رئیس جمهور و احزاب ایرانی

اظهارات محمود احمدی نژاد درخصوص عدم نیاز دولت نهم به احزاب و اینکه «دولت نهم هیچ نیازی به احزاب ندارد و من یک ریال هم به آنها باج نداده و تا آخر هم نخواهم داد زیرا دولت تلا ش کرده تا مردم را از اسارت عده ای که خود را مالک این مردم می دانند، رها کند» بار دیگر محملی را فراهم ساخت تا تندروهای جریان اصولگرا با دستاویز قرار دادن این اظهارات و اظهاراتی مشابه، حملا ت سخت خود را علیه احزاب این یگانه عنصر جامعه مدنی ایران از سر گیرند.
هنوز از روزی که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلا می و سایر مقامات ارشد دولت نهم از جانشینی مساجد به جای احزاب گفتند، مدت زمان زیادی نمی گذرد و در طول این مدت، چه بسیار وابستگان به اینان بودند که با دستاویز قرار دادن سخنان آنها، حملا ت سختی را علیه احزاب به راه انداختند و همچنان نیز می اندازند اما این بار در کنار حمایت های مرسوم که افراد و جریانات اصولگرا از سخنان رئیس جمهور به راه انداختند، تعدادی از آنان نیز با نگاهی منفی به این اظهارات، به درستی به افکار عمومی نشان دادند که راه آنها از راه رئیس جمهور جداست و آنها به هیچ روی مسیر یکسانی را نمی پیمایند.
اسدالله بادامچیان عضو ارشد حزب موتلفه اسلا می که حزب متبوعش به یکی از سنتی ترین احزاب اصولگرا شهرت دارد در واکنش به اظهارات احمدی نژاد می گوید: «طرح مسائلی مانند این که دولت میانه ای با احزاب ندارد و یک ریال هم به آنها باج نمی دهد در سطح دولتمردان نیست.»
در واقع بادامچیان با بیان این جملا ت انگشت روی نکته ای می گذارد که این روزها بسیار نمود پیدا کرده است: موضع گیری برخی دولتمردان در مورد احزاب.
بادامچیان ادامه می دهد: قانون اساسی احزاب را قبول دارد و حزبی چون موتلفه نیز در حضور حضرت امام (ره) تشکیل شده است. بادامچیان با بیان اینکه حزب های مردمی، نظرات مردمی را مطرح می کنند و بخشی از مردم هستند، می گوید: سخنان رئیس جمهور نیازمند مباحث تکمیلی است تا مساله روشن و به طور دقیق در رسانه ها منعکس شود.
در واقع این اولین بار نیست که رئیس جمهور با طرح مساله ای پرابهام، نه تنها به گشودگی فضای سیاسی کشور کمک نمی کند، که می کوشد هر لحظه نیز بیشتر بر این گره بیفزاید و این گونه می شود که وی این بار بسیار مبهم تر از همیشه از نحوه تعامل دولت نهم و احزاب می گوید و ضمن یادآوری این نکته به احزاب مبنی بر اینکه دولت به آنها باج نخواهد داد، از افزایش بودجه های دولتی به مساجد و مراکز دینی خبر می دهد.
شاید سنت مبهم گویی و درشت گویی اینک می رود تا به یک رویه در دولت نهم تبدیل شود چه اگر غیر از این بود در سالی که بنا به گفته بادامچیان به اتحاد ملی و انسجام اسلا می نام گرفته است نمی بایست رفتارهایی که به جو تفاهم آمیز کمکی نمی کنند، پرداخته شود و به آن دامن نیز زده شود و اتفاقا این موضوع از آن جهت مهم تر نیز می نماید که این بار این سخنان از زبان شخص اول اجرایی کشور اعلا م شده است و نه یک مقام دست چندم سیاسی زیرا تاثیرگذاری و تاثیرپذیری سخنانی که از جانب مسوولا ن بلندپایه بر زبان جاری می شود، به مراتب بیشتر از سایرین خواهد بود.
مصطفی کواکبیان دبیرکل حزب مردم سالا ری نیز با انتقاد شدید از نوع ادبیات به کار گرفته شده از سوی احمدی نژاد می گوید: «چرا آقای رئیس جمهور به طور شفاف منظور خود را درباره احزاب مشخص نمی کند، چرا ایشان صریحا نمی گویند که منظورشان از احزاب کدام حزب است؟
آیا مجموعه احزابی که پیش از این درون قدرت بودند و امروز نیستند منظور ایشان است یا کل احزاب.»
کواکبیان با بیان این اظهارات در واقع روی نکته ای انگشت می گذارد که نقطه اشتراکش با بادامچیان است و آن هم چیزی نیست جز تاکید بر مبهم گویی رئیس دولت نهم محموداحمدی نژاد. کواکبیان در ادامه با طرح این سوال که اگر دولت به احزاب نیاز ندارد پس چرا وزیر کشور احزاب را به مشارکت فعالانه در انتخابات دعوت می کند، می گوید: پس چرا ایشان از افزایش آمار صدور مجوز احزاب سخن می گوید؟ البته شاید منظور رئیس جمهور از احزاب موردنظرش، تنها احزاب منتقد فعال باشد و حضور و نقش اینان در فضای سیاسی کشور را بر نتابد و در سودای آن باشد که تعدادی حزب فرمایشی و دولت ساخته را بتواند جایگزین این نوع احزاب کند که در واکنش به این موضوع باید خدمت جناب رئیس جمهور عرض کرد که تنها در سایه یک جامعه مدنی قوی و با حضور احزاب و تشکل های گوناگون سیاسی با نگرش های متفاوت است که امکان رشد و توسعه همه جانبه کشور فراهم می شود و وضعیت به گونه ای نیست که در فقدان یک چنین فضایی، بتوان به این مهم دست یافت.
دبیر کل حزب مردم سالاری با اشاره به اتهام باج خواهی به احزاب می گوید: «در طول تاریخ گذشته همواره دولت مردان متهم به رانت خواری و باج خواری بودند و نه احزاب; احزاب سالم نه رانت خوارند و نه باج خوار، باج خوار دانستن احزاب توهین و اتهام به کل احزاب است.»
نکته مهم در این خصوص آنکه این بار رئیس جمهور اتهام تازه ای را ورای اتهام های سابق به احزاب کشور نسبت می دهد و آن هم اتهام باج خواهی است; اتهامی که بسیار سنگین می نماید و دامنه آن به تمامی احزاب و جریانات شناسنامه دار کشور هم می تواند برسد; در واقع برای عده ای که جز سربلندی کشور دغدغه ای را در سر نمی پرورانند، اتهام باج خواهی اتهام بسیار سنگینی است و طرح آن حکایت از عدم تمایل مطرح کنندگان آن نسبت به فعالیت احزاب دارد زیرا اگر جز آن بود، نمی بایست برای این عده که به جای فعالیت های اقتصادی و تجاری و زندگی روزمره به فعالیت های سیاسی با محوریت توسعه همه جانبه کشور روی آورده اند، این چنین پرونده سازی کرد.
در یک جمع بندی کوتاه به نظر می رسد که اگر دولت نهم نسبت به احزاب و تشکل های سیاسی واقعا تا بدین حد بدبین است، در خصوص علل و عوامل آن با افکار عمومی سخن بگوید و آنها را در این مورد اقناع کند و اگر وضعیت بدین گونه نیست، زمینه را برای رشد و اعتلای آنها فراهم آورند تا در سایه تعامل احزاب و دولت بتوانیم آینده ای روشن تر را برای کشور ترسیم کنیم.

نویسنده : پژمان موسوی

منبع : روزنامه مردم سالاری