پوست كه از پروتئین كراتین تشكیل شده اند. بتا كراتین در پرها ، منقارها ، ناخن ها ، فلسها ، صدفها و در خزندگان وجود دارد. این پروتئین باندهای هیدروژن داخل صفحات بتا را ترك كرده و با یك پیچش بیشتر و صلیبی شكل در پلهای عرضی دی سولفیدی یك ساختار یكنواخت و سخت تر از آلفا كراتین كه در مو ها ، شاخ و سم پستانداران است ، تولید كرده.
پرها پرندگان را در برابر آب و دمای سرد عایق بندی می كند. منحصرا پرها در بالها و دم نقش مهمی را برای كنترل در پرواز برعهده دارند. بعلاوه ، پرها بسیار سبك هستند ، پرو بال پرندگان در بال ها ۲ یا ۳ برابر بیشتر از استخوان بندی آنها ست ، بنابراین بیشتر استخوان ها توخالی و تشكیل شده از كیسه های هوایی هستند. الگوی رنگی برای استتار علیه صیادان در رفتار پرندگان و جستجو صیادان برای غذا است. درباره ماهی ها ، رنگ های بالا و پائین ممكن است برای صیادان در هنگام پرواز متفاوت باشد.
تفاوت های چشمگیری در الگوی پرها و رنگ آن در دیمورفیسم جنسی در بیشتر گونه ها قابل توجیه نیست.
۲ نوع اصلی پر داریم : vaned feather كه قسمت بیرونی بدن را می پوشاند و down feather كه در قسمت های زیرین پرهای vaned قرار دارند. پرهای پنوسئوس pennuceous جزء پر های vaned هستند. همچنین contour feather هم نامیده می شوند. پرهای پنوسئوس در بالها و شاهپر دم كه پرهای پروازی در دم است ، وجود دارند. شكل معمولی پرهای vaned از یك ساقه اصلی به نام راكیس ساخته شده است . راكیس به شاخه ها و یا قلابهایی جوش خورده است. این قلابها و شاخه ها ریشك نام دارند. ریشك ها دارای پایه هایی به نام ریشچه هستند كه اتصال صلیبی دارند. كرك پرها به خاطر كمبود ریشچه ایجاد می شوند. بنابراین ریشك ها آزادانه به هر طرف شناورند. آنها عمل عایق بندی حرارتی را به خوبی انجام می دهند. در قسمت ساقه پر ، راكیس به یك لوله توخالی به نام كالاموس تبدیل شده است. كه درون فولیكول پوست قرار گرفته است. ساختار dyck باعث ایجاد رنگهای آبی و سبز در طوطی ها می شود. كه این ساختار بیشتر ناشی از یك پروتئین مناسب در خود پر است تا پیگمان ها ، كه قبلا به اثر تین دایل tyndall effect شناخته شده است.
پرها گاهی در زمان پر ریزی جای خود را با پرهای جدید عوض می كنند و از همان قسمت قبلی پرهای جدید رشد می كنند. بعضی از پرندگان به طور مكرر پودری از پرهای خود تولید می كنند ، كه به صورت ذرات ریز منظم در انتهای ریشك ها دیده می شوند. این ذرات پودر مانند بر روی بدن پرنده پاشیده شده است و عمل ناتراوا سازی را در پرندگان باعث می شود. بیشتر پرندگان آبزی این پودر را تولید می كنند.همچنین پرندگان باتلاقی برای رها یافتن از بوی بد از پراكنده كردن چربی بر روی پرهایشان استفاده می كنند.
بریستل ها bristles سخت و خشن هستند ، پرهای مخروطی به وسیله یك راكیس بزرگ اما با قلابهای كم ایجاد شده اند ، rictatl bristles ، پرهای اطراف چشم و منقار هستند. كه عمل آنها مانند تقویت قدرت بینایی و ارتعاشات در پستانداران است.

منبع : پرشین بلاگ