فرهنگ سازی برای ورود به دنیای حیوانات

سالن انتظار کلینیک مملو از بیمارانی بود که به همراه صاحبان شان در انتظار ورود به اتاق معاینه بودند. بیمارانی که گاه با چشمانی درشت و معصومانه و گاه با بدنی پوشیده از پرهای رنگارنگ تو را ناخودآگاه به ماندن و خیره شدن دعوت می کردند، هنوز همه این موجودات معصوم و دوست داشتنی در چنین کلینیک زیبا و آراسته یی را از نظر نگذرانده بودم که در اتاق معاینه به آرامی گشوده و یک سگ سیاه با چشمانی خون گرفته و به بزرگی گوساله از آن خارج می شود، با زنجیری به گردن که انتهای آن در دست صاحبش قرار دارد و این حیوان تقریباً عظیم الجثه در کنار صاحبش به بره یی معصوم شبیه است که گویا در کنار او قرار گرفتن برایش آرامشی را به همراه دارد. با خود فکر می کنم نام سگی به این بزرگی چه می تواند باشد؟
اما هنوز چند ثانیه یی نگذشته است که خانم منشی او را صدا می کند. اولین بار به گوش های خودم چندان اطمینان نمی کنم اما وقتی سگ سیاه به همراه صاحبش به سمت میز خانم منشی می روند یقین می کنم نام این سگ را درست شنیده ام، بله «مورچه»، نامی که به خودی خود لبخند را به لبانت می آورد و وقتی این نام در کنار جثه تنومند حیوان قرار می گیرد، دیگر شاید خنده از مرز لبخند نیز بگذرد.
صاحب مورچه که مرد میانسالی است درباره او می گوید که خانه ما حیاط دار است و تا به حال چندین مرتبه مورد سرقت قرار گرفته است و یک بار این سرقت موقعی صورت گرفت که بچه ها در خانه بودند و به همین علت مدت ها از نظر روحی آنها دچار مشکل بودند اما از وقتی مورچه را به خانه آوردیم دیگر چنین اتفاقی نیفتاده است و این حیوان بهتر از هر دزد گیر الکترونیکی کار محافظت از ما و خانه را به عهده گرفته است.
مورچه سیاه به همراه صاحبش از کلینیک خارج می شوند و تو می توانی به راحتی در کمتر از چند دقیقه ده ها نمونه دیگر از فواید این حیوانات خانگی را از زبان صاحبان شان بشنوی اما شاید شنیدنی تر گفت وگو با صاحب کلینیک یعنی دکتر هومن ملوک پور باشد. دکتر ملوک پور در پاسخ به این سوال که چرا اکثریت مردم با حیوانات رفتار نه چندان مناسبی دارند می گوید؛ حیوانات و انسان ها آفریدگان خداوند هستند و از آنجا که در وجود باریتعالی بدی وجود ندارد، آفریدگان او هم نمی توانند بد باشند.
وقتی شما به جنبه های آزار و اذیت نگاه می کنید، می بینید که بیشتر آن برمی گردد به ترس و عدم شناخت صحیح از موضوع، اگر یک بچه در خیابان یک سگ یا گربه یا پرنده یی را ببیند، چه واکنشی نشان می دهد؟ شاید با یک سنگ یا چوب او را دنبال کند که این کار برمی گردد به عدم شناخت صحیح کودک از نوع برخورد با حیوان.
مگر چند درصد از والدین وقت برای شناساندن حیوانات به کودکان شان صرف می کنند و یا چه آموزشی در مدارس به آنها در این رابطه داده می شود؟ به عنوان نمونه بالا ترین سطح آگاهی را کودکان زیر ۵ سال از طریق رنگ کردن شکل جانوران به دست می آورند که آن هم بعضاً اشتباه رنگ می کنند و برای سنین بالا تر کار تون ها و فیلم های داستانی عروسکی ساخته می شود که روی هم رفته نمی تواند چندان مفید و مورد استفاده قرار بگیرد.
وقتی در اتاق کار دکتر چشم می چرخانی، چندین تابلوی دلفین نظرت را جلب می کند که وی در مورد دلفین ها می گوید؛ این حیوانات دوست داشتنی چند سال پیش از روسیه به ایران آورده شدند و در جزیره کیش نگهداری می شوند که حدود یک سال و نیم نگهداری آنها زیر نظر من بود و به علت فراهم نبودن شرایط زیستی مناسب و عدم رسیدگی از نظر تغذیه از طرف صاحب آن مجبور به ترک همکاری شدم که متاسفانه تعدادی از آنها در این مدت تلف شدند. همچنین دکتر هومن به عنوان سرپرست تیم جراحی دندان گراز دریایی می گوید؛ این عمل برای اولین بار در خاورمیانه انجام گرفت و به نظر من افتخاری برای کشورمان محسوب می شود، این گراز دریایی یا همان آقای اوخ مشکل عفونت عاج داشت، مشکلی که ۵۰ درصد از این حیوانات در اسارت به آن مبتلا هستند و عامل اصلی برای مرگ آنها محسوب می شود. ما برای شروع به عمل بیش از یک سال تحقیق و بررسی کردیم.
هر چند این عمل با موفقیت همراه نبود ولی در عمل مشابهی هم که در روسیه توسط یکی از برجسته ترین تیم ها ی جراحی از انگلستان روی ۹ گراز دریایی صورت گرفت، بیش از ۵ گراز زیر عمل تلف شدند.
دکتر هومن ملوک پور در پایان بار دیگر مشکل اساسی جامعه ما را مشکل فرهنگی دانسته و می گوید؛ اگر شما از طریقی بتوانید حیوانات را بیشتر به مردم بشناسانید، علاقه آنها را به این موجودات افزایش داده اید، من شخصاً در این راه قدم هایی بر داشته ام از جمله ایجاد و راه اندازی اولین سایت ایرانی در مورد حیوانات خانگی.

منبع : روزنامه اعتماد