بازی و توانمند‌سازی

بازی‌های کامپیوتری بلای جان بسیاری از پدر و مادر‌ها است.
تقاضای بچه‌ها برای داشتن آخرین و جدید‌ترین کنسول‌ها و بازی‌های کامپیوتری و نگرانی از به عقب‌ افتادن درس و تکالیف و کمبود هوای تازه و حرکت بدنی می‌تواند هر پدر و مادری را نسبت به بازی‌های کامپیوتری بدبین کند. اما اگر متوجه شوید تمام ساعت‌های طولانی که پشت تلویزیون و با کنترلر بازی صرف می‌شود جنبه آموزشی دارد، چطور فکر می‌کنید؟ به چند نقطه قوت بازی‌های کامپیوتری نگاه می‌کنیم.
▪ تفکر منطقی: در بسیاری از بازی‌ها، بازیکنان باید چند حرکت بعدی خود را تصور و پیش بینی کنند.
▪ حل مساله: مطالعات نشان داده بازی‌های کامپیوتری قدرت حل مساله را بالا می‌برد. در اکثر بازی‌ها مساله‌ای مطرح می‌شود که بازیکنان باید آن را حل کنند.
▪ هماهنگی دست و چشم: استفاده از یک کنترلر بازی به اندازه یادگیری تایپ یا پیانو دشوار است یا حداقل به همان اندازه اهمیت دارد.
▪ قدرت تصمیم‌گیری: توانایی تصمیم‌گیری در یک زمان کوتاه، فواید زیادی در زندگی واقعی دارد.
▪ خیالبافی: از قدیم گفته‌اند تلویزیون یا بازی جای تصور و خیال نیست. اما برای رویا‌پردازی و خیال بافی چه جایی بهتر از بازی‌های کامپیوتری؟
▪ کشف و کاوش: بازیکنان در بازی‌های کامپیوتری فرصت پیدا می‌کنند از مسیر اصلی داستان فاصله بگیرند و در راه‌های فرعی سرک بکشند مثلا در یک بازی وارد خانه‌ای می‌شوید و کنجکا و می‌شوید که پشت آن در چه چیزی انتظار شما را می‌کشد.
▪ به یاد سپردن: دنیای بازی‌های کامپیوتری دنیای بزرگی است که درست مثل خیابان‌های یک شهر است و اگر مسیر‌ها را از یاد ببرید، راهتان را گم می‌کنید.
▪ کنش و واکنش: همه بازی‌ها از یک قاعده کلی پیروی می‌کنند که در آن هر عملی، بازتاب خاص خود را دارد. بازی کامپیوتری فرصت خوبی را در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد تا نتیجه هر تصمیم خود را مشاهده کنند.
▪ صبر و تحمل: کمتر پیش می‌آید یک بازی امروزی در عرض یک روز تمام شود. حقیقت این است که به پایان رساندن بعضی از بازی‌های، هفته‌ها و حتی ماه‌ها به طول می‌انجامد.
هنوز قانع نشده‌اید؟ اگر راست می‌گویید یک دست به جای فرزند‌تان بازی کنید و ببینید چند مرده حلاجید!

ترجمه: ارسلان شهلا

منبع : روزنامه فناوران